Harry Potter 312e2t

Harry Potter DHE DHURATAT E VDEKJES

J.K.Rowling

HARRY POTTER DHE DHURATAT E VDEKJES

NGA

J . K . ROWLING ILUSTRIMET NGA MARY GRANDPRÉ GJITHASHTU NGA J. K. ROWLING:

Harry Potter dhe Guri Filozofal Viti I pare ne Hoguarts

Harry Potter dhe Dhoma e Sekreteve Viti I dyte ne Hoguarts

Harry Potter dhe I burgosuri I Azkabanit Viti I trete ne Hoguarts

Harry Potter dhe Kupa e Zjarrit Viti I katert ne Hoguarts

Harry Potter dhe Urdhri I Feniksit Viti I peste ne Hoguarts

Harry Potter dhe Princi Gjakperzier Viti I gjashte ne Hoguarts

Arthur A. Levine Books An Imprint of Scholastic INC.

Dedikimi I ketij libri eshte I ndare ne shtate rruge: per Nellin, per Xhesiken, per Davidin, per Kenzin, per Dine, per Anen, dhe per ty, nese je e lidhur me Harrin deri ne fund.

Kapitujt Nje Pushteti I Zoterise se Erret · 1 Dy Ne memorje · 12 Tre Largimi I Derslive · 25 Kater Shtate Poterat · 36 Pese Luftetari I rene ·54 Gjashte Lugati me pizhama·74 Shtate Testamenti I Albus Urtimorit·95 Tete Martesa·117

*VII* Nente Nje vend per t’u fshehur Dhjete Tregimi I Kricerit Njembedhjete Ryshfeti Dymbedhjete Magjia eshte fuqi Trembedhjete Komisioni I regjistrimit te te lindurve babanace Katermbedhjete Hajduti Pesembedhjete Hakmarrja e xhuxhit dashakeq Gjashtembedhjete Gufalla e Godrikut Shtatembedhjete Sekreti I Bathildes Tetembedhjete Jeta dhe genjeshtrat e Albus Urtimorit

*VIII* Nentembedhjete Drenusha e argjendte Njezet Ksenofilius Lovgud Njezet e nje Perralla e tre vellezerve Njezet e dy Dhuratat e vdekjes Njezet e tre Cifligu I Mallfonjve Njezet e kater Krijuesi I shkopinjve magjike Njezet e pese Vila e guaskes Njezet e gjashte Gringot Njezet e shtate Vendi I fundit per t’u fshehur Njezet e tete Pasqyra qe mungonte

*IX* Njezet e nente Diadema e humbur Tridhjete Plackitja e Severus Pitonit Tridhjete e nje Beteja e Hoguartsit Tridhjete e dy Shkopi magjik I shtogut Tridhjete e tre Tregimi I princit Tridhjete e kater Perseri pylli Tridhjete e pese King Kros Tridhjete e gjashte E meta tek plani Tridhjete e shtate Epilog

*X* Kapitulli I pare

Pushteti I Zoterise se Erret Dy burrat u shfaqen nga hici,disa jarde larg rrugices se ngushte dhe te ndricuar nga hena.Per nje sekonde ata qendruan ashtu sic ishin,me shkopinjte magjike te drejtuar te gjoksi I njeri-tjetrit;pastaj,kur e njohen shoqshoqin,I futen shkopinjte magjike nen mantelet e tyre dhe filluan te ecnin me shpejtesi ne te njejtin drejtim. -Lajme?-pyeti me I gjati nga te dy. -Me te mirat.-u pergjigj Severus Pitoni. Rrugica ishte e kufizuar ne anen e majte nga drizat e egra dhe te ulta,kurse ne te djathte nga nje gardh i larte dhe te lyer trashe.Mantelet e gjata te burrave u perplaseshin rreth nyjeve te kembeve teksa ata ecnin. -Megjithate jam vone.-tha Jaksli,me tiparet e tij te hapura qe here dukeshin e here jo,teksa deget e pemeve qe qendronin siper thyenin driten e henes.-Ishte pak me e nderlikuar sec e prisja.Por shpresoj se ai do te ngelet I kenaqur.Ti je I sigurt se do te te prese mire? Pitoni pohoi duke tundur koken,por nuk dha hollesira.Ata u kthyen djathtas,tek nje rruge e gjere automobilistike qe e linte pas rrugicen.Gardhi I larte dhe paksa I gerryer vazhdonte pertej ciftit te dyerve me hekur te derdhur qe te linte mbresa,pervec rruges se burrave.Asnjeri prej tyre s’e ndaloi hapin:ne heshtje te dy ngriten krahun e tyre te majte ne forme pershendetjeje dhe kaluan permes,ndersa metali I erret ishte bere tym. Gardhi mbyste zhurmen e hapave te dy burrave.Diku ne te djathten e tyre u degjua nje shushurime:Jaksli nxorri shkopin e tij magjik prape dhe e drejtoi ate siper kokes se shoqeruesit te tij,por burimi I zhurmes nuk ishte gje tjeter vecse nje pallua I bardhe,duke ecur siper gardhit ne nje menyre arrogante qe te bente pershtypje.

-Ai gjithmone ia dilte mbane ,Lusiusi.Pallonj…-Jaksli e futi me vrull shkopin magjik nen mantel me nje turfullime. Nje shtepi e bukur fisniku doli nga erresira ne fund te rruges se drejte,me dritat qe ndriconin ne xhamat me diamante te dritareve poshte.Diku ne kopshtin e erret pertej gardhit nje shatervan po luante.Zhavorri kerciste poshte kembeve te tyre teksa Pitoni dhe Jaksli nxituan drejt deres se jashtme,e cila u hap me afrimin e tyre,megjithese askush nuk e kishte hapur nga brenda. Korridori ishte I madh,jo I ndricuar mire, I dekoruar me nje stil ekstravagant,dhe nje tapet I bukur mbulonte shumicen e dyshemese te gurte.Syte e fytyrave pa shume ngjyre te portreteve ne mur ndoqen Pitonin dhe Jakslin ndersa ata ecnin me hapa te medhenj.Dy burrat ndaluan tek nje dere e madhe prej druri,qe I conte te dhoma tjeter,hezituan per nje cast,pastaj Pitoni uli dorezen e bronzte. Dhoma e ndenjes ishte plot me njerez te heshtur,te ulur tek nje tavoline e gjate dhe te punuar rende.Mobiljet e zakonshme te dhomes ishin shtyre pa kujdes tek muret.Ndricimi vinte nga nje zjarr I madh poshte nje oxhaku te gurte dhe te bukur,I cili kishte siper nje pasqyre me kornize te arte.Pitoni dhe Jaksli priten per nje moment tek dera.Syte e tyre u zmadhuan nga liqeni I drites,ata u terhoqen me lart te pjesa me e cuditshme e skenes:nje figure humane e cila varej kokeposhte siper tavolines,duke levizur ngadale ne forme rrethi,thua se ishte e lidhur me nje litar te padukshem,dhe reflektohej te pasqyra dhe te siperfaqja e lemuar dhe e padekoruar e tavolines. Asnje nga personat e ulur poshte kesaj pamje te pazakonte nuk po e shikonte ate pervec djalit te ri pa ngjyre I cili ishte ulur pothuajse poshte saj.Ai s’e ndalonte dot veten dhe shikonte lart cdo minute qe kalonte. -Jaksli,Piton.-tha nje ze I larte dhe I qarte nga kreu I tavolines. -Keni ardhur me vonese. Folesi ishte ulur perballe oxhakut,keshtu qe ishte e veshtire,ne fillim,per ata qe erdhen,te shikonin me shume se silueten e tij.Teksa ata u afruan,fytyra e tij shkelqeu permes hijes,pa floke,si gjarper,por me vrima hundesh dhe sy te kuq qe shkelqenin,bebet e

syrit te te cilave I kishte vertikale.Ai ishte aq I bardhe sa I ngjante nje perle. -Severus,ketu-tha Fluronvdekja,duke treguar karrigen ne te djathte te tij.-Jaksli…prane Dollohovit. Dy burrat moren vendet qe I takonin.Shumica e syve perreth tavolines ndoqen Pitonin,dhe ishte ai te cilit I foli Fluronvdekja te parit. -Pra? -Lordi im,Urdhri I Feniksit do ta levize Harri Poterin nga vendi I tij I sigurt te shtunen tjeter,me te rene nata. Interesi perreth tavolines ra menjehere:disa u mpine,te tjere levizen me nervozitet,te gjithe duke shikuar Pitonin dhe Fluronvdekjen. -Te shtunen…me te rene nata.-perseriti Fluronvdekja.Syte e tij te kuq shikuan syte e zinj te Pitonit me aq egersi sa disa nga shikuesit e hoqen veshtrimin,te trembur se mos vete ata do te digjeshin nga egersia e atij shikimi.Pitoni,gjithsesi,vazhdoi ta shikonte Fluronvdekjen me qetesi ne fytyre dhe,pas nje minute ose dy,goja pa buze e Fluronvdekjes u perdrodh duke formuar njefare buzeqeshje. -Mire.Shume mire.Dhe ky informacion vjen nga… -…nga burimi qe ne diskutuam.-tha Pitoni. -Lordi im. Jaksli levizi pergjate tavolines per te pare Fluronvdekjen dhe Pitonin.Te gjithe fytyrat u kthyen te ai. -Lordi im,une kam degjuar ndryshe. Jaksli priti,por Fluronvdekja nuk foli,keshtu qe ai vazhdoi: -Doulish,Aurorit,I shpetoi nga goja se Poteri nuk do te levize deri me 30,nje nate para se djali te mbushe shtatembedhjete. Pitoni qeshi. -Burimi im me tha se po beheshin plane per nje levizje false;kjo duhet te jete.Pa dyshim nje Shorti Hutimi ka vepruar mbi Doulishin.Nuk do te ishte hera e pare;ai eshte I njohur si objektiv I lehte. -Ju siguroj,Lordi im,Doulish dukej shume I sigurt.-tha Jaksli. -Nese ishte nen Shortine e Hutimit,natyrisht qe do te ishte I sigurttha Pitoni.-Te siguroj,Jaksli,Zyra e Auroreve nuk do te marre pjese

ne mbrojtjen e Harri Poterit.Urdhri beson se ne kemi spiunuar Ministrine. -Urdhri I paska rene ne te nje gjeje,atehere,he?-tha nje burre I shkurter I cili ishte ulur pak me larg Jakslit;ai ia dha nje kukurisje qe u perhap pergjate tavolines. Fluronvdekja nuk qeshi.Veshtrimi I tij ishte ngulur lart te trupi qe rrotullohej ngadale siper kokes se tij dhe dukej si I humbur ne mendime. -Lordi im.-vazhdoi Jaksli.-Doulish beson se nje shpure e tere Auroresh do te perdoret per te levizur djalin… Fluronvdekja ngriti nje dore te madhe e te bardhe dhe Jaksli heshti menjehere,duke shikuar me zemerim ndersa Fluronvdekja iu kthye Pitonit. -Ku do e fshehin djalin pastaj? -Te shtepia e njerit qe eshte ne Urdher.-tha Pitoni.-Vendit,sipas burimit tim,I eshte dhene cdo lloj mbrojtjeje qe Urdhri dhe Ministria se bashku mund te sigurojne.Une mendoj se kemi nje shans te vogel qe ta marrim ate kur te arrije atje,Lordi im,vetem nese,sigurisht,Ministria bie perpara te shtunes tjeter,gje qe mund te na jape ne mundesine te zbulojme dhe te prishim shumicen e magjive dhe te futemi mes te tjerave. -Atehere,Jaksli?-thirri Fluronvdekja nga tavolina,me driten e zjarrit qe I shkelqente cuditshem ne sy.-Do te bjere Ministria deri te shtunen tjeter? Edhe nje here,te gjitha kokat u kthyen.Jaksli shkundi supet. -Lordi im,kam lajme te mira ne kete pjese.Une ,me veshtiresi,dhe pas nje perpjekje te madhe,ia dola t’I vija siper nje Shorti Imperius Pius Trashesit. Shume veta perreth Jakslit dukeshin te kenaqur;fqinji I tij,Dollohovi,nje burre me fytyre te gjate dhe te shtrember,I rrahu shpatullat. -Eshte nje fillim.-tha Fluronvdekja.-Por Trashesi eshte vetem nje njeri.Ulerimsi duhet te rrethohet nga njerezit tane perpara se une te veproj.Nje deshtim ne jeten e Ministrise do te me coje prape ne nje rruge te gjate.

-Po,Lordi im,kjo eshte e vertete,por ju e dini,si Kreu i Departamentit te Thyerjes se Ligjit te Magjise,Trashesi ka kontakte te rregullta jo vetem me vete Ministrin,por gjithashtu me Kreret e te gjitha departamenteve te Ministrise.Do te jete,mendoj,e thjeshte tani qe ne kemi nje njeri me rang kaq te larte zyrtar nen kontroll,te marrim te tjeret,dhe pastaj te gjithe ata se bashku do te mund te vrasin Ulerimsin. -Persa kohe qe shoku yne Trashesi nuk zbulohet perpara se te marrim nen kontroll pjesen tjeter.-tha Fluronvdekja.-Ne cdo kohe,nuk ka mundesi qe Ministria te jete e imja perpara te shtunes tjeter.Nese ne nuk mund ta prekim djalin tek destinacioni I tij,atehere duhet bere kur ai te udhetoje. -Ne kemi nje avantazh ketu,Lordi im-tha Jaksli,I cili donte te kishte fatin qe te miratohej-Ne tani kemi shume veta brenda ne Departamentin e Transportit Magjik.Nese Poteri Duket ose perdor Pluhurin Fluturues,ne do ta marrim vesh menjehere. -Nuk do ta beje as kete.-tha Pitoni.-Urdhri po shmang cdo lloj transporti qe kontrollohet ose rregullohet nga Ministria;ata nuk besojne asgje qe ka lidhje me ate vend. -Me mire.-tha Fluronvdekja.-Ai duhet te levize hapur.Me e thjeshte per t’u marre. Perseri,Fluronvdekja ngriti koken lart ngadale per te pare trupin qe rrotullohej dhe vazhdoi: -Une duhet te shkoj personalisht te djali.Jane bere shume gabime ku Harri Poteri ishte objektivi.Disa prej tyre kane qene te miat.Se Poteri jeton ende eshte me shume per shkak te gabimeve te mia sesa prej triumfeve te tij. Njerezit perreth tavolines e pa Fluronvdekjen me frike,secili prej tyre,sipas pershtypjes se tij ose te saj,te frikesuar se mos ata do te fajesoheshin per ekzistencen e vazhdueshme te Harri Poterit.Fluronvdekja,gjithsesi,dukej sikur fliste me shume me veten sesa me secilin prej tyre,akoma duke iu drejtuar trupit pa ndjenja siper tij. -Jam treguar I pakujdesshem, kam qene pa fat dhe pa shans,ato shkaterrimet e te gjithave,te planeve me te mira.Por tani di me

shume.I kuptoj ato gjera qe s’I kuptoja me pare.Une duhet ta vras Harri Poterin,dhe vetem une. Te keto fjale,si nje pergjigje per to,nje ulerime e papritur u degjua,nje qarje e tmerrshme,si tingulli I fundit I nje njeriu,plot me dhimbje dhe pakenaqesi.Shume nga ata ne tavoline I ulen syte,te frikesuar nga tingulli qe dukej sikur erdhi nga poshte kembeve te tyre. -Bishtnxehte,-tha Fluronvdekja,me zerin e tij te qete dhe te menduar,ku nuk u dallua asnje ndryshim dhe pa I hequr syte nga trupi qe rrotullohej.-nuk te kam thene qe ta mbash te heshtur te burgosurin tone? -Po,L-lordi im,-tha pa fryme nje burre I vogel ne gjysme te tavolines,I cili ishte ulur aq poshte sa po ta shihje ne fillim,te dukej sikur nuk ishte pjese e grupit.Ai nxitoi te ngrihej nga karrigia dhe doli me shpejtesi nga dhoma,duke lene pas nje shkelqim te argjendte. -Sic po thosha,-vazhdoi Fluronvdekja,duke shikuar fytyrat nervoze te pasuesve te tij-une kuptoj me mire tani.Me duhet,sa per siguri,te marr shkopin magjik te njerit prej jush perpara se te shkoj dhe te vras Poterin. Fytyrat rreth tij nuk treguan asgje tjeter pervec tronditje,sikur ai te kishte thene se do merrte krahun e njerit prej tyre. -Asnje vullnetar?-tha Fluronvdekja.-Pa te shohim…Lusius,nuk shoh arsye per ty qe te vazhdosh te kesh nje shkop magjik. Lusius Mallfoi ngriti syte.Lekura e tij dukej e verdhe si dyll ne driten e zjarrit,dhe syte e tij ishin te futur brenda dhe te hijezuar.Kur foli,zeri I tij ishte I forte. -Lordi im? -Shkopin tend magjik,Lusius.Une kerkoj shkopin tend magjik. -Une… Mallfoi shikoi gruan e tij.Ajo po shikonte drejt,po aq e zbehte sa ai,me floket e saj bjonde te leshuar mbi kurriz,por poshte tavolines ajo kapi kycin e tij te dores me gishtat e saj te holle.Kur ajo e preku,Mallfoi e futi doren te rrobat e tij,nxorri nje shkop magjik dhe

ia dha Fluronvdekjes,I cili e ngriti lart perpara syve te tij te kuq,duke e ekzaminuar me kujdes. -Cfare eshte? -Vidh,Lordi im.-pershperiti Mallfoi. -Dhe zemra? -Fije zemre te dragoit. -Mire.-tha Fluronvdekja.Ai nxorri shkopin e tij magjik dhe krahasoi gjatesite e dy shkopave.Lusius Mallfoi beri nje levizje te pakontrolluar;per nje sekonde,dukej sikur ai priste qe te merrte shkopin magjik te Fluronvdekjes ne kembim te shkopit te tij.Gjesti nuk u kalua pa u vene re nga Fluronvdekja,syte e te cilit u zmadhuan dhe u egersuan. -Te te jap ty shkopin tim magjik,Lusius?Shkopin tim? Disa nga te pranishmit qeshen pa e kontrolluar veten. -Te kam dhene lirine tende,Lusius,nuk eshte kjo mjaft per ty?Por kam vene re se ti dhe familja jote nuk jeni shume te lumtur nga kjo…Cfare ka prezenca ime ne shtepine tende qe s’te kenaq ty,Lusius? -Asgje,asgje,Lordi im! -Kaq shume genjeshtra,Lusius… Zeri I bute vazhdonte te fliste edhe pse goja e pameshirshme kishte ndaluar se levizuri.Nje ose dy magjistare mezi ia dolen qe te mos dridheshin ndersa zeri behej me I larte;dicka e rende mund te degjohej duke rreshqitur pergjate dyshemese dhe poshte tavolines. Nje gjarper I madh ia doli te ngjitej ngadale te karrigia e Fluronvdekjes.Ai u ngrit lart- dukej I pafundem- dhe shkoi te pushonte te shpatullat e Fluronvdekjes:qafen e kishte sa kofsha e nje burri;syte e tij,me bebet e syrit qe I kishte vertikale,nuk leviznin.Fluronvdekja preku krijesen me gishtat e gjate dhe te holle,akoma duke pare Lusius Mallfoin. -Pse duken kaq te pakenaqur Mallfojte me gjithe keto?A eshte kthimi im,ngritja ime ne pushtet,gjeja qe ata donin me shume gjithe keta vjet? -Sigurisht,Lordi im-tha Lusius Mallfoi.Dora e tij u drodh kur fshiu djersen nga buza e siperme.-Ne e deshironim…ne e deshirojme.

Ne te majte te Mallfoit,gruaja e tij beri nje pohim te shpejte e me veshtiresi dhe syte e saj u larguan nga Fluronvdekja dhe gjarpri.Ne te djathte ,biri I tij,Drako,I cili ishte duke pare trupin e palevizshem mbi koke,pa me te shpejte nga Fluronvdekja dhe perseri e largoi shikimin,teper I tmerruar per ta pare ne sy. -Lordi im,-tha nje grua me lekure te erret qe ishte ne mes te tavolines dhe zeri I saj ishte I mbushur me emocion.-eshte nje nder t’ju kemi juve ketu,ne shtepine e familjes tone.Nuk ka kenaqesi me te madhe. Ajo ishte ulur prane motres se saj,krejt te ndryshme ne pamje te pare,me floket e saj te erret dhe qerpike te lyer rende,por edhe ne lidhjet e tyre dhe ne sjellje;Narsisa mbajti pozicionin e saj dhe nuk tregoi ndonje emocion te vecante,ndersa Belatriksi levizi drejt Fluronvdekjes per te demostruar deshiren e saj per afrimitet,gje qe s’tregohej me fjale. -Nuk ka kenaqesi me te madhe.-perseriti Fluronvdekja dhe levizi pak koken ne njeren ane qe te shihte Belatriksin.-Kjo tregon nje perkujdesje shume te mire,Belatriks,nga ty. Fytyra e saj u skuq;syte e saj u mbushen me lot gezimi. -Lordi im e di qe une them vetem te verteten! -Nuk ka kenaqesi me te madhe…edhe po ta krahasosh me ngjarjen e gezuar qe,sic kam degjuar,ka ndodhur ne familjen tuaj kete jave? Ajo e shikoi ngultazi,gojehapur,dhe dukej qarte qe ishte konfuze. -Nuk e di per cfare e keni fjalen,Lordi im. -Po flas per mbesen tende,Belatriks.Edhe tuajen,Lusius dhe Narsisa.Ajo sapo eshte martuar me Ujkun e Eger,Remus Lupin.Duhet te jeni kaq krenare. U be nje shperthim te qeshurash ne te gjithe tavolinen.Shume veta kthyen kokat per te shkembyer veshtrime te mbushura me kenaqesi,te tjere goditen tavolinen me grusht.Gjarpri I madh,te cilit s’I pelqeu zhurma,hapi gojen dhe fishkelleu me zemerim,por Hamortet nuk e degjuan,te gezuar per humbjen e respektit te Belatriksit dhe te Mallfojve.Fytyra e Belatriksit,qe me perpara ishte e mbushur me gezim,tani I kishte marre nje te kuq te pakendshem.

-Ajo nuk eshte mbesa jone,Lordi im.-thirri ajo kryelarte.-Ne – Narsisa dhe une – nuk ia kemi hedhur kurre syte motres sone qekur ajo u martua me Gjakperzierin.Ajo shejtane nuk ka lidhje me asnjeren nga ne,dhe asnje bishe me te cilen ajo martohet. -Si thua,Drako?-pyeti Fluronvdekja,dhe megjithese zeri I tij ishte I qete,degjohej qarte edhe pse kishte te qeshura me ze te larte.-Do behesh dadoja e kelysheve? Te qeshurat u shtuan;Drako shikoi I frikesuar te atin,I cili ishte duke pare ngultazi gjunjet e tij,pastaj kapi veshtrimin e te emes.Ajo tundi koken lehtazi,pastaj shikoi perseri murin perballe. -Mjaft.-tha Fluronvdekja,duke perkedhelur gjarprin e egersuar.Mjaft. Te qeshurat pushuan menjehere. -Shume nga pemet e familjeve tona te vjetra u infektuan pak me kalimin e kohes.-the ai ndersa Belatriksi ishte duke e veshtruar pa fryme dhe duke kerkuar meshire.-Duhet t’i presesh ato,apo jo,qe ta mbash pemen te shendetshme.Priti ato pjese qe kercenojne shendetin e pjeses tjeter. -Po,Lordi im.-pershperiti Belatriksi dhe syte e saj u mbushen me lot gezimi serish.-Me ta patur mundesine! -Do ta kesh.-tha Fluronvdekja.-Dhe ne familjen tende,po keshtu edhe ne bote…do ta eliminojme semundjen qe na infekton derisa te mbeten ata qe kane gjak te vertete… Fluronvdekja ngriti shkopin magjik te Lusius Mallfoit,ia drejtoi figures qe rrotullohej ngadale siper tavolines dhe I leshoi nje tufe dritash.Figura u permend duke uleritur dhe filloi te luftonte kunder litarit te padukshem. -E njeh te ftuarin tone,Severus?-pyeti Fluronvdekja. Pitoni ngriti syte dhe pa njeriun koke-poshte.Te gjithe Hamortet po shikonin te burgosuren tani,meqenese u ishte dhene leje te tregonin kuriozitet.Kur u kthye ne drejtim te zjarrit,gruaja tha me nje ze te tmerruar: ”Severus!Me ndihmo!” -Ah,po!-tha Pitoni kur e burgosura filloi te rrotullohej perseri. -Po ti,Drako?-pyeti Fluronvdekja,I cili po perkedhelte turirin e gjarprit me doren ku nuk kishte shkop magjik.Drako tundi koken ne

shenje pohimi.Tani qe gruaja ishte zgjuar,ai nuk donte me ta shikonte. -Po ti nuk do t’I kishe marre mesimet e saj.-tha Fluronvdekja.-Per ata qe nuk e dine,ne jemi mbledhur ketu sonte per shkak te Çeriti Barbeixh,e cila,deri tani,ka dhene mesim ne Shkollen e Magjise dhe Shtrigerise se Hoguartsit. U degjuan zhurma te vogla mirekuptimi rreth tavolines.Nje grua e shendoshe me dhembe te ndare qeshi me te madhe. -Po…Profesoresha Barbeixh u mesonte femijeve te shtrigave dhe magjistareve gjithcka ne lidhje me babanacet…se ata nuk ishin edhe aq ndryshe nga ne… Nje nga Hamortet peshtyu ne dysheme.Çeriti Barbeixh u rrotullua serish dhe u gjend perpara Pitonit perseri. -Severus…te lutem…te lutem… -Qetesi.-tha Fluronvdekja dhe me nje tjeter levizje te shkopit magjik te Mallfoit,dhe Çeriti heshti sikur t’ia kishin mbyllur gojen me shtupe.-Jo vetem qe korrupton dhe prish mendjet e femijeve te Magjistareve,por javen e kaluar profesoresha Barbeixh shkruajti edhe nje artikull prekes ne mbrojtje te Gjakperzierve tek Profeti I Perditshem. “Magjistaret,-thote ajo.-duhet t’I pranojne keto hajdute te njohurive dhe magjive te tyre.Pakesimi I Gjakpasterve eshte,-thote Profesoresha Barbeixh.-gjeja me pak e deshiruar…”Ajo do qe ne te gjithe te ciftohemi me babanace…ose,pa dyshim,Ujq te Eger… Askush nuk qeshi kete here.Nuk mund te gabohej me inatin dhe neverine ne zerin e Fluronvdekjes.Per here te trete,Çeriti Barbeixh u rrotullua qe te shihte Pitonin.Lote po pikonin nga syte te floket e saj.Pitoni e shikoi serish,shume I qete,ndersa ajo u largua perseri prej tij. -Avada Kedavra. Drita jeshile ndricoi cdo cep te dhomes.Çeriti ra,duke bere nje zhurme si ajo e kockes se thyer,te tavolina poshte saj,e cila u tund dhe u copetua pak.Disa nga Hamortet shtyne karriget e tyre.Drako ra nga karrigia e tij ne dysheme.

-Darka,Naxhini.-tha Fluronvdekja me te bute dhe gjarpri I madh rreshqiti nga shpatullat e tij tek druri I lustruar.

Kapitulli I dyte

Ne memorje Harrit po I dilte gjak.Me doren e djathte po mbante te majten dhe duke share nen ze,hapi deren e dhomes se tij me shpatull.U degjua kercitja e porcelanit te thyer:Ai kishte shkelur mbi nje filxhan me çaj te ftohte qe ishte ne dyshemene jashte dhomes se tij. -Ç’dreqin… Ai pa rreth e rrotull,korridori I numrit kater,Privet Drajv,ishte bosh.Me siguri filxhani me caj ishte ideja e Dadlit,nje kurth nga nje idiot qe e mbanin per te zgjuar.Duke e mbajtur te ngritur doren qe po I rridhte gjak,Harri mblodhi copat e filxhanit me doren tjeter dhe I hodhi ne koshin e vogel qe ndodhej anash deres se dhomes se tij.Pastaj vrapoi drejt banjos qe te vendoste gishtin poshte rubinetit dhe ta lagte. Ishte idiote,pa kuptim,irrituese,e pabesueshme qe atij I kishin mbetur vetem kater dite perpara se te perdorte magjine…por I duhej te pranonte se ajo plage e thelle te gishti I tij do e kishte mundur gjithsesi.Ai s’e kishte mesuar kurre si te sheronte plaget,dhe tani I duhej te shqetesohej; pervecse sherimi I plageve duhej ne kete moment ,dukej si nje gje serioze ne edukimin e tij per magjine.Duke bluar me mendje mesazhin qe do I conte Hermiones per ta pyetur se si t’ia bente,ai perdori nje sasi te madhe letrash higjenike qe te mblidhte sa me shume caj,perpara se te kthehej te dhoma e tij dhe te mbyllte deren me inat. Harri e kishte kaluar te gjithe mengjesin duke zbrazur baulen e tij te shkolles per here te pare pas gjashte vjetesh,kur e kishte paketuar.Kur filloi te rremonte midis viteve te shkollimit ,ai mezi kishte arritur te zgjidhte me te mirat,qe ishin rreth tre te katertat e gjerave,dhe I vendosi perseri ose I rregulloi ato,duke lene ne fund copa te vogla – pende te vjetra,vile te thara buburrecash,corape teke qe s’I benin me.Disa minuta me vone,Harri e futi doren te ky grumbull dhe ndjeu nje dhimbje te prere te gishti I katert I dores se djathte dhe kur e hoqi,pa se kishte shume gjak.

Tani ai po kontrollonte me me shume kujdes.U ul prane baules, kontrolloi neper te gjithe fundin dhe,pasi gjeti nje embleme te vjeter qe ndriconte pak midis fjalive Mbeshtet Sedrik Digorin dhe Poteri ta shpif,nje Fuksoskop te thyer dhe te demtuar, dhe nje medaljon te arte brenda te cilit ishte fshehur nje shenim I firmosur nga R.A.B.,me ne fund e gjeti formen e mprehte qe kishte bere demin.Ai e njohu menjehere.Ishte nje cope 2 inç e gjate e pasqyres se magjepsur qe I kishte dhene Siriusi,nuni I vdekur.Harri e vuri menjane dhe kontrolloi me kujdes te baulja per pjesen tjeter,por nuk kishte asgje me shume se dhurata e fundit e nunit te tij,pervec pluhur xhami,I cili qendronte ne fund te baules si rere qe shkelqen.Harri u ngrit dhe veshtroi me kujdes copen e mprehte me te cilen kishte prere veten,duke mos pare asgje tjeter pervec syve te tij te blerte qe reflektoheshin te pasqyra.Pastaj ai e vuri copezen mbi gazeten e mengjesit Profeti I Perditshem,e cila ishte mbi shtrat,e palexuar ende ,dhe u perpoq te ndalonte kujtimet e papritura dhe te hidhura,shenjat e merzitjes dhe deshiren per te gjetur pjesen tjeter te pasqyres,duke filluar te zbrazte pjesen tjeter te mbeturinave ne kosh.Iu desh nje ore per ta zbrazur komplet,te hidhte gjerat pa vlere dhe te vendoste ne rregull pjesen e mbetur,megjithese nuk e dinte nese nese do I duheshin apo jo.Rrobat e tij te shkolles dhe Kuidicit,kazani per shurupet,pergamenat,pendet dhe shumica e teksteve shkollore ishin vene njera permbi tjetren ne nje cep,qe te ishin gjithmone aty.Ai pyeti veten se cfare do te benin me to xhaxhai dhe tezja e tij;ndoshta do t’I digjnin ne terrin e nates,sikur te ishin prova te nje krimi te rende.Rrobat e tij prej babanaci,Manteli I Padukshmerise,seti I mjeteve per berjen e shurupeve,libra te nevojshem,albumi I fotografive qe I kishte dhene Hagridi,nje grumbull me letra dhe shkopi magjik ishin ripaketuar dhe ishin futur brenda nje cante shpine te vjeter.Tek xhepi perpara ishin vendosur Harta e Pretarit dhe medaljoni me shenimin R.A.B. brenda saj.Medaljoni ishte vendosur ne kete vend nderi jo sepse ishte i cmueshem (ne te gjitha drejtimet ishte I pavlere) por per shkak te cmimit te larte qe kishin paguar per ta marre.Kishte mbetur nje grumbull I madh me gazeta I cili ishte prane bufit te tij te

bardhe,Hedvig:nje gazete per cdo dite qe kishte kaluar ne Privet Drajv kete vere.Ai u cua nga dyshemeja,u shtriq dhe iu afrua tavolines.Hedvigu nuk levizi dhe Harri filloi te hidhte me te shpejte gazetat nje e nga nje ne kosh.Bufi ishte pergjumesh,ose ndoshta po shtirej;ajo ishte e zemeruar me Harrin per shkak te kohes se limituar qe e lejonte ai te kalonte jashte kafazit.Kur iu afrua fundit te grumbullit,Harri ngadalesoi,pasi po kerkonte nje artikull te vecante qe e dinte se kishte mberritur pak pasi ai kishte shkuar ne Privet Drajv per te kaluar veren;ai e mbante mend se atje ishte nje artikull I shkurter nga Çeriti Barbeixh,mesuesja e Babanacologjise ne Hoguarts.Me ne fund e gjeti.E ktheu te faqja dhjete,u ul te karrigia e tavolines se studimit dhe filloi te rilexonte artikullin qe kishte kerkuar. KUJTOHET ALBUS URTIMORI Nga Elfias Doxh

E takova Albus Urtimorin ne moshen njembedhjete vjec,ne diten tone te pare ne Hoguarts.Lidhja qe u krijua midis nesh ishte padyshim per shkak te faktit se qe te dy e ndienim veten si te huaj.Mua me kishte zene lija e dragoit pak para se te vija ne shkolle dhe derisa te mos kishte rrezik infektimi per te tjeret,shenjat e semundjes ne fytyren time dhe ngjyra e blerte do t’I mbanin nxenesit larg meje.Kurse problemi I Albusit ishte se kishte ardhur ne Hoguarts me nje situate aspak te deshirueshme mbi supe.Nje vit me pare,babai I tij ,Persivall,ishte shpallur fajtor dhe ishte marre vesh nga te gjithe qe ai kishte sulmuar tre babanace te rinj.Albusi nuk u perpoq asnjehere te mohonte qe babai I tij (I cili duhej te vdiste ne Azkaban) kishte kryer kete krim;perkundrazi,kur mora guximin ta pyesja,ai me siguroi qe e

dinte se babai I tij ishte fajtor. Pas kesaj,Urtimori refuzoi qe te fliste per kete ceshtje te trishtueshme,megjithese tentova disa here qe ta beja te fliste.Disa e ironin veprimin e babait te tij dhe mendonin se edhe Albusi ishte nje njeri qe I urrente babanacet.Nuk mund te kishin bere gabim me te madh:ashtu sic do te thoshin ata qe e njihnin Albusin,ai asnjehere nuk shfaqi simpati per tendencen anti-babanac.Perkundrazi,mbeshtetja e tij per te drejtat e babanaceve I nxorri shume armiq ne vitet e ardhshme. Ne disa muaj,fama e personale e Albusit filloi te mbulonte famen e babait te tij.Ne fund te vitit te tij pare ai nuk njihej me si djali I nje njeriu qe I urrente babanacet,por as me pak e as me shume si studenti me I shkelqyer qe kishte patur ajo shkolle.Ne qe patem privilegjin qe te ishim shoket e tij kishim avantazhe nga shembulli I tij,pa permendur edhe ndihmen dhe guximin qe na jepte,gjera per te cilat ishte gjithmone doreleshuar.Vite me vone,ai me tha se e dinte qe atehere se kenaqesia e tij me e madhe ishte mesimi.Ai jo vetem qe fitonte cmimin e pare ne te gjitha aktivitetet qe ofronte shkolla,por shume shpejt filloi te kishte kontakte te rregullta me emrat me ne ze te asaj kohe,duke perfshire Nikolas Flamelin,alkimisti I shquar,Bathilda Begshot,historiane e degjuar dhe Adalbert Uoflling,I degjuar per teorine e magjise.Shume nga letrat e tij ishin per Shnderrimi Sot,Sfidat ne magji dhe Shurupberesi Praktik.Karriera e ardhshme e Urtimorit dukej shume e sigurt dhe pyetja e vetme qe behej ishte se kur ai do te behej Minister I Magjise.Megjithese kjo pyetje perseritej shpesh ne vitet kur ishte e sigurt se ai do ta merrte punen,ai nuk pati kurre ambicie qe te punonte ne

ministri.Tre vjet pasi ne kishim filluar Hoguartsin,vellai I Albusit,Aberforthi,erdhi ne shkolle.Ata nuk ngjanin fare;Aberforthi nuk rrinte permbys mbi libra dhe,ne dallim nga Albusi,preferonte t’I zgjidhte argumentet me ane te duelit,sesa me ane te diskutimeve te arsyeshme.Megjithate,eshte gabim te thuash,sic bene disa,qe dy vellezerit nuk ishin shoke.Ata vetem silleshin ashtu si do te silleshin dy djem kaq te ndryshem.Sa per Aberforthin,duhet pranuar se jetesa nen hijen e Albusit nuk mund te ishte eksperience e rehatshme.Te ishe vazhdimisht I talentuar do te thoshte qe duhej pune per te arritur nje miqesi me vellain e tij dhe nuk situata nuk ishte me mire si vella.Kur Albusi dhe une mbaruam shkollen,planifikuam qe te benim nje udhetim rreth botes dhe te vizitonim magjistare te huaj,perpara se te ndaheshim dhe te nisnim karrierat tona te ndryshme.Megjithate,ndodhi nje tragjedi.Kur erdhi koha per udhetimin tone,mamaja e Albusit,Kendra,vdiq,duke lene Albusin si kryetar te familjes dhe si njeriun qe fitonte buken e gojes.Une e shtyva nisjen time aq gjate sa te tregoja respekt ndaj Kendres dhe pastaj u nisa vetem ne kete udhetim.Me nje vella dhe nje moter me te vogel per te cilet duhej te kujdesej dhe me aq pak flori qe trashegoi,nuk kishte me mundesi qe Albusi te me shoqeronte.Kjo ishte periudha e jetes sone kur ne filluam te kemi me pak kontakte.Une I shkrova Albusit dhe I tregova,ndoshta fije e per pe,mrekullite e udhetimit tim,qe nga arratisja nga kimerat ne Greqi dhe deri te eksperimentet e alkimisteve egjiptiane.Letrat e tij me tregonin pak nga jeta e perditshme dhe mendoja se ishte nje jete e merzitshme per nje magjistar kaq te talentuar.I mbushur plot me eksperiencat e mia,u

tmerrova kur degjova qe nga fundi I udhetimit tim nje tragjedi tjeter u kishte ndodhur Urtimoreve;vdekja e motres se tyre,Arianes.Megjithese Ariana kishte qene shendetlige per shume kohe,tragjedia qe erdhi kaq shpejt pas vdekjes se nenes se tyre,pati nje efekt shume emocional te te dy vellezerit.Te gjithe ata qe ishin te afert me Albusin – une e konsideroj veten si nje nga fatlumet – pranojne qe vdekja e Arianes dhe ndjenja e fajit qe kishte Albusi per te (megjithese ishte I pafajshem) I ngeli si shenje e perhershme.U ktheva ne shtepi dhe gjeta nje burre te ri qe kishte kaluar dhimbjet e nje burri me te vjeter.Albusi ishte me I heshtur se me pare dhe shume me zemerenduar.Per fatin e tij te keq,vdekja e Arianes nuk I kishte afruar dy vellezerit, por I kishte larguar. Me kalimin e kohes kjo do rregullohej - nese nuk do ishte nje marredhenie e afert,atehere nje marredhenie thelle-thelle e ngrohte do te ishte.Megjithate,ai rralle fliste per prinderit e tij ose per Arianen dhe miqte e tij mesuan qe te mos Ia permendnin. Pende te tjere do te pershkruajne triumfet e tij gjate viteve qe pasuan.Kontributi I pafund I Urtimorit ne diturine e Magjise,duke perfshire edhe zbulimin e dymbedhjete menyrave si te perdorej gjaku I dragoit,do t’u japin avantazhe gjeneratave te ardhshme,ashtu si edhe mendimet qe shfaqi ne shume gjykime qe beri si Kryeshtrigan ne Uizengamot.Njerezit akoma thone qe dueli I Magjistareve midis Urtimorit dhe Grindelvaldit ne vitin 1945 nuk ka te dyte.Ata qe ishin deshmitare ne kete duel kane shkruar per terrorin dhe irimin qe kane ndjere kur ishin duke pare keta dy magjistare te jashtezakonshem duke luftuar.Triumfi I Urtimorit dhe rendesia e tij per Boten e Magjise jane konsideruar si

nje ndryshim I madh ne historine e magjise ashtu si edhe Statusi Internacional I Sekreteve ose renia e Atijqe-nuk-I-duhet-permendur-emri. Albus Urtimori nuk ishte asnjehere krenar per veten ose mendjemadh;ai gjente nje ane te mire te cdokush;sado I parendesishem ose I keq te ishte personi dhe besoj se humbja e njerezve te tij e beri ate me njeri te mire sec ishte dhe e mbushi me simpati.Do te me mungoje miqesia e tij me shume nga c’mund te them,por humbja ime nuk eshte asgje ne krahasim me ate te botes se Magjistareve.Qe ai ishte drejtori me optimist dhe me I dashur nga te gjithe drejtoret e Hoguartsit,kjo nuk mund te diskutohet.Ai vdiq ashtu sic jetoi:duke punuar per te miren e njerezimit deri ne oren e tij te fundit dhe duke dashur t’ia shtrengoje doren nje djali me li dragoi ashtu sic beri diten kur une e takova. Harri mbaroi se lexuari por vazhdoi te shikonte foton qe shoqeronte njoftimin e vdekjes.Urtimori po buzeqeshte me ate buzeqeshjen e tij familjare dhe te kendshme,por kur shikoi siper syzeve te tij gjysme hene, edhe pse ishte ne gazete,ai dukej sikur po ekzaminonte Harrin,merzitja e te cilit u perzie me nje ndjenje humbje dinjiteti. Ai mendonte se e njihte Urtimorin shume mire,por qekur lexoi ate njoftim ishte shtrenguar te pranonte qe ne fakt e njihte shume,shume pak.Asnjehere nuk e kishte imagjinuar femijerine ose rinine e Urtimorit;ishte sikur te kishte lindur ashtu sic e kishte njohur Harri;I respektuar,me floke te argjendte dhe I vjeter.Ideja e nje Urtimori adoleshent dukej e pamundur,si te imagjinoje nje Hermione budallaqe ose nje Bishtmajuc Plases miqesor. Ai nuk kishte menduar kurre ta pyeste Urtimorin per te shkuaren e tij.Pa dyshim qe do te dukej e cuditshme,madje edhe e pavend,por mbi te gjitha,ishte I njohur fakti qe Urtimori kishte bere nje duel legjendar me Grindelvaldin dhe Harri nuk e kishte pyetur

ndonjehere se si ishte,ose per shpikjet e tij te famshme.Jo,ata gjithmone kishin diskutuar per Harrin,e shkuara e Harrit,e ardhmja e Harrit,planet e Harrit…tani Harrit I dukej,megjithese e ardhmja e tij ishte kaq e rrezikshme dhe e paqarte,se ai kishte patur shanse qe te vinin vetem nje here ne jete per ta pyetur Urtimorin me shume per veten e tij,edhe pse pyetjes se vetme personale qe I kishte bere Harri drejtorit ,dyshohej se Urtimori nuk I kishte dhene nje pergjigje te sinqerte: “Cfare shihni ju,kur shiheni ne ate pasqyre?” “Une?Shoh veten me nje pale corape te trasha leshi ne dore.” Pas disa minutash mendimi,Harri e preu njoftimin e vdekjes nga Profeti I Perditshem,e palosi me kujdes dhe e futi ne mes te volumit te pare te Forcat e Erreta,udhezues per vetembrojtje.Pastaj ai e hodhi pjesen tjeter te gazetes ne koshin e plehrave dhe u kthye per te pare dhomen.Ishte me e paster se zakonisht.Gjeja e vetme qe nuk ishte ne vend ishte Profeti I Perditshem I dites se sotme,qe ishte akoma mbi shtrat dhe mbi te,copa e thyer e pasqyres.Harri levizi drejt shtratit,hoqi copen e pasqyres nga Profeti I sotshem dhe shpalosi gazeten.I kishte hedhur nje sy kryeartikullit kur kishte marre gazeten nga bufi I shperndarjes heret ne mengjes dhe e kishte hedhur tutje,pasi kishte pare qe nuk thoshte gje per Fluronvdekjen.Harri ishte I sigurt qe Ministria po bashkepunonte me Profetin qe te publikonin lajme rreth Fluronvdekjes.Vetem tani e pa se cfare I kishte shpetuar.Ne gjysmen e faqes se pare ishte nje titull me I vogel qe ishte vendosur siper nje fotografie te Urtimorit,I cili po ecte me hapa te medhenj dhe dukej I stresuar. URTIMORI-E VERTETA ME NE FUND? Del javen tjeter,historia tronditese e gjeniut I cili konsiderohej nga shume veta si magjistari me I fuqishem I gjenerates se vet.Duke lene menjane karakterin e qete,opinionin e mjeker-argjendit,Rita

Skiter paraqet femijerine e trazuar,rinine pa ligje,grindjet qe zgjasin perjete dhe sekretet me faj qe Urtimori I mori me vete ne varr.PSE vazhdonte te ishte nje drejtor burri qe duhej si Minister I Magjise?CILI ishte qellimi I vertete I organizates sekrete I njohur ndryshe si Urdhri I Feniksit?SI u takua ne te vertete Urtimori me fundin? Pergjigjet e ketyre dhe me shume pyetjeve ndodhen ne biografine e re dhe te papare,”Jeta dhe Genjeshtrat e Albus Urtimorit”,nga Rita Skiter,interviste ekskluzive nga Beti Breithueit,faqja 13,brenda gazetes. Harri hapi me te shpejte gazeten dhe gjeti faqen trembedhjete.Ne krye te artikullit ishte nje fytyre tjeter e njohur;nje grua qe kishte vene syze me zbukurime dhe kishte floke bjonde me kacurrela,me dhembet e nxjerra jashte; dukej qarte qe ajo buzeqeshje ishte buzeqeshje triumfuese dhe po e pershendeste Harrin duke levizur gishtat.Duke u perpjekur ne maksimum qe ta injoronte foton qe I shkaktonte dhimbje ne stomak,Harri vazhdoi te lexonte: Si person,Rita Skiter eshte me e ngrohte dhe e bute nga c’e tregojne artikujt e saj te famshem dhe kritikues.Duke me pershendetur ne sallonin e shtepise se saj te rehatshme,ajo me drejton te kuzhina per nje filxhan caj,nje fete keku te bute dhe fillon te tregoje thashethemet e fundit pa I thene une. -Epo,sigurisht,Urtimori eshte endrra e nje shkrimtareje.-thote Skiteri.-Nje jete kaq e gjate dhe e mbushur.Jam e sigurt qe libri im do te jete mbi te gjithe te tjeret. Skiteri u tregua shume e shpejte.Libri I saj me nenteqind faqe perfundoi kater dite pas vdekjes misterioze te Urtimorit ne qershor.E pyeta se si ia doli kaq shpejt me kete veper.

-Oh,kur je nje gazetare me karriere kaq te gjate sa une,te punosh ne nje kohe kaq te kufizuar eshte natyre e dyte e imja.E dija qe Bota e Magjise po kerkonte me ngulm te gjithe historine dhe doja qe te isha e para qe t’ua plotesoja deshiren. Une I permenda njoftimin e njohur te Elfias Doxh,Keshilltari Special I Uizengamotit dhe shok I perjetshem I Albus Urtimorit,per te cilin libri I Skiterit permban me pak fakte se nje karte e Cokozhabave. Skiteri hedh floket mbrapa dhe qesh. -I dashuri Doxhush!Mbaj mend qe e kam intervistuar disa vite me pare per te drejtat e gjysmehumaneve,e falenderoj.Komplet gagac,mendonte se ishim ulur ne fund te liqenit Uindermer dhe vazhdonte te me thoshte qe te ruhesha nga troftat. Dhe akuzat e Skiterit per Elfias Doxh per shkak te gabimeve te tij perseriten ne shume vende.Mendon Skiteri se kater dite mjaftojne per te paraqitur nje portret te tere te jetes se gjate dhe te jashtezakonshme te Urtimorit? -Oh,e dashura ime,-buzeqesh Skiteri dhe me prek me dashuri nyjet e gishtave.-ti e di po aq sa une sa shume informacion mund te merret nga nje qese e rende me galeone,nje refuzim per te degjuar fjalen “jo” dhe nje Pende e kendshme Shenimshkruese!Gjithsesi, njerezit po prisnin ne radhe per te pastruar pisllekun mbi Urtimorin.Jo te gjithe mendonin se ai ishte kaq I mrekullueshem,e di – ai shkelte ne vende te tmerrshme mbi majat e gishtave.Por I vjetri Doxh Dredharaku mund te heqe dore nga hipokritizia e tij e madhe,sepse une kam nje burim per te cilin shume gazetare do te jepnin shkopinjte e tyre magjike,nje I cili nuk ka folur asnjehere me pare ne publik dhe qe

ishte I afert me Urtimorin gjate fazes me te turbullt dhe shqetesuese te rinise se tij. Publiciteti I avancuar I biografise se Skiterit ka treguar se do te kete tronditje per ata qe besonin se Urtimori kishte nje jete per te qene.”Cilat jane surprizat me te medha qe zbulove?”-e pyeta. -Tani mjaft Beti,nuk do t’I them pjeset me te mira perpara se ndonjeri te bleje librin!-qesh Skiter.-Por premtoj qe cdo njeri qe akoma mendon se Urtimori ishte I bardhe si mjekra e tij,do te filloje ta percmoje ate!Le te themi qe askush s’e ka degjuar ate te flase me inat kunder Ti-E-Di-Kushit dhe as te enderronte qe ai u perzie per vete ne Artet e Errta ne rinine e tij!Dhe per nje magjistar qe I kaloi vitet qe erdhen duke u pergjeruar per tolerance,ai s’ishte ekzaktesisht nje mbeshtetes I mendimeve te te tjereve kur ishte me I ri!Po,Albus Urtimori pati nje te shkuar shume te erret,pa perfshire edhe ate familje shume te ftohte,per te cilen punoi aq shume qe ta mbante te fshehur. E pyeta nese Skiteri po I referohej vellait te Urtimorit,Aberforth,gjykimi I te cilit ne Uizengamot per shperdorim te magjise shkaktoi nje skandal te madh pesembedhjete vjet me pare. -Oh,Aberforthi eshte thjesht nje grumbull me jashteqitje.-qeshi Skiteri.-Jo,jo,po flas per dicka me te keqe se nje vella I cili kenaqet duke shetitur me dhi,me te keqe se nje baba qe I urrente babanacetUrtimori s’mund t’I fshihte ata gjithsesi,qe te dy ata u gjykuan nga Uizengamoti.Jo,eshte mamaja dhe motra qe me terhoqen dhe pak germime nxorren ne drite nje strehe pozitive per shemtine – por,sic thashe,duhet te shikoni nga kapitulli nente deri te I dymbedhjeti per detaje te plota.Ajo cfare mund te them tani eshte se

nuk eshte cudi qe Urtimori nuk foli asnjehere se si u thye hunda e tij. Pervec skeletit te familjes,e mohon Skiteri zgjuarsine qe e coi Urtimorin drejt shume zbulimeve magjike? -Ai kishte mend,-pranoi ajo.-megjithese shume pyesin tani nese ai e merrte persiper te gjithe meriten per te gjitha zbulimet e tij te supozuara.Sic e paraqes ne kapitullin gjashtembedhjete,Ivor Dillonsbi thote se ai vete I kishte zbuluar tete menyrat e perdorimit te gjakut te dragoit kur Urtimori “I mori hua” letrat e tij. Por rendesia e disa prej veprave te Urtimorit,thashe une,nuk mund te mohohet.Po renia e Grindelvaldit per shkak te tij? -Oh,jam shume e lumtur qe e permende Grindelvaldin.-tha Skiteri duke buzeqeshur.-Kam frike se ata qe jane naive mbi fitoren spektakolare te Urtimorit duhet ta pergatisin veten per nje bombe qe do t’u vije-ose ndoshta per nje bombapleh.Biznes shume I piset.Gjithcka qe do te them eshte te mos jesh shume e sigurt per duelin spektakolar te legjendes.Pasi te lexojne librin tim,njerezit duhet te pranojne se Grindelvaldi thjesht performoi nje truk te thjeshte magjik dhe vdiq qetesisht! Skiteri refuzon qe te jape me shume informacione per kete teme intriguese,keshtu qe ne I kthehemi lidhjeve qe padyshim do t’I mahnisin lexuesit e saj me shume se cdo gje tjeter. -Oh,po.-thote Skiteri dhe pohon me krye.-Une I kam perkushtuar nje kapitull te tere lidhjes PoterUrtimor.Eshte quajtur e pashendetshme,madje edhe e djallezuar.Serish,lexuesit e tu duhet te blejne librin tim per te gjithe historine,por nuk diskutohet qe interesi I Urtimorit per Poterin ishte I cuditshem sipas thashethemeve.Padyshim qe ishte gje shume e mire

per interesat e djalit.Eshte nje sekret I njohur qe Poteri ka patur nje adoleshence te turbullt. Une pyes nese Skiteri mbante akoma lidhje me Harri Poterin,te cilin e intervistoi vitin e kaluar:nje artikull I rendesishem ne te cilin Poteri foli ekskluzivisht per bindjen e tij se Ti-E-Di-Kushi ishte kthyer. -Po,ne kemi nje lidhje te afert.-thote Skiteri.-I gjori Poter ka pak shoke te vertete dhe ne u takuam ne nje nga momentet me te veshtira te jetes se tij –Turneu I Tri Magjistareve.Une jam nje nga njerezit e gjalle qe mund te pohoj se njoh Harri Poterin e vertete! Kjo na con ne thashethemet qe qarkullojne per oret e fundit te Urtimorit.Beson Skiteri se Poteri ishte atje kur Urtimori vdiq? -Epo,nuk dua te them shume –gjithcka eshte ne liber – por deshmitaret brenda ne keshtjellen e Hoguartsit pane Poterin duke vrapuar nga skena kur Urtimori ra,kerceu ose u shty.Poteri me vone dha prova kunder Severus Pitonit,nje burre ndaj te cilit ai ka nje inat te njohur nga te tjeret.A eshte ashtu sic duket?I takon komunitetit te magjistareve ta vendosin –pasi te kene lexuar librin tim. Pas kesaj fjalie,une largohem.Nuk ka dyshim qe Skiter ka shkruar nje bestseller.Nderkohe,iruesit e Urtimorit mund te jene duke u dridhur per ate qe se shpejti do te demaskoje heroin e tyre.” Harri arriti te fundi I artikullit,por vazhdoi te shikonte ngultazi faqen.Neveritja dhe terbimi celen te ai si dhimbje te stomakut;e beri shuk gazeten dhe e hodhi me gjithe fuqine te muri,ku ajo iu bashkua pjeses tjeter te mbeturinave qe ishin rreth koshit te mbushur plot.Filloi te ecte me te shpejte rreth e rrotull dhomes,hapte sirtare te boshatisur dhe merrte libra qe I vendoste perseri ne te njejtin vend,krejt I pavetedijshem per ate qe po bente dhe fjali te

rastesishme nga artikulli I Skiterit I vinin neper mendje:Nje kapitull I tere perkushtuar lidhjes Poter-Urtimor…Eshte quajtur e pashendetshme,madje edhe e djallezuar…Ai u perfshi vete ne Artet e Erreta kur ishte I ri…Une kam nje burim per te cilin shume gazetare do te jepnin shkopinjte e tyre magjike… -Genjeshtra!-thirri Harri dhe pa permes dritares qe fqinji i deres tjeter,I cili kishte ndaluar qe te fillonte me vone prerjen e barit,shikoi lart I nervozuar. Harri u ul te shtrati I tij.Pjesa e thyer e pasqyres kerceu lart dhe u largua nga ai;e ngriti dhe e rrotulloi neper gishta,duke menduar,duke menduar per Urtimorin dhe genjeshtrat me te cilat Rita Skiteri po I prishte imazhin… Nje ndricim blu vezullues.Harri ngriu dhe e rreshqiti perseri gishtin e tij te prere mbi pjesen e mprehte te pasqyres.E kishte imagjinuar,me siguri.Ai pa murin mbrapa tij,por muri kishte nje ngjyre pjeshke qe te bente per te vjelle,te cilen e kishte zgjedhur teze Petunia:Nuk kishte asgje blu qe te reflektohej te pasqyra.E veshtroi serish pasqyren e thyer,por nuk pa asgje pervec syrit te tij jeshil qe reflektohej. E kishte imagjinuar,nuk kishte shpjegim tjeter;e kishte imagjinuar,sepse po mendonte per drejtorin e tij te vdekur.Nese kishte ndonje gje te qarte,ajo ishte se syte blu vezullues te Albus Urtimorit nuk do ta veshtronin me kurre Harrin.

Kapitulli I trete

Largimi I Derslive Tingulli I deres kryesore qe perplasej u degjua deri te shkallet dhe nje ze thirri:”Oj!Ti!” Gjashtembedhjete vjet thirrje si kjo nuk I la dyshim Harrit se ke po therriste xhaxhai;megjithate,nuk u pergjigj menjehere.Ai po e shikonte akoma pasqyren ne te cilen,per nje sekonde,kishte menduar se kishte pare syrin e Urtimorit.Derisa xhaxhai thirri “DJALE!” Harri u cua ne kembe,iu drejtua deres se dhomes se gjumit dhe ndaloi qe ta vendoste pasqyren e thyer te canta e shpines qe ishte mbushur me gjerat qe do te merrte me vete. -Humbe kohe!-bertiti Vernon Dersli kur Harri u duk te shkallet.Zbrit poshte,kam nje fjale me ty! Harri filloi te zbriste poshte me duart e futura te xhepat e xhinseve.Kur arriti te dhoma e ndenjes I gjeti te tre Derslit.Ata ishin veshur per te udhetuar:Xhaxha Vernoni kishte nje xhakete ngjyre kafe me zinxhir,teze Petunia nje pardesy elegante ngjyre salmoni dhe Dadli,kusheriri I madh,bjond dhe me muskuj I Harrit,me nje xhakete lekure. -Po?-pyeti Harri. -Ulu!-tha xhaxha Vernoni.Harri ngriti vetullat e tij.

-Te lutem!-shtoi xhaxha Vernoni,duke levizur pak dhe dukej sikur fjala ia dogji fytin. Harri u ul.Ai mendoi se e dinte c’e priste.Xhaxhai I tij filloi te ecte lart e poshte,ndersa teze Petunia dhe Dadli ndiqnin levizjet e tij me shprehje padurimi ne fytyre.Me ne fund,kur fytyra e tij e gjere dhe ngjyre vjollce u ul poshte,xhaxha Vernoni ndaloi perpara Harrit dhe foli. -Nderrova mendje.-tha ai. -Cfare surprize.-tha Harri. -Mos u pergjigj ashtu.-filloi teze Petunia me ze te larte,por Vernon Dersli ia beri me dore. -Eshte e gjitha nje kurth pa kuptim.-tha xhaxha Vernoni,duke e shikuar Harrin me syte e tij te vegjel si te gicit.-Kam vendosur te mos besoj asnje fjale.Do te qendrojme ketu,nuk do te levizim asgjekundi. Harri pa xhaxhain e tij dhe ndjeu nje perzierje inati dhe te qeshure.Vernon Dersli kishte ndryshuar mendje cdo 24 ore keto kater javet e fundit,paketonte,shpaketonte dhe paketonte makinen me cdo ndryshim mendje.Momenti I preferuar I Harrit kishte qene ai kur xhaxha Vernoni,I cili nuk e dinte qe Dadli kishte vene nje dorak te valixhja e tij qe nga hera e fundit kur kishin shpaketuar,u perpoq ta ngrinte dorakun,u pengua te cizmet dhe u rrezua duke bertitur me dhimbje dhe duke share. -Sa per ty,-tha Vernon Dersli,duke vazhduar te ecte lart e poshte dhomes se ndenjes.-ne – Petunia,Dadli dhe une – jemi ne rrezik.Nga – nga… -Disa nga “malli im”,e sakte.-tha Harri. -Epo,une s’e besoj.-perseriti xhaxha Vernoni,duke ndaluar para Harrit serish.-U zgjova ne mes te nates qe ta mendoja perseri dhe besoj se eshte nje kurth qe te marresh shtepine. -Shtepine?-perseriti Harri.-Cilen shtepi? -Kete shtepi!-uleriti xhaxha Vernoni dhe vena ne ballin e tij filloi te pulsonte.-Shtepine tone!Cmimet e shtepive po ngrihen ne qiell ketu rrotull!Ti na do neve jashte rruge dhe pastaj ti do te besh ca

hokus-pokus dhe para se ta dime ne, dokumentet do te jene ne emrin tend dhe… -Je ne vete?!-thirri Harri.-Nje kurth per te marre kete shtepi?Je po aq budalla sa dukesh? -Mos guxo…-uleriti teze Petunia,por perseri Vernoni e qetesoi duke ia bere me dore:Mesa dukej,ashpersia ne pamjen e tij te jashtme nuk ishte asgje ne krahasim me rrezikun qe kishte krijuar. -Ne rast se ke harruar,-tha Harri.-une e kam nje shtepi,nuni im me la nje.Keshtu pra pse do te me duhej kjo shtepi?Per shkak te kujtimeve te lumtura? U be qetesi.Harri mendoi se I kishte bere pershtypje xhaxhait te tij me kete argument. -Ti pretendon,-tha xhaxha Vernoni,duke filluar ecjen e tij serish.-qe ky Lordi Gjeja… -...Fluronvdekje,-tha Harri pa durim.-dhe ne e kemi diskutuar kete njeqind here.Nuk eshte pretendim,eshte fakt,Urtimori ta tregoi vitin e kaluar,dhe Kingsli,dhe zoti Uezli… Vernon Dersli shkundi shpatullat me inat dhe Harri mendoi se xhaxhai I tij po perpiqej te shmangte kujtimet nga vizitat e papritura,disa dite pas fillimit te pushimeve te Harrit,te dy magjistareve te rritur.Vizita e Kingsli Shekellbollt dhe Artur Uezlit ishte surpriza me e pakendshme per Derslit.Gjithsesi,Harri duhet ta pranonte se,meqe zoti Uezli kishte hedhur ne ere gjysmen e dhomes se ndenjes,kthimi I tij dihej qe nuk do ta gezonte xhaxha Vernonin. -Kingsli dhe zoti Uezli ta shpjeguan gjithashtu.-tha Harri duke ia nderprere kujtimet.-Kur te behem shtatembedhjete vjec,shortia mbrojtese qe me mban te sigurt do te thyhet dhe kjo ju ekspozon juve po aq mire sa mua.Urdhri eshte I sigurt se Fluronvdekja do t’ju vere nen shenjester,edhe mund t’ju torturoje qe te perpiqet te gjeje se ku do te fshihem,ose ndoshta ai mendon se duke ju mbajtur peng,une do te vij t’ju shpetoj. Syte e xhaxha Vernonit u takuan me ata te Harrit.Harri ishte I sigurt qe ne ate moment ata po mendonin te njejten gje.Pastaj xhaxha Vernoni filloi te ecte dhe Harri vazhdoi:

-Ju duhet te fshiheni dhe Urdhri do qe t’ju ndihmoje.Po ju ofrojne mbrojtje serioze,me e mira qe ekziston. Xhaxha Vernoni s’tha gje,por vazhdoi te ecte lart e poshte.Jashte dielli ndriconte mbi shkurret e dendura.Korresja e barit qe kishte fqinji prane tyre pushoi serish. -Une mendoja se ekzistonte nje Ministri Magjie?-pyeti papritur Vernon Dersli. -Ekziston.-tha Harri,I cuditur. -Mire,atehere,pse nuk mund te na mbrojne ata?Me duket se,si viktima te pafajshme,fajtore per asgje me shume se per strehimin e nje djali me vrage,ne duhet te mbrohemi nga qeveria! Harri qeshi;nuk mund ta mbante veten.Ishte tipike e xhaxhait qe t’I vendoste shpresat mbi nje organizate me fuqi,edhe nese ishte bota qe shperfillte dhe qe s’e besonte. -E degjove se cfare thane zoti Uezli dhe Kingsli.-u pergjigj Harri.Ne mendojme se Ministria eshte nen pergjim. Xhaxha Vernoni shkoi te oxhaku,merrte fryme aq rende sa mustaqja e tij e madhe dhe e zeze levizte lehte dhe fytyra e tij ishte ende ngjyre vjollce. -Ne rregull.-tha ai dhe ndaloi prape para Harrit.-Ne rregull,le te themi,per hir te argumentit,ne e pranojme kete mbrojtje.Po akoma s’e kuptoj pse s’mund te kemi ate Kingslin. Harri ia doli te mos rrotullonte syte,por me veshtiresi.Kjo pyetje I ishte bere rreth dymbedhjete here. -Sic te kam thene,-tha ai me dhembe te shtrenguar.-Kingsli po mbron Ministrin ba – dua te them Kryeministrin tuaj. -Pikerisht – ai eshte me I miri!-tha xhaxha Vernoni,duke drejtuar gishtin te ekrani bosh I televizorit.Derslit e kishin pare Kingslin ne lajme,duke ecur mbrapa Kryeministrit babanac ndersa ai po vizitonte nje spital.Ky,dhe fakti qe Kingsli ia kishte dale te dukej si babanac,pa permdendur edhe qe ai te bente te ndiheshe me pak I nervozuar kur fliste me ate zerin e tij te ngadalte dhe te thelle,I kishte bere Derslit per vete ashtu sic nuk I kishte bere asnje magjistar me pare,megjithese ata s’e kishin pare kurre me vath ne vesh.

-Epo,ai eshte I zene.-tha Harri.-Por Hestia Xhons dhe Dedalus Luks jane gati per pune… -Nese mund t’u kishim pare vetem CV…-filloi xhaxha Vernoni,por Harri e humbi durimin.U ngrit ne kembe,iu afrua xhaxhait dhe tregoi me gisht televizorin. -Keto aksidente s’jane aksidente – perplasjet,shperthimet,daljet e trenave nga shinat dhe gjithcka tjeter qe ka ndodhur qe nga hera e fundit qe pame lajmet.Njerezit po zhduken dhe po vdesin dhe ai eshte mbrapa ketyre – Fluronvdekja.Jua kam thene me qindra here,ai I vret babanacet per argetim.Edhe mjegulla – Marrosesit e shkaktojne ate dhe nese s’e mbani mend se cfare jane,pyetni djalin tuaj! Dadli ngriti duart dhe I vuri te goja qe ta mbulonte.Kur prinderit e tij dhe Harri e shikuan,ai u uli ato ngadale dhe pyeti: -Atje ka…me shume prej tyre? -Me shume?-qeshi Harri.-Me shume se ata te dy qe te sulmuan ty do te thuash?Sigurisht qe ka me shume,jane me qindra,ndoshta me mijera tani,duke pare se si perhapin frike dhe deshperim… -Ne rregull,ne rregull!-shpertheu Vernon Dersli.-Ia arrite qellimit. -Shpresoj qe po.-tha Harri.-Sepse sapo te behem shtatembedhjete vjec,te gjithe ata – Hamorte,Marroses,ndoshta edhe Inferi – qe do te thote trup I vdekur I magjepsur nga nje Magjistar I Erret – do te mund t’ju gjejne dhe pa dyshim do t’ju sulmojne.Dhe nese e mbani mend heren e fundit qe u perpoqet te arratiseshit nga magjistaret,mendoj se duhet te pranoni qe ju duhet ndihme. U be qetesi dhe nje kujtim I Hagridit qe shpartalloi nje dere prej druri,kujtim I viteve te kaluara,u kaloi neper mendje.Teze Petunia po shikonte xhaxha Vernonin,ndersa Dadli ishte duke shikuar ngultazi Harrin.Me ne fund xhaxha Vernoni tha I nervozuar: -Po puna ime?Po shkolla e Dadlit?Nuk mendoj se nje tufe magjistaresh te cmendur mund te krahasohen me keto gjera… -Nuk e kuptoni?!-bertiti Harri.-Ata do t’ju torturojne dhe do t’ju vrasin sic bene me prinderit e mi! -Baba,-tha me ze te larte Dadli.-baba…une do te shkoj me keta njerezit e Urdhrit.

-Dadli,-tha Harri.-per here te pare ne jeten tende,po ben dicka me mend. Ai e dinte qe e kishte fituar betejen.Nese Dadli ishte aq I frikesuar sa te pranonte ndihmen e Urdhrit,prinderit e tij do ta shoqeronin:Nuk kishte shanse qe ata te ndaheshin nga Dudka i tyre I vogel.Harri veshtroi oren e tavolines qe ndodhejmbi oxhak. -Ata do te vijne ketu per pese minuta.-tha ai dhe kur asnje nga Derslit s’u pergjigj,u largua nga dhoma.Mundesia qe ai te ndahej nga Derslit – ndoshta pergjithmone – nga tezja,xhaxhai dhe kusheriri I tij,ishte nje nga gjerat qe I mendonte me gezim,por nuk ndiente pike turpi.Cfare do t’I thoshin njeri-tjetrit ne fund te gjashtembedhjete viteve plot me pakenaqesi? Harri u kthye ne dhomen e tij,vertiti neper duar canten e tij te shpines per nje cope here dhe pastaj futi dy qeska me fara bufesh mes telave te kafazit te Hedvigut.Ata rane me zhurme ne fund te kafazit,por Hedvigu s’ua vari. -Do te largohemi shume shpejt.-I tha Harri.-Dhe ti do te mund te fluturosh serish. Zilja e deres ra.Harri hezitoi per nje cast,pastaj zbriti poshte.Nuk mund te prisje nga Derslit qe t’ua hapnin ata deren Hestias dhe Dedalusit. -Harri Poter!-thirri nje ze I emocionuar ne momentin qe Harri hapi deren dhe nje burre I vogel me nje kapele ngjyre vjollce I beri nje perkulje te thelle.-Nje nder,si gjithmone. -Faleminderit,Dedalus.-tha Harri dhe I dha nje buzeqeshje te vogel dhe paksa te turpshme Hestias flokezeze.-Me vjen mire qe po e beni kete…Ata jane ketu,tezja,xhaxhai dhe kusheriri im… -Miredita edhe juve,pjesetare te familjes se Harrit!-tha Dedalusi me gezim kur hyri te dhoma e ndenjes.Derslit nuk dukeshin shume te lumtur me kete lloj pershendetje;Harri filloi te besonte gjysem per gjysem per nje tjeter ndryshim mendjeje.Dadli sikur u zvogelua pak prane nenes se tij dhe shikoi shtrigen dhe magjistarin. -Po shoh qe I keni paketuar gjerat dhe jeni 30

gati.Shkelqyeshem!Plani,sic ju ka thene Harri,eshte shume I thjeshte.-tha Dedalusi,duke nxjerre nje ore te madhe xhepi nga jeleku I tij dhe e shikoi.-Do te largohemi para se te largohet Harri.Per shkak te rrezikut se perdoret magjia ne shtepine tuaj – Harri s’eshte akoma ne moshen madhore,kjo mund t’I jape Ministrise nje shkak per ta arrestuar – ne duhet t’I japim makines,le te themi,dhjete milje ose me shume,perpara se te Zhdukemi te vendi I sigurt qe kemi zgjedhur per ju.Ju dini si t’I jepni makines,besoj?pyeti ai xhaxha Vernonin me miresjellje. -Di si te…?Sigurisht qe di t’I jap mire makines!-tha xhaxha Vernoni duke spikatur me peshtyme cdo gje. -Shume e zgjuar nga ana juaj,zoteri,shume e zgjuar,une personalisht do te luaja nga mendte nga gjithe ato butona dhe leva!-tha Dedalusi.Ai po mendonte se duke e pergezuar Vernon Derslin do t’I afronte ata me shume,por xhaxhai po humbte shpresat te plani me cdo fjale qe thoshte Dedalusi. -S’mund as t’I jape makines...-tha nen ze dhe mustaqja I levizi me inat,por per fat as Dedalusi dhe as Hestia dukej qe s’e degjuan. -Ti,Harri,-vazhdoi Dedalusi.-do te presesh ketu per rojen tende.Ka patur ca ndryshime te plani… -Cfare do te thuash?-tha Harri menjehere.-Mendova se Mesyshi do te vinte dhe do te me merrte me Trupezimin e Perbashket? -Nuk mund ta beje.-tha Hestia prere.-Mesyshi do ta shpjegoje. Derslit,qe e kishin degjuar te gjithe biseden me fytyra te cuditura,kercyen perpjete kur nje ze I larte thirri:“Nxito!”.Harri pa rreth e rrotull perpara se ta kuptonte qe zeri kishte dale nga ora e xhepit e Dedalusit. -Shume ne rregull,ne po levizim sipas nje plani shume te sigurt.-tha Dedalus,duke I pohuar me koke ores se tij dhe e futi ate perseri ne jelekun e tij.-Ne po perpiqemi te caktojme kohen midis nisjes tende nga shtepia me ate te Zhdukjes se familjes,Harri;shortia thyhet ne momentin kur ju te gjithe do I drejtoheni sigurise. Ai iu kthye Derslive: 31

-Epo,jemi gati per te shkuar? Asnje nga ata s’iu pergjigj.Xhaxha Vernoni vazhdonte te shikonte ngultazi,I tmerruar,xhepin e jelekut te Dedalusit. -Ndoshta duhet te presim ne sallon,Dedalus.-pershperiti Hestia.Ajo mendonte se do te ishte e pasjellshme nga ana e tyre pot e qendronin ne dhome kur Harri dhe Derslit te pershendeteshin me dashuri,ndoshta edhe me lot. -Nuk eshte nevoja.-tha Harri,por xhaxha Vernoni nuk beri me shpjegime te panevojshme duke thene me ze te larte: -Epo atehere,kjo eshte nje lamtumire,djalosh. Ai ngriti krahun e djathte qe te tokte doren e Harrit,por ne momentin e fundit nuk mund ta shikonte dhe keshtu beri grusht doren e tij dhe filloi ta tundte para-mbrapa si metronom. -Gati,Didi?-pyeti teze Petunia,duke bere sikur kontrollonte e nervozuar zinxhirin e cantes se saj te dores qe te mos shihte Harrin. Dadli s’u pergjigj,por qendroi atje me gojen pjeserisht te hapur,gje qe I kujtoi pak Harrit gjigandin Grop. -Eja pra!-tha xhaxha Vernoni. Ai gati arriti deren e dhomes se ndenjes kur Dadli tha: -Une nuk e kuptoj. -Cfare s’kupton,kungullushk?-pyeti teze Petunia dhe ngriti syte per te pare djalin. Dadli ngriti doren e tij te madhe qe dukej si proshute per te treguar Harrin. -Pse s’po vjen me ne ai? Xhaxha Vernoni dhe teze Petunia ngrine ne vend,duke pare Dadlin sikur ai te kishte thene qe do te deshironte te behej balerin. -Cfare?!-pyeti xhaxha Vernoni me ze te larte. -Pse s’po vjen edhe ai?-pyeti perseri Dadli. -Epo,ai…ai nuk do.-tha xhaxha Vernoni duke u kthye per te pare Harrin dhe e pyeti.-Ti nuk do apo jo? -Asnjehere ne bote.-tha Harri. -E degjove.-I tha xhaxha Vernoni Dadlit.-Tani hajde,do te ikim. 32

Ai doli nga dhoma.Ata e degjuan kur u hap dera e jashtme,por Dadli s’levizi dhe pas disa hapash teze Petunia ndaloi gjithashtu. -Cfare ka tani?-lehu xhaxha Vernoni duke u shfaqur te dera e dhomes ku ata ishin. Dukej sikur Dadli po perpiqej fort qe ta tregonte problemin me fjale.Pas disa minutash perpjekje te veshtira ai tha: -Po ku do te shkoje ai? Teze Petunia dhe xhaxha Vernoni shikuan njeri-tjetrin.Ishte e qarte qe Dadli po I trembte.Hestia Xhons theu heshtjen. -Por… me siguri ju e dini se ku do te shkoje nipi juaj,apo jo?-pyeti ajo konfuze. -Sigurisht qe e dime.-tha xhaxha Vernoni.-Ai po iken me disa nga malli juaj,apo jo?Ne rregull,Dadli,shkojme ne makine,e degjove kete burrin,duhet te nxitojme. Perseri,xhaxha Vernoni shkoi te dera e jashtme,por Dadli s’e ndoqi. -Po iken me disa nga malli jone? Hestia dukej shume e nxehur.Harri e kishte ndeshur edhe me pare kete lloj sjelljeje:Shtrigat dhe magjistaret dukeshin te cuditur nga fakti se te afermit e tij I kushtonin aq pak interes te famshmit Harri Poter. -S’ka gje.-e siguroi Harri ate.-Nuk ka rendesi,sinqerisht. -S’ka rendesi?-perseriti Hestia duke e ngritur zerin.-Nuk e dine keta njerez se cfare ke kaluar?Ne cfare rreziku je?Vendin unik qe ke ne zemrat e levizjeve anti-Fluronvdekje? -Hem…jo,s’e dine.-tha Harri.-Faktikisht,ata mendojne se jam zenie hapsire,por jam mesuar me… -Nuk mendoj se je zenie hapsire. Nese Harri nuk do I kishte pare buzet e Dadlit te leviznin,mund te mos e kishte besuar.Ashtu sic ishte,ia nguli syte Dadlit per disa sekonda para se te pranonte qe duhet te kishte folur kusheriri;edhe Dadli ishte bere I kuq ne fytyre.Harrin e zuri turpi dhe u mrekullua. -Epo…hem…faleminderit,Dadli. 33

Perseri,Dadli dukej sikur po perpiqej shume me mendimet dhe ndjenjat perpara se te thoshte: -Me shpetove jeten. -Jo ne te vertete.-tha Harri.-Marrosesit do te te kishin marre shpirtin,jo jeten. Ai e pa kusheririn me kuriozitet.Ata nuk kishin folur shume veren e kaluar ose edhe me perpara,meqe Harri nuk kishte qendruar shume kur ishte kthyer ne Privet Drajv dhe rrinte mbyllur ne dhomen e tij.Tani Harrit I dukej se filxhani me caj te ftohte mbi te cilin ishte penguar ate mengjes mund te mos ishte kurthi I nje budallai.Megjithese pak here e kishte prekur kete teme,ai asnjehere nuk kishte besuar me gjithe mend qe Dadli e kishte humbur aftesine per te shprehur ndjenjat.Pasi e hapi gojen nje ose dy here,Dadli heshti dhe fytyra iu skuq. Teze Petunia shpertheu ne lot.Hestia Xhons I hodhi nje veshtrim qe u kthye ne terbim kur teze Petunia vrapoi drejt Dadlit dhe e perqafoi me shume se Harrin. -K-kaq I embel,Dudke I vogel…-tha ajo duke qare mbi kraharorin e tij masiv.-Nje djale k-kaq I mire…th-thote faleminderit… -Po ai nuk tha faleminderit!-tha Hestia me inat.-Ai vetem tha qe nuk mendonte se Harri ishte zenie hapsire! -Po,por kur vjen nga Dadli eshte sikur ka thene “Te dua shume”.-tha Harri,I irrituar dhe me nje deshire per te qeshur njekohesisht ndersa teze Petunia vazhdonte ta shtrengonte fort Dadlin sikur ai ta kishte shpetuar Harrin nga nje ndertese qe digjej. -Do te shkojme apo jo?-bertiti xhaxha Vernoni,duke u shfaqur perseri te dhoma e ndjenjes.-Mendoja se ishim ne nje plan serioz. -Po…po,jemi.-tha Dedalus Luks,I cili I kishte pare keto pershendetje me habi dhe tani dukej sikur po zgjohej.-Ne duhet te ikim patjeter.Harri… Ai levizi perpara dhe e kapi doren e Harrit me te dyja duart e tij. -…pac fat.Shpresoj te takohemi serish.Shpresat e botes se 34

magjistareve varen nga ty. -Oh,-ia beri Harri.-po.Faleminderit. -Lamtumire,Harri.-tha Hestia dhe ia toku doren.-Zemrat tona shkojne me ty. -Shpresoj qe gjithcka eshte ne rregull.-tha Harri dhe shikoi me te shpejte nga teze Petunia dhe Dadli. -Oh,jam I sigurt qe do te perfundojme si shoke te ngushte.-tha Luksi I lumtur ne kulm,duke tundur kapelen kur po largohej nga dhoma.Hestia e ndoqi.Dadli u shkeput me kujdes nga perqafimet e se emes dhe eci drejt Harrit,I cili e permbajti veten qe mos ta kercenonte me magji.Pastaj Dadli ngriti doren e tij te madhe dhe ngjyre roze. -Per ate Zot,Dadli,-tha Harri ndersa teze Petunia filloi te qante serish.-mos te krijuan ndonje personalitet te ri Marrosesit? -S’e di.-tha me qetesi Dadli.-Do te shihemi,Harri. -Po…-tha Harri,duke kapur doren e Dadlit dhe e shkundi ate ne forme pershendetje.-Ndoshta.Kujdesu per veten,Big Di. Dadli gati-gati buzeqeshi,pastaj doli nga dhoma.Harri I degjoi hapat e tij te rende mbi rrugen me zhavorr dhe pastaj nje perplasje te deres se makines. Teze Petunia,fytyra e se ciles ishte fshehur mbas shamise se dores,shikoi rreth e rrotull kur degjoi zhurmen.Ajo nuk e priste qe te mbetej vetem per vetem me Harrin.E futi me shpejtesi shamine e saj te lagur ne xhep dhe tha: -Epo…mirupafshim.-dhe vrapoi drejt deres pa e shikuar ate. -Mirupafshim.-tha Harri. Ajo ndaloi dhe shikoi pas.Per nje moment Harri mendoi se ajo donte t’I thoshte dicka:Ajo I hodhi atij nje veshtrim te trembur dhe te cuditshem dhe dukej sikur ishte gati t’I mbante nje fjalim,por pastaj,me nje levizje te lehte te kokes,ajo doli nga dhoma per te shkuar pas bashkeshortit dhe djalit te saj.

35

Kapitulli I katert

Shtate Poterat Harri vrapoi te dhoma e tij dhe arriti te dritarja tamam ne kohe per te pare makinen e Derslive duke u ndezur dhe gati per nisje.Kapelja e Dedalusit dukej midis teze Petunias dhe Dadlit qe ishin ulur mbrapa.Makina u kthye ne te djathte,ne fund te Privet Drajv,dhe xhamat e saj u bene te kuqe per nje moment per shkak te diellit qe tashme po perendonte dhe pastaj,makina ishte zhdukur.Harri ngriti kafazin e Hedvigut,Shigjeten e tij te Zjarrte dhe canten e shpines,I hodhi nje veshtrim te fundit dhomes se tij,qe kishte nje pasterti te pazakonte,dhe zbriti me ngathtesi te salloni,ku vendosi kafazin,bishtin e fsheses dhe canten afer kembeve te shkalles.Drita tani po shuhej shume shpejt dhe salloni u mbush me hije nen driten e nates.I dukej e cuditshme te qendronte atje ne qetesi dhe duke e ditur qe do ta linte shtepine per here te fundit.Kohe me pare,kur ai ngeli vetem ne shtepi ndersa Derslit shkuan qe te argetoheshin per vete,ato ore vetmie kishin qene nje trajtim I rralle:Ndalonte qe te merrte shpejt dicka te shijshme nga frigoriferi,ngjitej lart qe te luante me kompjuterin e Dadlit ose ulej para televizorit dhe nderronte kanalet qe te gjente ata qe I pelqenin. Kjo I dha atij nje deshire boshe dhe te cuditshme qe t’I mbante mend ato kohera;ishte sikur te mbaje mend nje vella me te ri te cilin e kishte humbur. -A nuk do qe te hedhesh nje veshtrim te fundit rreth e rrotull?-pyeti Hedvigun,e cila vazhdonte ta mbante inat duke e mbajtur koken te fshehur poshte kraheve te saj.-Nuk do te vijme me kurre ketu.A nuk do qe t’I mbash mend te gjithe koherat e bukura?Dua te them,shikoje kete rrugicen e deres.Cfare kujtimesh…Dadli volli mbi te mbasi e shpetova nga Marrosesit…Pastaj na del qe me ishte mirenjohes,e beson dot?...Dhe veren e kaluar Urtimori erdhi nga 36

ajo dere… Harri e humbi fillin e kujtimeve per nje moment dhe Hedvigu nuk e ndihmoi qe ta kapte serish,por vazhdoi te rrinte me koken poshte kraheve.Harri I ktheu kurrizin deres se jashtme. -Dhe ketu poshte,Hedvig,-Harri hapi nje dere poshte shkalleve.-ky ishte vendi ku flija une!Nuk me njihje atehere…Per ate Zot,e kisha harruar sa e vogel ishte! Harri veshtroi grumbullin e kepuceve dhe cadrave,duke u kujtuar se si duhej te zgjohej cdo mengjes duke shikuar lart pjesen e poshtme te shkalles,e cila kishte si zbukurim edhe nje ose dy merimanga te verteta qe vareshin.Keto kishin qene ditet para se ai te merrte vesh per identitetin e tij te vertete;perpara se ai te mesonte si kishin vdekur prinderit e tij ose pse ndodhnin gjithe ato gjera te cuditshme rreth tij.Por Harri vazhdonte t’I mbante mend endrrat qe e kishin nxitur te vazhdonte pa u dorezuar,edhe ne ato dite:endrra te ngaterruara qe perfshinin edhe shperthime dritash jeshile dhe nje here (Xhaxha Vernoni desh perplasi makinen kur Harri ia tregoi) nje motociklete fluturuese… U degjua nje britme e papritur dhe shume e zhurmshme diku aty afer.Harri u drodh pak,u ngrit dhe perplasi koken te korniza e ulet e deres.Ndaloi pak qe te thoshte disa nga sharjet e zgjedhura te xhaxha Vernonit dhe pastaj,shkoi me vrap te kuzhina duke ferkuar koken dhe veshtroi jashte dritares,te kopshti mbrapa shtepise. Erresira dukej sikur po I mbeshtillte te gjitha,madje edhe ajri po dridhej.Pastaj,nje nga nje,figurat filluan te dalloheshin kur Shortia e Zhgenjimit perfundoi.Te skena ishte Hagridi,I cili kishte veshur nje helmete dhe syze mbrojtese dhe ishte ulur mbi nje motociklete gjigande qe kishte nje xham te zi perpara.Perreth tij njerez te tjere po zbrisnin nga fshesa dhe dy te tjere nga kuaj te zinj,qe ishin si skelet dhe me krahe. Harri hapi deren e pasme dhe shkoi mes tyre.U degjua nje qarje ne forme pershendetje dhe Hermiona e perqafoi,Roni I rrahu shpatullat dhe Hagridi tha: 37

-Ne rregull,Harri?Gati per nisjen? -Sigurisht.-tha Harri duke u buzeqeshur te gjitheve.-Por nuk prisja kaq shume njerez! -Ndryshim plani.-tha Mesyshi,I cili po mbante dy canta te medha dhe syri I tij magjik po rrotullohej nga qielli I erresuar te shtepia dhe pastaj te kopshti me nje shpejtesi marramendese.-Le te fshihemi para se te te tregojme per te. Harri I drejtoi per te kuzhina te gjithe ku,duke qeshur dhe duke biseduar,u ulen neper karrige,mbi siperfaqet qe shkelqenin sepse I kishte pastruar teze Petunia ose qendruan ne kembe perpara makinerive te saj te pastra:Roni,I gjate dhe I dobet;Hermiona qe I kishte lidhur floket e saj te dendur me nje fjongo;Fredi dhe Xhorxhi,te cilet po qeshnin njelloj;Billi,I gervishur keq dhe me floke te gjate;zoti Uezli,i kendshem,me floket qe po I binin dalengadale dhe syzet e tij kishin shkuar pak shtrember;Mesyshi,I demtuar nga lufta,me nje kembe dhe syri I tij magjik qe ishte ngjyre blu vezulluese vazhdonte te rrotullohej brenda zgavres se tij;Tonksi,floket e se ciles kishin marre ate ngjyren roze,te preferuaren e saj;Lupini,paksa gri,me me shume shenja;Fleri,elegante dhe e bukur,me floke ngjyre ari;Kingsli,pa floke,I zi,shpatullgjere;Hagridi,me floket dhe mjekren e pashtruar,duke qendruar si gungac qe te mos e perplaste koken te tavani;dhe Mundungus Fletcer,I vogel,I piset dhe I merzitur,me syte e tij te ulur dhe si te qenit dhe floke te perdredhur.Zemra e Harrit dukej sikur do te plaste nga gezimi dhe I shkelqyen syte:Ai I kishte shume per zemer te gjithe ata,madje edhe Mundungusin,te cilin qe perpjekur ta vriste duke e mbytur heren e fundit qe ishin takuar. -Kingsli,mendoja se do te kujdeseshe per Ministrin babanac?-pyeti ai. -Mund t’ia dale pa mua per nje nate.-tha Kingsli.-Ti je me I rendesishem. -Harri,gjeje cfare?-tha Tonksi nga vendi I saj maje lavastoviles dhe 38 I tregoi atij doren e saj te majte;nje unaze shkelqeu aty.

-Je martuar?-bertiti Harri dhe e kaloi veshtrimin nga ajo te Lupini. -Me vjen keq qe s’munde te vije atje,Harri,ishte shume e qete. -Shkelqyeshem,uri… -Ne rregull,ne rregull,do te kemi kohe per nje bisede te rehatshme me vone!-tha Mudi eger dhe ne kuzhine ra qetesia.Mudi I leshoi cantat te kembet e tij dhe iu kthye Harrit.-Sic te tha Dedalusi,duhet ta braktisim planin A.Pius Trashesi eshte me anen tjeter,gje qe eshte shume problematike.Ai eshte perpjekur te lidhe kete shtepi me Rrjetin e Pluhurit Fluturues,te vendose nje Magjibartes ketu,ose te Trupezohet brenda ose jashte.E gjithe kjo eshte bere nen emrin e mbrojtjes tende,qe te ndaloje Ti-E-Di-Kushin te arrije te ti.Absolutisht e pavlere,duke pare qe shortia e mamase tende e ben kete.Cfare ka bere ai ne te vertete eshte qe ia ka dale te te ndaloje ty te dalesh qe ketu I sigurt. -Problemi I dyte:Je nen moshe,qe do te thote se akoma e ke Shenjen. -Une nuk… -Shenja,Shenja!-tha Mesyshi me padurim.-Magjia qe kap shortite rreth magjistareve nen shtatembedhjete vjec,menyra se si e merr vesh Ministria per shortite nenmoshe!Nese ti,ose ndonje tjeter rreth teje thote nje shorti qe te te nxjerre qe ketu,Trashesi e merr vesh,po ashtu edhe Hamortet. -Nuk mund te presim derisa te thyhet Shenja,sepse ne momentin qe mbush shtatembedhjete vjec do te humbasesh te gjithe mbrojtjen qe te dha mema.Shkurt,Pius Trashesi mendon se te ka zene paq dhe s’ke shpetim. Harri s’mund te bente gje tjeter vecse te pranonte emrin Trashesi. -Cfare do te bejme atehere? -Do te perdorim te vetmet menyra transporti qe na kane mbetur,te vetmet qe s’mund te kape Shenja,sepse nuk s’ka nevoje t’u bejme magji:bishtat e fshesave,Thestralet dhe motocikleta e Hagridit. Harri I dinte te metat e ketij plani;megjithate,ai e mbajti gjuhen qe 39 t’I jepte Mesyshit shansin qe t’u drejtohej atyre.

-Tani,magjia e memes tende do te thyhet vetem ne dy raste:Kur te arrish moshen ose,-Mudi tregoi me dore kuzhinen e paster.-kur nuk do ta quash kete vend si shtepine tende.Ti dhe tezja jote dhe xhaxhai yt do t’I ndani rruget sonte,qe do te thote qe nuk do te jetoni me kurre bashke,sakte? Harri pohoi me koke. -Keshtu qe kete here,kur te largohesh,nuk do te vish me ketu,dhe magjia do te prishet ne momentin qe ti do te dalesh nga ky vend.Ne kemi zgjedhur qe ta prishim me shpejt sepse ka shume mundesi qe Ti-E-Di-Kushi te vije dhe te veproje mbi ty ne momentin qe do te behesh shtatembedhjete. -Gjeja e vetme qe kemi ne avantazh eshte qe Ti-E-Di-Kushi s’e di qe po te levizim sonte.Ne I kemi leshuar nje sekret te pasakte Ministrise:Ata mendojne se ti nuk do te largohesh deri me 30.Gjithsesi,jemi duke u ndeshur me Ti-E-Di-Kushin,keshtu qe s’mund t’I japim vetem daten gabim;ai ka urdheruar dy Hamorte te patrullojne ne qiell ne kete vend,vetem ne rast se ndodh dicka.Keshtu qe,ne I kemi dhene dymbedhjete shtepive cdo mbrojtje qe mund t’u japim.Ato te gjitha duken si vendi qe mund te te fshihnim,dhe qe te gjitha kane lidhje me Urdhrin:shtepia ime,shtepia e Kingslit,shtepia e tezes se Molit,Murielit…e ke parasysh. -Po.-tha Harri,por jo sinqerisht sepse prape po haste nje grope te plani. -Ti do te shkosh te prinderit e Tonksit.Sapo te jesh brenda kufijve te shortive mbrojtese qe kemi vendosur neper shtepi,do te mund te perdoresh nje Magjibartes per te Strofka.Pyetje? -Er…po.-tha Harri.-Ndoshta ata nuk do ta dine se te cila shtepi do te iki,por a nuk do te ishte e qarte…-ai krijoi nje pyetje te shkurter.katermbedhjete veta duke fluturuar drejt prinderve te Tonksit? -Ah!-tha Mudi.-Harrova te te permendja me te 40 rendesishmen.Katermbedhjete nga ne nuk do te fluturojne drejt

prinderve te Tonksit.Do te jene shtate Potera duke levizur neper qiell sonte,secili me nje shoqerues,dhe secili cift do t’I drejtohet nje shtepie te ndryshme te sigurt. Mudi nxorri nga manteli nje shishe te vogel me dicka qe dukej si baltovine.Nuk ishte nevoja qe t’I thoshin ndonje fjale tjeter;Harri e kuptoi pjesen tjeter te planit menjehere. -Jo!-bertiti ai dhe zeri I tij u perhap neper kuzhine.-Ne asnje menyre! -U thashe qe do ta merrje keshtu.-tha Hermiona me nje fije lutjeje. -Nese mendon se do te le gjashte njerez te rrezikojne jeten e tyre… -Sepse eshte hera e pare per te gjithe ne.-tha Roni. -Kjo eshte ndryshe,por te pretendosh te jesh si une… -Epo,asnje nga ne s’do qe te jete si ti,Harri.-tha Fredi me seriozitet.Imagjino pak sikur dicka te shkonte keq dhe ne te ngelnim si budallenj te vegjel dhe jashtezakonisht te dobet persa I perket peshes. Harri nuk qeshi. -Nuk mund ta besh kete po nuk bashkepunova,ke nevoje qe te te jap ca fije floku. -Posi,ketu ngec plani.-tha Xhorxhi.-Duket qarte qe asnjeri nuk ka shanse qe te marre pak nga floku yt derisa ti te bashkepunosh. -Po,trembedhjete nga ne kunder nje budallai qe s’I lejohet te perdore magji;duket qe s’kemi asnje shans.-tha Fredi. -Me te vertete zbavitese.-tha Harri.-Shume per te qeshur. -Nese do te duhet te perdoret forca,do te perdoret.-tha me padurim Mudi dhe syri I tij magjik po rrotullohej me shpejtesi brenda zgavres se tij kur ai pa Harrin I pakenaqur.-Te gjithe ketu jane mbi moshe,Poter,dhe qe te gjithe jane te pergatitur qe te perballojne rrezikun. Mundungusi mblodhi supet dhe ne fytyre iu dallua nje ndjenje frike;syri magjik ndryshoi drejtimin qe ta shihte ate brenda kokes se Mudit. 41

-S’ka me diskutime.Koha po kalon.Me duhet pak nga floku yt,djale,tani. -Po kjo eshte cmenduri,nuk ka nevoje… -S’ka nevoje!-tha me inat Mudi.-Me Ti-E-Di-Kushin atje jashte dhe gjysmen e Ministrise ne anen e tij?Poter,nese jemi me fat ai do e kete ngrene ate ceshtjen e sekretit te pasakte dhe do te jete duke planifikuar qe te te sulmoje ne befasi me 30,por do te ishte I cmendur nese s’do te mbante nje ose dy Hamorte jashte qe te hidhnin nje sy,kete do te beja une.Ata mund te mos jene te afte te arrijne te ty ose te kjo shtepi perderisa magjia e memes tende vazhdon te funksionoje,por ajo do te thyhet dhe ata e dine pozicionin aspak te mbare te vendit.Shansi yne I vetem eshte qe te perdorim kurthe.As Ti-E-Di-Kushi vete s’e ndan dot veten ne shtate. Harri kapi veshtrimin e Hermiones dhe shikoi tutje menjehere. -Keshtu,Poter…pak nga floku yt,nese do. Harri shikoi Ronin,I cili I dha nje shikim thjesht-beje-tani. -Tani!-bertiti Mudi. Me syte e te gjitheve mbi te,Harri e vuri doren te maja e kokes,kapi nje tufez me floke,dhe e terhoqi. -Bukur.-tha Mudi dhe eci perpara duke I hequr tapen shishes me shurup.-Ketu brenda,te lutem. Harri hodhi floket brenda asaj baltovines.Ne momentin qe floku takoi me siperfaqen e tij,shurupi nisi te nxirrte flluska dhe tym dhe pastaj,menjehere,u be ngjyre ari te celet. -Ooh,duket me e shijshme se ajo e Tersit dhe Gojlit,Harri.-tha Hermiona perpara se te shikonte vetullat e ngrysura te Ronit dhe fytyren qe iu skuq pak,dhe tha: -Oh,ti e di c’dua te them…shurupi I Gojlit dukej si kake. -Atehere,Poterat fallco te rreshtohen ketu,ju lutem.-tha Mudi. Roni,Hermiona,Fredi,Xhorxhi dhe Fleri u rreshtuan para lavamanit qe shkelqente te teze Petunias. -Mungon njeri.-tha Lupini. 42

-Ketu.-tha Hagridi me inat dhe e ngriti Mundungusin duke e kapur prej qafe dhe e uli prane Flerit,e cila padashje terhoqi hunden dhe u largua qe te qendronte midis Fredit dhe Xhorxhit. -Te thashe,me mire te isha nje mbrojtes. -Mbylle.-bertiti Mudi.-Sic te kam thene,ti krimb I pavlere,cdo Hamort qe do te hasim do te duan te kapin Poterin,jo ta vrasin.Urtimori gjithmone thoshte qe Ti-E-Di-Kushi donte t’I jepte fund Poterit vete.Jane mbrojtesit ata qe duhet te shqetesohen me shume,Hamortet duan t’I vrasin ata. Mundungusi nuk dukej shume I sigurt,por Mudi po nxirrte gjashte gota ne madhesine e nje mbajtese veze nga manteli I tij,te cilat I fshiu perpara se te hidhte pak Shurup Shumelengjesh ne secilen prej tyre. -Te gjithe se bashku… Roni,Hermiona,Fredi,Xhorxhi,Fleri dhe Mundungusi pine.Te gjithe moren fryme me veshtiresi dhe iu dallua nje ndjenje dhimbjeje ne fytyre ndersa shurupi po u kalonte neper fyt:Menjehere,fytyrat e tyre filluan te beheshin me flluska dhe te shkriheshin si dyll I nxehte.Hermiona dhe Mundungusi po zgjateshin;Roni,Fredi dhe Xhorxhi po shkurtoheshin,floket e tyre po beheshin me te erret,kurse floket e Hermiones dhe Flerit dukeshin sikur po futeshin brenda kafkes se tyre. Mudi,I cili ishte nuk ishte I shqetesuar,po zberthente rripat e cantave te medha qe kishte sjelle me vete.Kur u ngrit,perpara tij ishin gjashte Harri Poter qe po merrnin fryme me veshtiresi.Fredi dhe Xhorxhi u kthyen perballe njeri-tjetrit dhe thane ne te njejten kohe: -Uau…jemi identike! -S’e di,mendoj se jam akoma I bukur.-tha Fredi duke ekzaminuar reflektimin e tij te cajniku. -Bah!-tha Fleri,duke e pare veten te dera e mikrovales.-Bill,mos me shiko…Dykem tmevesisht keq. -Per ata qe I kane rrobat pak me te medha,kam me te vogla ketu,43

tha Mudi duke treguar canten e pare.-dhe vice - versa.Mos harroni syzet,jane gjashte pale ne xhepin anash.Dhe kur te jeni veshur,ka canta udhetimi te canta tjeter. Harri I vertete mendoi se kjo mund te ishte gjeja me e cuditshme qe kishte pare dhe ai kishte pare gjera jashtezakonisht te cuditshme.Ai pa se si gjashte sozite e tij po kerkonin neper canta,duke nxjerre rroba,vinin syze dhe I hidhnin gjerat vetjake tutje.Mendoi t’u kerkonte qe te tregonin pak me respekt per privacine e tij kur ata filluan te zhvisheshin pa u shqetesuar fare dhe dukej qe e kishin me te lehte te shfaqnin trupin e tij se sa te vetin. -E dija qe Xhini po genjente per ate tatuazhin.-tha Roni duke pare gjoksin e tij te zhveshur. -Harri,numri yt I syzeve eshte me te vertete I tmerrshem.-tha Hermiona kur po vendoste syzet. Pasi u veshen,Harrit fallco moren canta shpine dhe kafaz bufesh dhe secili nga kafazet kishte brenda nje buf te bardhe nga canta e dyte. -Mire.-tha Mudi kur Harrit e veshur,me syze dhe me canta shpine e veshtruan.-Dyshet do te jene si me poshte:Mundungusi do te udhetoje me mua me ane te fshesave… -Pse s’jam une me ty?-pyeti I trembur Harri qe ishte me afer deres se pasme. -Sepse ti je ai qe duhet shikuar.-tha Mudi I sigurt dhe syri magjik nuk iu largua Mundungusit ndersa ai vazhdoi: -Arturi dhe Fredi… -Jam Xhorxhi.-tha binjaku te cilin po tregonte Mudi.-S’mund te na dallosh edhe kur jemi Harri? -Me fal,Xhorxh… -Thjesht po tallem,jam Fredi ne te vertete… -Mjaft folet!-bertiti Mudi.-Tjetri…Xhorxhi ose Fredi ose kushdo qe te jesh…je me Remusin.Zonjusha Delakur… -Do e marr Flerin me Thestral.-tha Billi.-Nuk I ka shume qejf 44 fshesat.

Fleri eci para qe te shkonte prane tij dhe I dha atij nje veshtrim te embel dhe te perkulur qe e beri Harrin te shpresonte me gjithe zemer qe te mos shfaqej me kurre ne fytyren e tij. -Zonjusha Granxher me Kingslin,perseri me Thestral… Hermiona dukej e kenaqur dhe iu pergjigj buzeqeshjes se Kingslit;Harri e dinte qe edhe Hermiona s’kishte besim te fshesat. -Dhe ngelem une me ty,Ron!-tha Tonksi me gezim dhe goditi nje gote kur ia beri me dore. Roni nuk dukej edhe aq I kenaqur sa Hermiona. -Dhe ti je me mua,Harri.Ne rregull?-tha Hagridi,I cili dukej pak I shqetesuar.-Do te shkojme me motociklete,fshesat dhe Thestralet s’mund te me mbajne per shkak te peshes,sic e shikon.Nuk ngelet shume hapsire te ndenjesja me mua mbi te,keshtu qe do te qendrosh te koshi I motocikletes. -Eshte shkelqyeshem.-tha Harri,por pa besim. -Ne mendojme se Hamortet presin qe te jesh mbi nje bisht fshese.tha Mudi,I cili dukej sikur e dinte si ndihej Harri.-Pitoni ka patur mjaft kohe qe t’u tregoje atyre gjithcka rreth teje qe nuk e ka permendur me pare,keshtu qe nese hasim Hamorte,jemi te sigurt qe ata do te zgjedhin nje nga Poterat qe po shkojne ne shtepi me ane te fshesave.Ne rregull,atehere,-vazhdoi ai duke lidhur canten qe kishte rrobat e Poterave fallco dhe duke treguar rrugen per te dera.-duhen edhe tre minuta derisa te nisemi.S’ka kuptim te mbyllim deren e pasme,nuk do t’I ndaloje Hamortet qe jane jashte te vijne e te shikojne…Hajde… Harri nxitoi te shkonte te salloni qe te merrte canten e shpines,Shigjeten e Zjarrte dhe kafazin e Hedvigut perpara se te bashkohej me te tjeret te kopshti I zi mbrapa shtepise.Ne cdo ane bishtat e fshesave po u kercenin njerezve neper duar;Hermiona po ndihmohej nga Kingsli qe t’I hipte nje alamet Thestrali te zi;Fleri po ndihmohej nga Billi qe t’I hipte tjetrit.Hagridi po qendronte gati prane motocikletes me syzet e vena. 45 -Kjo eshte?Kjo eshte motocikleta e Siriusit?

-E njejta.-tha Hagridi duke I buzeqeshur Harrit.-Dhe heren e fundit kur ishe mbi te,Harri,une mund te te mbaja me nje dore! Harri s’mundi te buzeqeshte por I erdhi pak turp kur u ul te koshi I motocikletes.Per shkak te saj,Harri dukej disa kembe me I vogel se gjithe te tjeret:Roni u zgerdhesh me te sepse Harri ishte si nje femije te loja me makinat elektronike.Harri e vendosi canten e shpines dhe fshesen poshte te kembet dhe kafazin e Hedvigut midis gjunjeve.Ishte jashtezakonisht e parehatshme. -Arturi ka bere ca ndryshime.-tha Hagridi,I cili s’e vuri re qe Harri s’ishte rehat.Ai u ul te motocikleta e cila kerciti dhe u zhyt disa inç ne toke.-Timoni eshte me pak I nderlikuar tani.Ajo aty ishte ideja ime. Ai tregoi me gishtin e tij te trashe nje buton ngjyre lejla afer metrit te shpejtesise. -Te lutem,ki kujdes,Hagrid.-tha zoti Uezli I cili po qendronte prane tyre dhe po mbante fshesen e tij.-Nuk jam ende I sigurt ne ishte gje e mire per t’u bere dhe padyshim duhet te perdoret vetem ne rast emergjence. -Ne rregull atehere.-tha Mudi.-Te gjithe gati,ju lutem;dua qe te nisemi te gjithe ne te njejten kohe ose me kryesorja e shmangies do te humbe. Te gjithe I hipen fshesave te tyre. -Mbahu fort,Ron.-tha Tonksi dhe Harri dalloi Ronin I hodhi nje veshtrim fajesimi Lupinit perpara se te vendoste duart rreth belit te saj.Hagridi e ndezi motocikleten:ajo uturiu si dragua dhe koshi filloi te dridhej. -Fat te mbare gjithsecili.-thirri Mudi.-Shihemi te gjithe brenda nje ore te Strofka.Te treshi.Nje…dy…TRE! U be nje zhurme e madhe nga motocikleta dhe Harri ndjeu se koshi levizi pak anash:Ai po ngrihej lart me shpejtesi,syte po i lotonin dhe floket I largoheshin nga fytyra.Rreth tij bishta fshesash po ngriheshin gjithashtu dhe nje bisht I gjate Thestrali levizi me te 46 shpejte.Kembet e tij,te cilat ishin ngjeshur te koshi per shkak te

kafazit te Hedvigut dhe cantes se shpines,po I dhimbnin dhe kishte filluar te mos I ndjente me.Kaq e madhe ishte parehatia e tij sa harroi qe t’I hidhte nje veshtrim te fundit numrit kater,Privet Drajv;kur u kujtua,ai nxorri koken mbi anet e koshit por nuk mund te dallonte se cila prej tyre ishte.Lart e me lart,ata u ngjiten ne qiell… Dhe pastaj,nga hici,nga asgjeja,ata u rrethuan.Te pakten tridhjete figura te mbuluara ndaluan ne ajer,formuan nje rreth ne qender te te cilit ishin ngritur pjesetaret e Urdhrit,papritur… Ulerima,tufa dritash jeshile ne cdo ane:Hagridi ia futi nje britme dhe motocikleta u kthye mbrapsht.Harri s’mund ta dallonte se ku ishte:drita mbi te,ulerima rreth tij,ai po mbahej te koshi per jeten e shtrenjte.Kafazi I Hedvigut,Shigjeta e Zjarrte dhe canta e shpines I rreshqiten nga gjunjet… -Jo…HEDVIG! Bishti I fsheses u rrotullua drejt tokes,por ai ia doli te kapte rripin e cantes dhe pjesen me te larte te kafazit ndersa motocikleta u ngrit lart serish.Nje cast clirimi dhe pastaj nje tjeter tufe dritash jeshile.Bufi gugati dhe ra te dyshemeja e kafazit. -Jo…JO! Motocikleta shkoi perpara;Harri pa Hamortet e mbuluar te cilet u shperndane ndersa Hagridi kaloi permes rrethit te tyre. -Hedvig…Hedvig… Por bufi qendronte palevizur si nje loder ne dyshemene e kafazit te saj.Ai s’mund ta pranonte dhe terrori per te tjeret ishte me I rendesishem.Pa siper shpatullave te tij dhe dalloi nje tufe njerezish duke levizur,drita jeshile,dy dyshe mbi fshese qe po binin me shpejtesi,por s’mund te dallonte kush ishin… -Hagrid,duhet te kthehemi,duhet te kthehemi!-bertiti ai qe te degjohej mbi zhurmen e larte te mjetit,nxorri shkopin magjik,vendosi kafazin e Hedvigut ne dysheme,akoma duke mos pranuar qe ajo kishte vdekur. 47 -Hagrid,KTHEHU!

-Puna ime eshte qe te te coj ty atje te sigurt,Harri!-bertiti Hagridi dhe rriti shpejtesine. -Ndalo…NDALO!-bertiti Harri,por kur shikoi perseri prapa dy tufeza me drita jeshile kaluan prane veshit te tij te majte:Kater Hamorte kishin prishur rrethin dhe po I ndiqnin,duke I drejtuar shkopin magjik kurrizit te madh te Hagridit.Hagridi ndryshoi drejtim,por Hamortet vazhdonin ta ndiqnin motocikleten,iu drejtuan me shume shorti dhe Harri duhej te ulej me poshte te koshi qe t’i shmangte.Duke u kthyer shpejt ai thirri ”Kalamendje!” dhe nje shigjete dritash te kuqe doli nga shkopi I tij,duke hapur nje te care midis Hamorteve qe po I ndiqnin ndersa ata u perpoqen ta shmangnin -Prit,Harri,kjo do te funksionoje.-thirri Hagridi dhe Harri ngriti syte tamam ne kohe per te pare Hagridin duke shtypur nje buton jeshil matesit te karburantit. Nje mur,nje mur I forte me tulla,doli nga marmita.Duke kthyer koken,Harri pa qe ai u be me I madh ne ajer.Tre nga Hamortet ndryshuan drejtim dhe e shmangen,por I katerti s’ishte kaq me fat:Ai u zhduk nga shikimi dhe pastaj ra si gur nga mbrapa murit,bashke me fshesen qe I ishte bere copash.Nje nga shoqeruesit e tij ngadalesoi qe ta shpetonte,por ata dhe muri qe mbahej nga ajri ishin perpire nga erresira ndersa Hagridi u perkul pak mbi timonin dhe I dha gaz. Me shume Mallkime Vrasese kaluan prane kokes se Harrit,te shkaktuara nga shkopinjte magjike te dy Hamorteve qe kishin ngelur.Harri iu pergjigj me Shorti Kalamendjeje;E kuqja dhe jeshilja u perplasen me njera-tjetren ne ajer dhe u bene si dush me shume xixa ngjyra-ngjyra dhe Harrit I shkuan neper mend fishekzjarret e babanacet aty poshte qe s’e kishin idene c’po ndodhte. -Do e bejme prape,Harri,mbahu fort!-thirri Hagridi dhe shtypi butonin e dyte.Kete here nga marmita doli nje alamet rrjete,por Hamortet po e prisnin. Jo vetem qe ndryshuan drejtim qe ta shmangnin,por edhe shoqeruesi qe kishte ngadalesuar ne menyre qe te shpetonte shokun

qe kishte humbur ndjenjat I kishte arritur.Ai doli papritur nga erresira dhe tani tre nga ata po ndiqnin motocikleten,te gjithe duke leshuar mallkime kunder tyre. -Kjo do te funksionoje,Harri,mbahu fort!-thirri Hagridi,dhe Harri pa qe ai e mbeshteti te gjithe doren mbi butonin lejla prane metrit te shpejtesise. Me nje ulerime te pagabueshme demi,zjarr dragoi shpertheu nga marmita,ngjyre te bardhe dhe blu,dhe motocikleta eci perpara me shpejtesine e plumbit duke bere nje zhurme si ajo e nje metali qe shtremberohej.Harri pa qe Hamortet iken tutje per t’I shpetuar vijes se zjarrit vdekjeprures dhe ne te njejten kohe ndjeu qe koshi I motocikletes filloi te tundej frikshem:Metali qe e lidhte me motocikleten ishte thyer nga forca e shpejtesise. -Cdo gje ne rregull,Harri!-bertiti Hagridi ,I cili ishte perkulur mbrapa per shkak te shpejtesise;askush s’po I ndiqte tani dhe koshi po fillonte te anohej nga pjesa e marmites se motocikletes. -Do te merrem une me te,Harri,mos u shqeteso!-thirri Hagridi dhe nga xhepi I brendshem I xhaketes nxorri cadren e tij ngjyre roze. -Hagrid!Jo!Ma ler mua! -Riparim! U degjua nje shperthim dhe koshi u thye komplet nga motocikleta:Harri shpejtoi perpara,I shtyre mbrapa nga forca e fluturimit te motocikletes,dhe pastaj koshi filloi te rreshqiste… I deshperuar,Harri ia drejtoi shkopin magjik koshit dhe thirri: -Uingardium Leviosa! Koshi u ngrit lart si nje tape mbi uje,pa nje drejtim te caktuar,por te paten ishte akoma ne ajer.Pati nje cast te dyte clirimi,megjithate,para se t’I shpetonte me shume mallkimeve qe po I drejtoheshin:Tre Hamortet po afroheshin. -Po vij,Harri!-bertiti Hagridi diku nga erresira,por Harri e ndjeu koshin te zhytej serish:Duke u zhytur sa me poshte qe te mundej,ai 49 ia drejtoi shkopin mesit te figurave qe po vinin dhe thirri: -Pengim!

Shortia goditi ne gjoks Hamortin qe ishte ne mes:Per nje moment burri qendroi pa levizur ne ajer sikur te ishte perplasur ne nje barriere te padukshme:Nje tjeter desh u perplas me te… Pastaj koshi filloi te binte me te shpejte dhe Hamorti I mbetur leshoi nje mallkim aq afer Harrit sa atij iu desh te futej poshte te dyshemeja e koshit dhe perplasi nje dhemb te anet e kolltukut ku ishte ulur… -Po vij,Harri,po vij! Nje alamet dore kapi te mbrapmen e rrobave te Harrit dhe e nxorri nga koshi;Harri terhoqi canten e tij te shpines me vete,u ul te kolltuku I motocikletes dhe e gjeti veten mbrapa Hagridit.Ndersa ata u ngriten me lart,larg nga dy Hamortet e mbetur dhe Harrit nxorri gjak nga goja,ia drejtoi shkopin magjik kopshit qe po binte dhe thirri: -Konfringo! Ai ndjeu nje dhimbje te madhe per Hedvigun kur ajo shpertheu;Hamorti qe ishte me afer koshit u rrezua nga fshesa dhe u zhduk;shoqeruesi I tij ra mbrapa dhe u perpi nga erresira. -Harri,me vjen keq,me vjen keq.-tha Hagridi me dhimbje.-Nuk duhet te kisha provuar qe ta rregulloja vete…ti s’kishe asnje mundesi… -S’ka problem,thjesht vazhdo te fluturosh!-Iu pergjigj Harri,ndersa dy Hamorte dolen nga erresira dhe u afruan. Ndersa mallkimet ia nisen serish,Hagridi ikte tutje dhe bente zigzag:Harri e dinte qe Hagridi nuk guxonte ta perdorte perseri butonin e zjarrit te dragoit me Harrin te ulur ne nje vend kaq te pasigurt.Harri u dergonte njera mbas tjetres Shorti Hutimi ndjekesve te tyre,te cilet mezi ndaloheshin.Ai I goditi me nje tjeter shorti Pengimi:Hamorti me I afert dredhoi qe ta shmangte,kapuci I tij rreshqiti dhe nga drita e kuqe e Shortise tjeter Hutuese qe beri,Harri pa fytyren e bardhe te Stenli Bishtnuesi…Steni… 50 -Ekspeliarmus!-thirri Harri. -Eshte ai,eshte ai,ai eshte I verteti!

Britmen e Hamortit me kapuc Harri e degjoi megjithese zhurma e motocikletes ishte shume e madhe:Momentin tjeter,te dy ndjekesit ishin terhequr dhe ishin zhdukur. -Harri,cfare ndodhi?-tha Hagridi.-Ku shkuan? -Nuk e di! Por Harri kishte frike:Hamorti me kapuc kishte thirrur “Ai eshte I verteti!”;si e kishte gjetur?Ai veshtroi rreth e rrotull erresires ku s’kishte njeri dhe ndjeu rrezikun e saj.Ku ishin ata? Ai u ngjit me te shpejte te kolltuku qe te shikonte para u mbeshtet te pjesa e mbrapme e xhaketes se Hagridit. -Hagrid,beje perseri ate gjene e zjarrit te dragoit,le te ikim qe ketu! -Mbahu fort atehere,Harri! U degjua serish nje ulerime shume e zhurmshme dhe zjarri I bardhe dhe blu doli serish nga marmita:Harri ndjeu qe po rreshqiste nga ai pak vend qe kishte,Hagridi ra pak mbrapa mbi te,duke e mbajtur me veshtiresi timonin… -Mendoj se I humbem ata,Harri,mendoj se ia dolem!-thirri Hagridi. Por Harri s’dukej I sigurt per kete;u mbush me frike kur pa majtas dhe djathtas per ndjekesit dhe ishte I sigurt se do te vinin…Pse ishin terhequr?Nje nga ata akoma e kishte nje shkop magjik…Eshte ai…Ai eshte I verteti…Ata e thane kete menjehere pasi ai ishte perpjekur te c’armatoste Stenin… -Pothuajse arritem,Harri,pothuajse ia dolem!-bertiti Hagridi. Harri ndjeu qe motocikleta u ul pak,megjithese dritat poshte ne toke dukeshin si yje. Pastaj vraga ne ball I dogji si zjarri;Hamortet u shfaqen ne dy anet e motocikletes,dy Mallkime Vrasese e humben Harrin per pune milimetrash,nga mbrapa u shfaq… Dhe Harri e pa.Fluronvdekja po fluturonte si tym ne ere,pa bishta fshesash ose Thestrale qe ta mbanin,fytyra e tij si gjarper doli nga erresira,gishtat e tij te bardhe e ngriten serish shkopin… 51 Hagridi bertiti tere frike dhe e drejtoi motocikleten qe te zhytej poshte vertikalisht.Duke u mbajtur fort per jeten e shtrenjte,Harri

dergoi shorti Hutimi,te cilat shkonin ne drejtime te pacaktuara.Ai pa nje trup qe fluturoi poshte tij dhe e mori vesh se kishte qelluar njerin,por pastaj ai degjoi nje shperthim dhe pa xixa qe dilnin nga motorri;motocikleta filloi te rrotullohej ne ajer,komplet jashte kontrollit… Shigjeta drite jeshile iu drejtuan atyre.Harri s’e kishte idene se kush rruge ishte lart e kush poshte:Vraga I dhimbte akoma,ai priste qe te vdiste ne cdo sekonde.Nje figure me kapuc ishte disa kembe larg tij,ai e pa kur ngriti krahet… -JO! Me nje ulerime terbimi Hagridi u ngrit mbi motociklete qe te kapte Hamortin;per tmerrin e tij,Harri pa qe Hagridi dhe Hamorti u zhduken nga shikimi,meqenese pesha e tyre bashke ishte shume per bishtin e fsheses… Duke u perpjekur ta mbante me gju motocikleten qe po binte,Harri degjoi britmen e Fluronvdekjes: -Imi! Kishte mbaruar:Ai nuk mund te shikonte apo te degjonte ku ishte Fluronvdekja;pa me te shpejte nje Hamort tjeter I cili doli nga rruga dhe degjoi: -Avada… Ndersa dhimbja nga vraga e Harrit e detyroi ate te mbyllte syte,shkopi I tij magjik veproi vete.Ai e ndjeu ate te levizte doren e tij si ndonje magnet I madh,pa nje shperthim xixash te arta permes syve qe ishin te mbyllur pergjysem dhe degjoi nje kercitje e nje ulerime te mbushur me terbim.Hamorti qe kishte ngelur bertiti;Fluronvdekja uleriti: -JO! Papritur,Harri pa qe hunda e tij ishte nje inç larg butonit te zjarrit te dragoit.Ai e shtypi ate me doren ku nuk kishte shkop magjik dhe motocikleta leshoi me shume zjarr ne ajer,duke levizur me 52 shpejtesi drejt tokes.

-Hagrid!-thirri Harri,duke u mbajtur te motocikleta per te shpetuar.Hagrid….Açjo Hagrid! Motocikleta shpejtoi edhe me shume,duke iu drejtuar tokes.Meqe ishte njesh me timonin,Harri s’mund te shihte asgje tjeter pervec dritave qe po afroheshin gjithnje e me teper:Ai do te perplasej dhe per kete s’mund te beje asgje.Mbrapa tij erdhi nje tjeter ulerime: -Shkopin tend,Selvin,me jep shkopin tend. Ai e ndjeu Fluronvdekjen perpara se ta shihte.Duke pare anash,ai ia nguli veshtrimin syve te kuq dhe ishte I sigurt qe ata ishin gjeja e fundit qe do te shihte:Fluronvdekja po behej gati ta mallkonte edhe nje here… Pastaj Fluronvdekja u zhduk.Harri veshtroi poshte dhe pa Hagridin qe po rrinte pa levizur ne token poshte tij.Ai terhoqi fort timonin qe te mos perplasej me te,kerkoi me hamendje frenat,por me nje zhurme qe te shurdhonte veshet,si ajo kur takon token,ai u perplas te nje pellg plot me balte.

53 Kapitulli I peste

Luftetari I rene -Hagrid? Harri u perpoq qe te ngrihej nga grumbulli I metaleve dhe gjetheve qe e rrethonin;duart e tij u zhyten disa inç ne ujin e piset ndersa perpiqej qe te qendronte ne kembe.Ai nuk po e kuptonte ku kishte shkuar Fluronvdekja dhe priste qe ai te dilte nga erresira ne cdo moment.Dicka e nxehte dhe e lagesht po pikonte poshte mjekres se tij qe nga balli.Ai doli nga pellgu dhe shkoi drejt asaj gjese se madhe dhe te zeze ne dysheme qe ishte Hagridi. -Hagrid?Hagrid,m’u pergjigj… Por ajo gjeja e zeze nuk levizi. -Kush eshte atje?Je Poteri?Ti je Harri Poteri? Harri nuk e njohu zerin e burrit.Pastaj nje grua bertiti: -Jane perplasur,Ted!Jane perplasur ne kopsht! Koka e Harrit po rrotullohej. -Hagrid.-perseriti ai si I budallepsur dhe gjujte e tij kerciten. Gjeja tjeter qe mori vesh ishte qe ishte shtrire me kurriz ne dicka qe dukej si jastek,me nje dhimbje te madhe ne brinje dhe ne krahun e djathte.Dhembi qe I mungonte ishte rritur serish.Vraga ne ballin e tij akoma po I rrihte. -Hagrid? Ai hapi syte dhe pa qe ishte shtrire ne nje divan,I cili ndodhej ne nje dhome ndenjeje te panjohur per te,qe ndricohej nga nje abazhur I vetem.Canta e tij ishte pak me tutje ne dysheme,e lagur dhe e piset.Nje burre barkalec dhe me floke ngjyre te celet po shikonte Harrin me shqetesim. -Hagridi eshte mire,bir.-tha burri.-gruaja po kujdeset per te tani.Si ndihesh?Ndonje gje tjeter e thyer?Te rregullova brinjet,dhembin dhe krahun.Jam Tedi,meqe ra fjala.Ted Tonksi…babai I Dores. 54

Harri u ngrit me te shpejte:dritat I dolen para syve dhe ai u ndje I semure dhe pati marramendje. -Fluronvdekja… -Ngadale,tani.-tha Ted Tonksi duke vene njeren dore te shpatulla e Harrit dhe e shtyu te jasteket.-Ishte nje perplasje e forte ajo qe pate.Cfare ndodhi,gjithsesi?Pati ndonje gje motocikleta?Artur Uezli deshtoi serish,ai dhe makinerite tij prej babanaci? -Jo.-tha Harri dhe vraga I rrihte si nje plage e hapur.-Hamorte,me dhjetra…na ndoqen… -Hamorte?-tha prere Tedi.-Cfare do te thuash me Hamorte?Une mendoja se ata s’e dinin qe do te levizje sonte,une mendova… -Ata e dinin.-tha Harri. Ted Tonksi shikoi lart ne tavan sikur te mund te shikonte qiellin permes tij. -Epo,ne e dime qe magjia mbrojtese mban,apo jo?Ata s’mund te futen brenda qindra jardesh te vendit,ne cdo drejtim. Tani Harri e kuptoi pse Fluronvdekja u zhduk;kishin qene te pika kur motocikleta kaloi barrieren e magjise se Urdhrit.Ai vetem shpresoi qe ato te vazhdonin te funksiononin:Ai e imagjinoi Fluronvdekjen,qindra jarde mbi ta ndersa ata flisnin,duke kerkuar nje rruge nga ku mund te hynte ne ate qe Harri e imagjinonte si nje flluske te madhe transparente. Ai I hoqi kembet nga divani;duhej te shikonte Hagridin me syte e tij perpara se ta besonte qe ishte gjalle.Akoma s’ishte ngritur kur nje dere u hap dhe Hagridi u fut permes saj,fytyra e te cilit ishte mbuluar me balte dhe gjak,duke ecur pak me lekundje por si per mrekulli gjalle. -Harri! Duke goditur dy tavolina delikate dhe nje aspidriste,ai kaloi dyshemene mes tyre me dy hapa dhe e terhoqi Harrin me nje perqafim qe gati sa s’ia theu brinjet e saporiparuara.-Per ate Zot,Harri,s’I dole jashte kesaj gjeje?Mendova se ishim te dy te mbaruar. 55

-Po,edhe une.S’mund ta besoj… Harri heshti.Ai sapo dalloi gruan qe hyri ne dhome pas Hagridit. -Ti!-bertiti dhe futi doren ne xhep,por ai ishte bosh. -Shkopi yt eshte ketu,bir.-tha Tedi dhe e vuri ate te krahu I Harrit.Ra prane teje dhe une e ngrita.Dhe ajo te ciles po I bertet eshte gruaja ime. -Oh,me…me fal. Kur ajo u fut ne dhome,ngjashmeria midis zonjes Tonks dhe motres se saj Belatriks u be me pak e qarte:Floket e saj kishin nje ngjyre kafe te bute dhe te shndritshme dhe syte e saj ishin me te medhenj dhe te qeshur.Megjithate,ajo u duk pak mendjemadhe pas britmes se Harrit. -Cfare I ndodhi vajzes sone?-pyeti ajo.-Hagridi tha qe ju sulmuan papritur;ku eshte Nimfadora? -Nuk e di.-tha Harri.-Nuk e dime se cfare u ndodhi te tjereve. Ajo dhe Tedi shkembyen shikime.Nje perzierje frike dhe faji e zuri Harrin kur pa shprehjet e shikimeve te tyre;nese ndonje nga te tjeret kishte vdekur,ishte faji I tij,I gjithi faji I tij.Ai kishte rene dakord me planin,u kishte dhene floke… -Magjibartesi.-tha ai duke u kujtuar papritur.-Duhet te kthehemi te Strofka dhe te marrim vesh…pastaj do te mund t’ju dergojme fjale,ose…ose ndoshta do ta beje Tonksi,sapo te… -Dora do te jete mire,Dromeda.-tha Tedi.-Ajo e di punen e saj,ajo ka qene ne shume operacione te veshtira me Auroret.Magjibartesi eshte ketu.-I tha Harrit.-Duhet te ike ne tre minuta,nese do ta marresh. -Po,duam.-tha Harri.Ai mori canten e tij dhe e vuri mbi sup.-Une… Ai shikoi zonjen Tonks,duke dashur te kerkonte ndjese per situaten e frikshme ne te cilen e kishte future dhe per te cilen u ndje tmerresisht fajtor,por nuk I erdhi asnje fjale ne mendje,fjale qe te mos dukeshin boshe ose pa ndjenja brenda. -Do t’I them Tonksit…Dores…qe te dergoje fjale,kur ajo… Faleminderit qe na sheruat,faleminderit per gjithcka.Une… 56

Ai ishte I gezuar qe la dhomen dhe ndoqi Ted Tonksin pergjate nje korridori te shkurter dhe brenda nje dhome.Hagridi shkoi mbas tyre,duke u perkulur pak qe te mos perplasej te korniza e deres. -Ja ku e ke,bir.Ky eshte Magjibartesi. Zoti Tonks po tregonte nje kreher te vogel dhe te argjendte qe ndodhej mbi tavolinen e tualetit. -Faleminderit.-tha Harri dhe shkoi prane kreherit qe te vendoste gishtin mbi te,gati per t’u larguar. -Prit nje minute,-tha Hagridi,duke shikuar perreth.-Harri,ku eshte Hedvigu? -Ajo…ajo u qellua.-tha Harri. E verteta I ra si bombe:Ai u ndje I turperuar nga vetja dhe lotet I dogjen syte.Bufi kishte qene shoqeruesi I tij,lidhja e tij e vetme me boten e magjise kur kishte qene I detyruar te kthehej te Derslit. Hagridi ngriti doren e tij te madhe dhe I ra supeve pak forte. -Lere fare.-tha ai me padurim-Lere fare.Ajo ishte shume e vjeter. -Hagrid!-tha Ted Tonksi duke e paralajmeruar,ndersa kreheri shkelqeu dhe u be ngjyre blu vezulluese dhe Hagridi e vendosi aty gishtin e tij te madh tamam ne kohe. Dicka rreze kerthizes iu hodh perpjete dhe sikur nje gremc dhe nje litar I padukshem ta kishin terhequr perpara,Harri u terhoq drejt asgjeje,duke u rrotulluar jashte kontrollit,me gishtin qe I ishte ngjitur te Magjibartesi ndersa ai dhe Hagridi po largoheshin nga zoti Tonks.Disa sekonda me vone kembet e Harrit u perplasen te dyshemeja e rende dhe ra me duar dhe gjunj ne kopshtin e Strofkes.Ai degjoi ulerima.Hodhi tej kreherin qe s’po shkelqente me,u ngrit duke u tundur paksa dhe pa zonjen Uezli dhe Xhinin duke dale nga dera e pasme ndersa Hagridi,I cili ishte kishte rene gjithashtu ne toke,po ngrihej ne kembe. -Harri?Ti je Harri I vertete?Cfare ndodhi?Ku jane te tjeret?-pyeti zonja Uezli. -Cfare do te thuash?S’eshte kthyer asnje tjeter?-tha me te shpejte Harri. 57

Pergjigja u pasqyrua te fytyra pa ngjyre e zonjes Uezli. -Hamortet po na prisnin.-I tha Harri asaj.-U rrethuam momentin qe u nisem…Ata e dinin qe ishte sonte…Nuk e di cfare u ndodhi te tjereve,kater nga ata na ndoqen,ishte gjithcka qe mund te benim qe te largoheshim,pastaj Fluronvdekja e kapi me ne… Ai mund ta degjonte lutjen ne zerin e tij,kerkesen qe ajo ta kuptonte pse ai nuk e dinte se cfare u ndodhi bijve te saj,por… -Fale Zotit qe je mire.-tha ajo duke e terhequr me nje perqafim te cilin ai mendonte se nuk e meritonte. -Ke konjak,Moli?-tha Hagridi duke u tundur paksa.-Per arsye mjekesore? Ajo mund ta kishte thirrur me magji,por kur vrapoi brenda shtepise shtrembaluqe,Harri e dinte qe ajo donte te fshihte fytyren e saj.Ai iu kthye Xhinit dhe ajo iu pergjigj menjehere kerkeses se tij te pashprehur. -Roni dhe Tonksi duhej te ishin kthyer te paret,por ata e humben Magjibartesin e tyre,ai u kthye pa ta.-tha ajo duke treguar nje kanace vaji me ndryshk qe ishte ne toke.-Dhe ajo,-tregoi nje atlete te vjeter.duhej te ishte e babait dhe Fredit,ata duhej te ishin te dytet.Ti dhe Hagridi ishit te tretet dhe,-ajo shikoi oren e saj.-nese ia dolen,Xhorxhi dhe Lupini duhet te kthehen ne nje minute. Zonja Uezli u shfaq duke mbajtur nje shishe me konjak te cilen ia dha Hagridit.Ai ia hoqi tapen dhe e piu te gjithen me nje gllenjke. -Meme!-bertiti Xhini duke treguar nje pike disa kembe me larg. Nje drite blu vezulluese u shfaq ne erresire:Ajo u be me e madhe dhe Lupini dhe Xhorxhi u shfaqen,duke u rrotulluar dhe me pas u rrezuan.Harri e mori vesh menjehere se dicka kishte shkuar keq:Lupini po mbante Xhorxhin,I cili ishte pa ndjenja dhe me fytyren te mbuluar me gjak. Harri vrapoi dhe I ngriti kembet Xhorxhit.Se bashku,ai dhe Lupini e cuan Xhorxhin ne shtepi dhe nga kuzhina ne dhomen e ndenjes,ku e shtrine ne divan.Kur drita e llambes ra mbi fytyren e Xhorxhit,Xhini psheretiu dhe stomaku I Harrit u hodh perpjete:Nje 58

nga veshet e Xhorxhit mungonte.Pjesa anash kokes dhe qafa ishin mbuluar me gjak shume te kuq dhe te lagesht. Pasi zonja Uezli u perkul siper djalit te saj,Lupini e kapi Harrin nga supet dhe e terhoqi pa pike miresjelljeje ne kuzhine,ku Hagridi vazhdonte te perpiqej qe te futej permes deres se mbrapme. -Oj!-tha Hagridi me inat.-Lere te qete ate!Lere te qete Harrin! Lupini s’e degjoi. -Cila krijese ishte ne cep heren e pare qe Harri Poteri vizitoi zyren time ne Hoguarts?-tha ai duke e tundur paksa Harrin.-M’u pergjigj! -Nje…nje ngerthec ne akuarium,apo jo? Lupini e liroi Harrin dhe u terhoq te dollapi I kuzhines. -Per cfare ishte ajo?-bertiti Hagridi. -Me fal,Harri,por duhet te kontrolloja.-tha prere Lupini.-Na kane tradhetuar.Fluronvdekja e dinte qe do levizje sonte dhe njerezit e vetem qe mund t’ia kene thene u perfshine direkt ne plan.Ti mund te kishe qene nje kopje. -Pse s’po me kontrollon mua atehere?-thirri Hagridi,akoma duke u perpjekur te kalonte permes deres. -Ti je gjysme-katana.-tha Lupini duke pare Hagridin.-Shurupi Shumelengjesh eshte dizenjuar vetem per perdorim humani. -Asnje nga ata te Urdhrit s’mund t’I kete thene Fluronvdekjes qe po leviznim sonte.-tha Harri.Ideja ishte e pamundur per te,ai s’mund ta besonte ate per asnjeri.-Fluronvdekja u kap me mua ne fund,ai nuk e dinte cili isha ne fillim.Nese ai do ta dinte planin,ai do ta dinte qe nga fillimi qe do te isha me Hagridin. -Fluronvdekja u kap me ty?-tha Lupini.-Cfare ndodhi?Si u arratise? Harri I shpjegoi shkurt se si Hamortet qe po I ndiqnin e kishin njohur Harrin e vertete,si e kishin ndaluar ndjekjen,se si e kishin thirrur Fluronvdekjen,I cili ishte shfaqur pak para se ai dhe Hagridi te arrinin te vendi I sigurt I prinderve te Tonksit. -Te njohen?Po si?Cfare bere? -Une…-Harri u perpoq ta rikujtonte;I gjithe udhetimi dukej si nje 59 turbullire paniku dhe konfuzimi.-Une pashe Sten Bishtnuesin…Ti

e di,ai djali qe ishte biletashitesi I Autobusit te Kaloresve?U perpoqa qe ta C’armatosja ne vend qe ta…epo,ai s’e dinte se cfare po bente,apo jo?Ai duhet te kete qene nen pushtetin e Imperiusit! Lupini dukej I tmerruar. -Harri,koha per C’armatim ka kaluar!Keta njerez po perpiqen te te kapin dhe te vrasin!Te pakten Kalamend nese s’je gati te vrasesh! -Ishim me qindra kembe lart!Steni s’ishte ne vete dhe nese do ta Kalamendja ai do te binte,do te kishte vdekur,njesoj sikur te kisha perdorur Avada Kedavren!Eksperliarmus me shpetoi nga Fluronvdekja dy vjet me pare.-shtoi Harri I bindur. Lupini po I kujtonte Baldoskuqin e shpifur,Zakarias Smithin,I cili e kishte perbuzur deshiren e Harrit qe t’I mesonte Ushtrise se Urtimorit se si te C’armatoste nje njeri. -Po,Harri,-tha Lupini me nje ton theres.-dhe nje number I madh Hamortesh u bene deshmitare te asaj qe ndodhi!Me fal,por ishte nje levizje e jashtezakonshme atehere,me gjithe kercenimin e vdekjes.Duke e perseritur sonte perpara Hamorteve te cilet u bene deshmitare ose degjuan per mundesine e pare,ishte afer vetevrasjes! -Pra ti mendon qe une duhet ta kasha vrare Sten Bishtnuesin?-tha Harri me inat. -Sigurisht qe jo,-tha Lupini.-por Hamortet…sinqerisht,shumica e njerezve...do te mendonin se do te sulmoje mbrapsht! Ekspeliarmus eshte nje shorti e dobishme,Harri,por Hamortet mendojne se eshte levizja jote me e perdorur,dhe une te keshilloj qe te mos behet ashtu! Lupini po e bente Harrin te ndihej si idiot,dhe brenda tij ishte akoma nje refuzim per t’u kontrolluar. -Une s’do t’I nxjerr njerezit nga rruga ime vetem sepse ata jane atje.-tha Harri.-Ate e ben Fluronvdekja. Toni theres I Lupinit humbi:Me ne fund Hagridi ia doli te kalonte permes deres,iu afrua nje karrigeje dhe u ul;ajo u thye poshte 60 tij.Duke mos ua vene veshin premtimeve dhe kerkeses se tij per falje,Harri iu kthye prape Lupinit. -Do te jete mire Xhorxhi?

Inati I Lupinit me Harrin u zhduk me kete pyetje. -Mendoj se po,megjithese nuk shanse qe te rivendosim veshin,jo kur eshte hequr me magji… Dicka si perleshje u degjua jashte.Lupini shkoi shpejt te dera e mbrapme;Harri kaloi mbi kembet e Hagridit dhe vrapoi drejt kopshtit.Dy figura u shfaqen ne kopsht dhe kur Harri vrapoi drejt tyre ai dalloi Hermionen,e cila po kthehej ne paraqitjen e saj normale,dhe Kingsli,te dy duke mbajtur nje varese rrobash te perthyer.Hermiona u hodh ne krahet e Harrit,por Kingsli nuk dha asnje shenje kenaqesie kur I pa.Mbi supin e Hermiones,Harri pa qe ai e ngriti shkopin magjik dhe ia drejtoi gjoksit te Lupinit. -Fjalet e fundit qe na tha Albus Urtimori ne te dyve? -Harri eshte shpresa me e mire qe kemi.Besojini.-tha Lupini me qetesi. Kingsli ia ktheu shkopin magjik Harrit,por Lupini tha: -Eshte ai,kam kontrolluar! -Ne rregull,ne rregull.-tha Kingsli dhe e futi perseri shkopin poshte mantelit.-Por dikush na tradhtoi!Ata e dinin,ata e dinin qe ishte sonte! -Keshtu duket,-u pergjigj Lupini.-por me siguri qe ata s’e dinin qe do te ishin shtate Harri. -Mbeshtetje e madhe!-tha Kingsli me ironi.-Kush eshte kthyer? -Vetem Harri,Hagridi,Xhorxhi dhe une. Hermiona psheretiu e shqetesuar mbarapa dores se saj. -C’te ndodhi ty?-e pyeti Lupini Kingslin. -Me ndoqen pese,plagosa dy,mund te kem vrare nje,-listoi shpejt Kingsli.-dhe pame Ti-e-Di-Kushin,gjithashtu,u bashkua me ata qe na ndoqen por u zhduk shume shpejt.Remus,ai mund te… -Fluturoje.-plotesoi Harri.-Edhe une e pashe,ai erdhi pas Hagridit dhe meje. 61 -Prandaj iku ai,qe te ndiqte ty!-tha Kingsli.-S’po e kuptoja pse u zhduk.Po cfare e beri qe te nderroje shenjestren? -Harri u soll pak si shume mire me Sten Bishtunesin.-tha Lupini.

-Steni?-perseriti Hermiona.-Po une mendoja se ishte ne Azkaban? Kingsli qeshi me ironi. -Hermione,ka patur shume arratisje te cilat Ministria I ka mbajtur sekret.Kapuci I Traversit ra kur I bera shorti,edhe ai duhet te ishte brenda gjithashtu.Por cfare te ndodhi ty,Remus?Ku eshte Xhorxhi? -Ai humbi nje vesh.-tha Lupini. -Humbi nje…?-perseriti Hermiona me ze te larte. -Veper e Pitonit.-tha Lupini. -Pitoni?-bertiti Harri.-Ti s’the… -Ai humbi kapucin gjate ndjekjes.Sektumsempra ka qene gjithmone nje specialitet I Pitonit.Do te doja te thosha qe do ia ktheja mbrapsht,por gjithcka qe mund te beja ishte qe ta mbaja Xhorxhin ne bishtin e fsheses pasi u plagos,po humbiste shume gjak. Midis atyre te katerve ra heshtja dhe ata shikuan lart ne qiell.Nuk kishte asnje shenje levizjeje;yjet ia kthenin shikimin,pa I pulitur syte,indifirente,te pashqetesuar per shoket ne fluturim.Ku ishte Roni?Ku ishte Fredi dhe zoti Uezli?Po Billi,Fleri,Tonksi,Mesyshi dhe Mundungusi? -Harri,na jep nje dore!-thirri Hagridi I cili ishte te dera dhe kishte ngecur serish.I kenaqur meqe mund te bente dicka,Harri e terhoqi pa shume mundim,u fut te kuzhina dhe pastaj te dhoma e ndenjes,ku zonja Uezli dhe Xhini vazhdonin te kujdeseshin per Xhorxhin.Zonja Uezli e kishte ndaluar rrjedhjen e gjakut dhe nga drita e llampes,Harri pa nje vrime te madhe dhe te qarte aty ku kishte qene veshi I Xhorxhit. -Si eshte ai? Zonja Uezli shikoi perreth dhe tha: -Nuk mund ta rris,jo kur eshte hequr nga nje magji e erret.Por mund te kishte shkuar edhe me keq…Ai eshte gjalle. 62 -Po.-tha Harri.-Fale Zotit. -Degjova dike ne kopsht?-pyeti Xhini. -Hermiona dhe Kingsli.-tha Harri.

-Shyqyr.-pershperiti Xhini.Veshtruan njeri-tjetrin,Harri donte ta perqafonte,te mbeshtetej te ajo,nuk I interesonte shume qe zonja Uezli ishte atje,por para se te vepronte per kete arsye,u degjua nje zhurme e madhe nga kuzhina. -Do te ta provoj kush jam,Kingsli,pasi te shoh tim bir,tani hiqu tutje nese e di c’eshte me e mira per ty! Harri s’e kishte degjuar me perpara zotin Uezli te bertiste ashtu.Ai u fut te dhoma e ndenjes,tulla e tij po shkelqente nga djersa,syzet I kishin shkuar shtrember dhe Fredi ishte mbrapa tij,te dy te pademtuar. -Artur!-thirri zonja Uezli.-Oh,fale Zotit! -Si eshte ai? Zoti Uezli u ul ne gjunje prane Xhorxhit.Per here te pare qe kur e kishte njohur Harri,Fredi s’po fliste.Ai po rrinte gojehapur mbrapa divanit,duke pare binjakun e tij,sikur te mos besonte se cfare po shihte. Ndoshta I zgjuar nga zhurma qe beri babai I tij dhe Fredi kur erdhen,Xhorxhi levizi. -Si ndihesh,Xhorxhi?-pershperiti zonja Uezli. Gishtat e Xhorxhit kerkuan per pjesen anash kokes. -Si I shenjte.-tha ai. -Cfare ka ai?-thirri Fredi I tmerruar.-I eshte demtuar truri? -Si I shenjte.-perseriti Xhorxhi,duke hapur syte dhe pa vellain e tij.E shikon…Jam I shenjte.Kam boshllek* ,Fred,e merr vesh? Zonja Uezli ngashereu me shume se cdo here tjeter.Fytyres pa ngjyre te Fredit I erdhi ngjyra. *Ne anglisht Xhorxhi thote “holey”,qe do te thote “te kesh boshllek” (boshlleku te veshi).”Holey” ngjan me fjalen “holy” qe do te thote “I shenjte”.Pra ai ben loje fjalesh. 63 -Budalleqe.-I tha Xhorxhit.-Budalleqe!Me gjithe boten e gjere te humorit te lidhur me veshet,ti merr “me nje boshllek”?

-Gjithsesi-tha Xhorxhi,duke I buzeqeshur memes se tij qe ishte mbushur me lot.-Gjithsesi,tani do te mund te na dallosh,meme. Ai pa rrotull. -Ckemi,Harri…Ti je Harri,apo jo? -Po,une jam.-tha Harri,duke u afruar te divani. -Epo,te pakten ti erdhe shendoshe e mire.-tha Xhorxhi.-Pse s’jane afer shtratit tim te semundjes Roni dhe Billi? -Nuk jane kthyer akoma,Xhorxh.-tha zonja Uezli.Buzeqeshja e Xhorxhit u tret.Harri shikoi Xhinin dhe I beri me shenje qe ta shoqeronte jashte.Ndersa ecnin permes kuzhines ajo tha me ze te ulet: -Roni dhe Tonksi duhet te ishin ketu tani.Ata s’kishin shume rruge per te bere;shtepia e teze Murrielit nuk eshte larg qe ketu. Harri s’tha gje.Ai ishte perpjekur ta mbante friken brenda qe kur arriti te Strofka,por tani ajo po e mbulonte te gjithin,dukej sikur po I rreshqiste e lekure,po I godiste gjoksin,po I bllokonte fytin.Ndersa ata po ecnin ne kopshtin e erret,Xhini I mori doren. Kingsli po ecte poshte e larte,duke shikuar qiellin sa here qe kthehej.Harrit iu kujtua xhaxha Vernoni duke bere keshtu,nje milion vjet me pare.Hagridi,Hermiona dhe Lupini po qendronin krahe me krahe,duke pare lart ne heshtje.Askush s’pa rrotull kur Harri dhe Xhini iu bashkuan ketij veshtrimi te heshtur. Minutat kalonin si vitet.Puhiza me e lehte e eres I hidhte ata perpjete dhe ktheheshin per te pare shkurren ose pemen qe levizte duke shpresuar qe ndonje nga pjesetaret e Urdhrit do te dilte nga gjethet e saj,I pademtuar… Dhe pastaj nje bisht fshese u shfaq perpara tyre dhe iu drejtua tokes… -Jane ata!-bertiti Hermiona. Tonksi u ul duke bere nje kthese te gjate qe perhapi dhè dhe gjethe gjithandej. 64

-Remus!-thirri Tonksi duke kercyer nga fshesa dhe u hodh ne krahet e Lupinit.Fytyra e tij ishte e bardhe dhe me djerse:Dukej sikur s’mund te fliste.Roni shkoi drejt Harrit dhe Hermiones. -Je mire.-tha ai,perpara se Hermiona te shkonte te ai dhe ta perqafonte fort. -Une mendova…Une mendova… -Jam ne rregull.-tha Roni duke I rene kurrizit te saj.-Jam mire. -Roni ishte I shkelqyer.-tha Tonksi me ngrohtesi,duke leshuar Lupinin.-I mrekullueshem.Kalamendi njerin prej Hamorteve,drejt e ne koke,dhe kur je duke marre nje shenjester qe leviz mbi nje fshese qe fluturon… -Vertet?-tha Hermiona duke pare Ronin dhe krahet e saj vazhdonin te ishin te qafa e tij. -Si gjithmone,toni I habise.-tha ai pak hatermbetur,duke u larguar nga perqafimi I Hermiones.-Jemi te fundit qe u kthyem? -Jo.-tha Xhini.-Po presim edhe Billin dhe Flerin dhe Mesyshin me Mundungusin.Po shkoj t’I them mamit dhe babit qe je mire,Ron… Ajo u fut brenda. -Cfare te vonoi?Cfare ndodhi?-Lupini gati-gati dukej I zemeruar me Tonksin. -Belatriksi.-tha Tonksi.-Ajo me do mua po aq sa do Harrin,Remus,ajo u perpoq shume te me vriste.Do te doja ta kisha ne dore,I detyrohem Belatriksit.Por plagosem Rodolfin…Pastaj arritem te teze Murrieli e Ronit dhe humbem Magjibartesin dhe ajo po na bertiste… Nje muskul levizi ne nofullen e Lupinit.Ai pohoi me koke,por s’tha gje tjeter. -Pra,cfare ju ndodhi ju te gjitheve?-pyeti Tonksi duke iu kthyer Harrit,Hermiones dhe Kingslit. Ata ritreguan historite e udhetimeve te tyre,por gjithe kohen shqetesimi per Billin,Flerin,Mesyshin dhe Mundungusin vazhdonte te mbizoteronte mbi ta si nje akull,me ate kafshimin e tij te ftohte qe vazhdonte te behej edhe me i veshtire per t’u injoruar. 65

-Duhet te kthehem ne Rrugen Dauning,duhet te isha atje nje ore me pare.-tha me ne fund Kingsli,pas veshtrimit te fundit ne qiell.-Me lajmero kur te vijne. Lupini beri po me koke.Kingsli,me nje shkundje dore,pershendeti te tjeret dhe eci ne erresire drejt deres.Harri mendoi se degjoi nje pop te larte dhe Kingsli u Zhduk menjehere pas kanateve te Strofkes. Zoti dhe zonja Uezli erdhen drejt tyre,Xhini mbrapa prinderve te saj.Te dy perqafuan Ronin perpara se t’i ktheheshin Lupinit dhe Tonksit. -Faleminderit,-tha zonja Uezli.-per bijte tane. -Mos u bej budallaqe,Moli.-tha Tonksi menjehere. -Si eshte Xhorxhi?-pyeti Lupini. -Cfare ka ai?-I nderpreu Roni. -Ai ka humbur nje… Por fundi I fjalise se zonjes Uezli u tret nga nje britme:Nje Thestral sapo ishte dukur dhe u ul disa hapa larg tyre.Billi dhe Fleri zbriten nga kurrizi I tij,te ekspozuar ndaj eres,por te pademtuar. -Billi!Fale Zotit,fale Zotit… Zonja Uezli vrapoi drejt tij,por perqafimi qe I dha Billi te emes ishte pa ndjenja.Duke shikuar babain e tij,ai tha: -Mesyshi vdiq. Askush s’foli,askush s’levizi.Harri ndjeu sikur dicka brenda tij po binte,po binte drejt tokes,per ta braktisur pergjithmone. -Ne e pame ate.-tha Billi;Fleri pohoi me koke,me lotet qe I shkelqenin ne faqe nga drita ne dritaren e kuzhines.-Ndodhi menjehere pasi prishem rrethin:Mesyshi dhe Dungu ishin afer nesh,ata po I drejtoheshin veriut gjithashtu.Fluronvdekja – ai mund te fluturoje – shkoi mbas tyre.Dungu u tmerrua,e degjova te therriste,Mesyshi u perpoq ta ndalonte,por ai u Zhduk.Magjia e Fluronvdekjes e qelloi Mesyshin ne fytyre,ai ra nga fshesa dhe…ne s’mund te benim asgje,asgje,kishim gjashte veta mbrapa… Zeri I Billit u ul. 66 -Sigurisht qe s’mund te beje gje.-tha Lupini.

Ata te gjithe ndenjen duke shikuar njeri-tjetrin.Harri s’mund ta kuptonte.Mesyshi I vdekur;s’mund te ndodhte…Mesyshi,kaq I forte,kaq I guximshem,I mbijetuar per kaq kohe… Ne fund dukej e qarte te gjithsecili,megjithese askush s’e tha,qe s’kishin pse te presnin me te kopshti dhe ne heshtje ndoqen zotin dhe zonjen Uezli per te Strofka dhe drejt dhomes se ndenjes,ku Fredi dhe Xhorxhi po qeshnin se bashku. -Cfare ka?-tha Fredi duke pare fytyrat e tyre kur ata hyne.-Cfare ndodhi?Kush… -Mesyshi.-tha zoti Uezli.-I vdekur. Buzeqeshjet e binjakeve u kthyen ne shikime tmerri.Askush s’dinte se cfare te bente.Tonksi po qante ne heshtje duke mbajtur nje shami dore:Ajo kishte qene e afert me Mesyshin,Harri e dinte,ishte I preferuari dhe mbrojtes-trajneri I saj ne Ministrine e Magjise.Hagrid,I cili ishte ulur poshte ne dysheme ku kishte me shume hapsire,po fshinte syte me shamine e tij sa nje mbulese tavoline. Billi shkoi te dollapet dhe nxorri nje shishe me Zjarruiski dhe disa gota. -Ketu.-tha ai dhe me nje tundje te shkopit magjik,ai I dha secilit prej tyre dymbedhjete gota te mbushura plot te cilat fluturuan permes dhomes dhe e mbajti te trembedhjeten per vete: -Mesyshi. -Mesyshi.-thane te gjithe dhe pine. -Mesyshi.-tha Hagridi pak me vonese,duke gulcuar. Zjarruiski I dogji fytin Harrit.Dukej sikur digjte ndjenjat brenda tij,duke ia hequr nga mendja boshllekun dhe sensin e genjeshtres dhe e mbushi me dicka si guxim. -Keshtu Mundungusi u Zhduk?-pyeti Lupini,I cili e kishte thare goten me nje gllenjke. Atmosfera ndryshoi menjehere.Secili dukej I tensionuar,duke pare Lupinin,duke dashur qe ai te vazhdonte,I dukej Harrit,dhe te 67 frikesuar nga ajo qe mund te degjonin.

-E di se cfare po mendon,-tha Billi.-edhe une e mendova keshtu,kur u ktheva,sepse dukej qe po na prisnin,apo jo?Por Mundungusi s’mund te na kete tradhtuar.Ata s’e dinin qe do te ishin shtate Harri,kjo I beri konfuze momentin qe u shfaqem, dhe ne rast se s’e ke harruar,ishte Mundungusi ai qe dha idene e kurthit.Pse s’do t’u thoshte piken kyce?Une mendoj se Dungu u tmerrua,eshte shume e thjeshte.Ai s’donte te vinte fillimisht,por e detyroi Mesyshi,dhe TiE-Di-Kushi shkoi menjehere pas tyre.Mjaftonte per te tmerruar nje njeri. -Ti-E-Di-Kushi veproi tamam sic e parashikoi Mesyshi.-tha Tonksi.Mesyshi tha qe ai do te priste qe Harri I vertete te ishte me me te fortin,me Aurorin me me shume pervoje.Ai ndoqi Mesyshin te parin,dhe kur Mundungusi u iku nga duart,ai iu kthye Kingslit… -Po,dhe kjo asht shyme mir’,-e nderpreu Fleri.-por akoma nyk shpjegohet si ata e dihnin qe po e leviznim ‘Arrin sohnte,apo jo? Dikysh do te ket’ qene I pakyjdesshem.Dikyjt I ka shpetyar nga goja data nje te jashtemi.Ky asht’ I vetmi shpjehgim qe ata e dihnin daten,por jo plahnin. Ajo I shikoi te gjithe,me shenjat e loteve qe akoma I shkelqenin ne fytyren e saj te bukur,duke pritur ne heshtje qe ndonjeri nga ata ta kundershtonte.Askush s’e kundershtoi.Zhurma e vetme qe theu heshtjen ishte Hagridi qe shfryu mbrapa shamise se tij te dores.Harri shikoi Hagridin,I cili kishte rrezikuar jeten per te shpetuar ate te Harrit…Hagridi,te cilin e donte,te cilit I besonte,I cili kishte rene nje here ne kurth duke I dhene Fluronvdekjes informacione te rendesishme ne kembim te nje veze dragoi… -Jo.-tha Harri me ze te larte dhe te gjithe e pane,te habitur:mesa dukej,Zjarruiski ia kishte rritur volumin e zerit.-Dua te them…nese ndonjeri do te kishte bere ndonje gabim,-vazhdoi Harri.-dhe I ka shpetuar dicka,e di qe s’donin ta benin.Nuk eshte faji I tyre.-perseriti ai,prape me ze me te larte se zakonisht.-Duhet t’I besojme njeritjetrit.Une ju besoj te gjitheve,nuk besoj se ndonjeri ne kete 68 dhome do te me shiste te Fluronvdekja.

Pllakosi heshtja pas ketyre fjaleve.Te gjithe po e shikonin;Harri ndjeu pak te nxehte serish dhe piu me shume Zjarruiski qe te bente dicka.Ndersa pinte,mendonte per Mesyshin.Mesyshi gjithmone e kishte kritikuar manine e Urtimorit qe t’u besonte njerezve. -Mire e the,Harri.-tha papritur Fredi. -Po,degjova,degjova.-tha Xhorxhi,duke I hedhur nje gjysme shikimi Fredit dhe cepat e buzeve iu terhoqen. Lupini sec kishte nje ndjenje te cuditshem ne fytyre kur po veshtronte Harrin.Ishte dicka si keqardhje. -Mendon se jam budalla?-pyeti Harri. -Jo,mendoj se je si Xhejmsi,-tha Lupini.-I cili do ta kishte menduar si mungese respekti po te mos I besonte miqte e tij. Harri e dinte cfare donte te thoshte Lupini:babai I tij ishte tradhtuar nga miku I tij,Piter Pavleri.U nxeh jashte mase.Ai donte te bente sherr,por Lupini I ktheu shpinen,vuri goten ne tavoline dhe I tha Billit: -Kemi pune per te bere.Mund t’I kerkoj edhe Kingslit… -Jo,-tha menjehere Billi.-Do ta bej une,do te vij. -Ku do te shkoni?-pyeti Tonksi dhe Fleri se bashku. -Trupi I Mesyshit.-tha Lupini.-duhet ta gjejme. -S’mund te…?-ia nisi zonja Uezli me nje veshtrim lutes Billit. -Te presim?-tha Billi.-Do qe ta marrin Hamortet? Askush s’foli.Lupini dhe Billi thane mirupafshim dhe iken. Te tjeret u ulen neper karrige,te gjithe pervec Harrit,I cili vazhdonte te rrinte ne kembe.Vdekja e papritur ishte me ta si nje prezence me vete. -Duhet te iki edhe une.-tha Harri. Dhjete pale sy e shikuan. -Mos u bej budalla,Harri.-tha zonja Uezli.-Cfare po thua? -S’mund te rri ketu. Ai ferkoi ballin,po e pickonte serish,kishte me shume se nje vit qe s’I dhimbte keshtu. 69 -Te gjithe jeni ne rrezik ndersa jam une ketu.S’dua qe…

-Por mos u bej budalla!-tha zonja Uezli.-Gjithe pika kyce sonte ishte qe te vije ketu I sigurt dhe fale Zotit funksionoi.Dhe Fleri pranoi qe te martohej ketu dhe jo ne ,kemi rregulluar gjithcka qe te rrime te gjithe ketu dhe te kujdesemi per ty… Ajo s’po e kuptonte;po e bente te ndihej me keq dhe jo me mire. -Nese Fluronvdekja e merr vesh qe jam ketu… -Po pse duhet?-pyeti zonja Uezli. -Ka dymbedhjete vende ku mund te jesh ti sonte,Harri.-tha zoti Uezli.-Ai s’ka si ta dije ne cilen shtepi te sigurt je. -Nuk jam I shqetesuar per veten!-tha Harri. -E dime,-tha me qetesi zoti Uezli.- por kjo do t’I bente perpjekjet tona te kota nese ti largohesh. -Ti nuk do te shkosh asgjekundi.-bertiti Hagridi.-Per ate Zot,Harri,pas gjithckaje qe kaluam qe te sillnim ketu? -Sigurisht,po veshi im?-tha Xhorxhi duke u ngritur mbi jasteket ku po rrinte. -E di… -Mesyshi s’do te donte… -E DI!-thirri Harri. Ai ndjeu bezdi dhe shtrengim:Ata mendonin se ai nuk e dinte se cfare kishin bere per te,nuk e kuptonin ata qe pikerisht per kete arsye ai donte te shkonte tani,perpara se ata te vuanin me shume per faj te tij?Nje heshtje e gjate dhe e veshtire mbizoteroi mbi ta,gjate se ciles vraga e tij vazhdonte te pickonte dhe te rrihte,dhe me ne fund kjo heshtje u thye nga zonja Uezli. -Ku eshte Hedvigu,Harri?-tha ajo me miresjellje.-Mund ta vendosim lart me Gicuixhonin dhe t’I japim dicka per te ngrene. Ai u mblodh sa nje grusht.Nuk mund t’ia thoshte te verteten.Piu gllenjken e fundit te Zjarruiskit qe ta shmangte pergjigjen. -Prit derisa te te dale qe e bere serish,Harri.-tha Hagridi.-U arratise nga ai,luftove me te kur ai ishte siper teje! -S’isha une.-tha Harri prere.-Ishte shkopi im.Shkopi im veproi per 70 llogari te vet.

Pas disa momentesh,Hermiona tha me miresjellje: -Po kjo eshte e pamundur,Harri.Do te thuash qe bere magji padashur;reagove instiktivisht. -Jo.-tha Harri.-Motocikleta po binte,nuk mund ta dalloja ku ishte Fluronvdekja,por shkopi im u rrotullua ne doren time,e gjeti dhe pastaj e qelloi me nje shorti te cilen as qe e njihja.S’kam bere ndonjehere qe te shfaqen xixa ngjyre ari. -Shpesh,-tha zoti Uezli.-kur je ne nje situate te veshtire,ti perdor magji te cilat as qe I ke enderruar.Femije te vegjel e bejne,para se te sterviten… -S’ishte ashtu.-ia ktheu Harri duke shtrenguar dhembet.Vraga po I digjte:Ndihej I zemeruar dhe I penguar nga te tjeret:e urrente idene qe te gjithe imagjinonin sikur ai kishte aq fuqi sa te ndeshej me Fluronvdekjen. Askush s’tha gje.Ai e dinte qe ata s’e besonin.Tani qe po e mendonte,s’kishte degjuar ndonjehere qe nje shkop magjik te vepronte vete. Vraga I digjte per kiamet;ishte gjithcka qe mund te bente qe mos te bertite nga dhimbja.Duke folur per ajer te paster,e la goten dhe doli nga dhoma.Kur kaloi permes kopshtit te zi,Thestrali I madh si skelet ngriti koken,rrahu flatrat e medha si te nje lakuriqi nate dhe vazhdoi ta shikonte.Harri ndaloi te porta e kopshtit,shikoi bimet e rritura,duke ferkuar ballin qe i dukej sikur I peshonte shume dhe duke menduar per Urtimorin. Urtimori do ta besonte,ai e dinte kete gje.Urtimori do ta dinte si dhe pse shkopi I Harrit kishte vepruar vete,sepse Urtimori I kishte gjithnje pergjigjet;ai do te kishte njohuri rreth shkopinjve,do t’I shpjegonte atij lidhjen e cuditshme qe ekzistonte midis shkopit te Harrit dhe atij te Fluronvdekjes…Por Urtimori,si Mesyshi,si Siriusi,si prinderit e tij,si bufi I tij I gjore,te gjithe kishin shkuar atje ku Harri nuk do te mund t’u fliste me.Ai ndjeu fytin qe I dogji por nuk kishte fare lidhje me Zjarruiskin… 71

Dhe pastaj,nga asgjeja,dhimbja ne vrage ia nisi serish.Ndersa po mbante ballin dhe po mbyllte syte,nje ze uleriti brenda kokes se tij. -Ti me the qe problemi do te zgjidhej duke perdorur shkopin e nje tjetri! Dhe ne mendjen e tij shpertheu vizioni I nje burri te vjeter shume te dobet,te shtrire ne nje tapet mbi dyshemene e ngurte,duke uleritur,nje ulerime e tmerrshme dhe te gjate,nje ulerime nga nje dhimbje e pafund… -Jo!Jo!Te pergjerohem,te pergjerohem… -Ti e genjeve Lordin Fluronvdekje,Olivander! -Nuk e bera…Betohem qe s’e bera… -Ti doje qe ta ndihmoje Poterin,ta ndihmoje te arratisej nga une! -Betohem qe s’e bera…Besoja se nje shkop tjeter do te punonte… -Shpjegoje,pra,c’ndodhi.Shkopi I Lusiusit u shkaterrua! -S’mund ta kuptoj…Lidhja…ekziston vetem…ndermjet dy shkopinjve tuaj… -Genjeshtra! -Te lutem…Te pergjerohem… Dhe Harri pa doren e bardhe qe ngriti shkopin dhe ndjeu valet e zemerimit te papermbajtshem te Fluronvdekjes,pa burrin e plagosur duke u rrotulluar ne dysheme,ne dhimbje… -Harri? Ishte po aq e shpejte sic ishte kur kishte ardhur:Harri qendroi duke u dridhur ne erresire,duke mbajtur deren e kopshtit,me zemren qe I rrihte,me vragen akoma duke I pickuar.Kaluan disa momente perpara se ai ta kuptonte qe Roni dhe Hermiona ishin ne krah te tij. -Harri,kthehu ne shtepi.-pershperiti Hermiona.-S’po mendon akoma qe te ikesh,jo? -Po,duhet te qendrosh,mik.-tha Roni,duke i rene supeve te Harrit. -Je ne rregull?-pyeti Hermiona,aq afer sa te shikonte fytyren e Harrit.-Dukesh per faqe te zeze! -Epo,-tha Harri duke u dridhur.-ndoshta dukem me mire se Olivanderi… 72

Kur mbaroi se treguari c’kishte pare,Roni dukej shume I tronditur,por Hermiona komplet e tmerruar. -Por duhet te ndalonte!Vraga jote…nuk duhet ta bente serish!Nuk duhet ta lesh ate lidhje te hapet prape…Urtimori donte qe te mbyllje mendjen! Kur ai s’u pergjigj,ajo I kapi krahun. -Harri,ai po pushton Ministrine,gazetat dhe gjysmen e Botes se Magjise!Mos e ler te futet brenda kokes tende gjithashtu!

73

Kapitulli I gjashte

Lugati me pizhama Tronditja per humbjen e Mesyshit mbizoteroi ne shtepi edhe ne ditet qe pasuan;Harri vazhdonte te priste qe ta shihte ate duke u futur brenda nga dera e pasme si pjesetaret e tjere te Urdhrit,qe futeshin dhe dilnin qe te sillnin lajme.Harri mendonte se asgje pervec levizjeve nuk do t’ia lehtesonte ndjenjen e fajit dhe merzitjes dhe se ai duhej te vazhdonte misionin e tij qe te gjente dhe te shkaterronte Horkrukset sa me shpejt qe te ishte e mundur. -Epo,ti s’mund te besh asgje per…-Roni levizi buzet pa nxjerre ze duke shqiptuar fjalen Horkrukset.-derisa te jesh shtatembedhjete.Ke akoma Shenjen mbi vete.Dhe ne mund ta planifikojme ketu me mire se ne cdo vend tjeter,jo?Ose,-e uli zerin gati ne nje pershperime.-mendon se e di se cfare jane Ti-E-Di-Cilat? -Jo.-pranoi Harri. -Mendoj se Hermiona ka bere ca kerkime.-tha Roni.-Ajo tha qe do e ruante kur te vije ti ketu. Ata ishin ulur te tavolina e ngrenies;zoti Uezli dhe Billi sapo ishin nisur per pune.Zonja Uezli kishte shkuar lart per te zgjuar Hermionen dhe Xhinin,ndersa Fleri ishte larguar qe te bente nje dush. -Shenja do te thyhet me 31.-tha Harri.-Kjo do te thote qe une duhet te qendroj ketu kater dite.Pastaj une mund te… -Pese dite.-e korrigjoi Roni.-Duhet te qendrojme per martesen.Ato do te na vrasin nese mungojme. Harri e mori vesh qe “ato” ishin Fleri dhe zonja Uezli. -Eshte nje dite ekstra.-tha Roni,kur Harri filloi te nxehej. -Nuk e kuptojne ata sa e rendesishme…? -Sigurisht qe jo.-tha Roni.-Ata s’kane asnje ide.Dhe meqe e permende,doja te te flisja per te. 74

Roni hodhi nje shikim nga dera ne salon per te kontrolluar qe zonja Uezli nuk po kthehej akoma,pastaj iu afrua Harrit. -Mema eshte perpjekur qe ta nxjerre ate nga Hermiona dhe une.Cfare kemi per te bere.Do ta provoje me ty pastaj,keshtu qe pergatitu.Babai dhe Lupini kane pyetur gjithashtu,por kur u thame qe Urtimori te tha ty qe mos t’ia thuash asnjeriu tjeter pervec nesh,ata s’pyeten me.Por jo mema.Ajo eshte e fiksuar. Parashikimi I Ronit doli I vertete brenda disa oresh.Pak para drekes,zonja Uezli e mori Harrin nga te tjeret duke I kerkuar qe ta ndihmonte te identifikonte nje corape te vetme burri qe ajo mendonte se mund te kishte dale nga canta e tij e shpines.Sapo ia doli ta fuste ne kuzhine,ajo ia nisi: -Roni dhe Hermiona mendojne se ju te tre do te ikni nga Hoguartsi.tha ajo me nje ton te ndryshuar dhe te lehte. -Oh.-ia beri Harri.-Epo,po.Keshtu do te bejme. Makina qepese u kthye vete aty ne cep,duke qepur dicka qe dukej si jeleku I zotit Uezli. -A mund te pyes pse po e braktisni edukimin tuaj?-tha zonja Uezli. -Epo,Urtimori me la…gjera per te bere.-tha Harri.-Roni dhe Hermiona e dine,duan te vine edhe ata. -C’lloj “gjerash”? -Me fal,por… -Epo,me thene te drejten,mendoj se Arturi dhe une kemi te drejte ta dime dhe jam e sigurt se zoti dhe zonja Granxher jane dakord!-tha zonja Uezli. Harri ia kishte friken te ashtuquajtures “sulm te nje prindi te shqetesuar”.U detyrua qe ta shihte drejt e ne sy dhe sapo e beri kete,vuri re qe ata sy ishin njesoj si ata ngjyre kafe te Xhinit.Kjo s’e ndihmoi. -Urtimori nuk donte qe ta dinte njeri tjeter,zonja Uezli.Me vjen keq.Roni dhe Hermiona s’jane te detyruar te vijne,eshte zgjedhja e tyre… -Nuk shoh arsye qe te shkosh edhe ti!-thirri zonja Uezli,duke hequr 75

dore nga pretendimi i saj tani.-Mezi je mbimoshe,asnje nga ju! S’eshte logjike,nese Urtimori duhej te perfundonte disa pune,kishte te gjithe Urdhrin nen komande!Harri,duhet ta kesh keqkuptuar.Ndoshta ai po te tregonte dicka qe e donte te perfunduar dhe ti e more per te perfunduar nga ti… -Nuk e keqkuptova.-tha Harri prere.-Duhet te jem une. Ai ia ktheu corapen e vetme te cilen duhej ta identifikonte,nje corape me disa kallama te arte te qendisur mbi te. -Dhe kjo s’eshte imja,nuk jam me Padellmere Junajted. -Oh,sigurisht qe jo.-tha zonja Uezli dhe iu kthye toni I saj I zakonshem I zerit.-Duhej ta kisha kuptuar.Mire,Harri,meqe te kemi ende ketu,s’e ke problem te ndihmosh per pergatitjet e marteses se Billit dhe Flerit,apo jo?Ka kaq shume per te bere. -Jo...une…sigurisht qe jo.-tha Harri,I kapur ne befasi nga ndryshimi I temes. -Sa I embel.-u pergjigj ajo,dhe I buzeqeshi kur doli nga kuzhina. Qe nga ai moment,zonja Uezli e mbante Harrin,Ronin dhe Hermionen kaq te zene me pergatitjet e marteses sa ata mezi gjenin nje moment per t’u menduar.Shpjegimi me I mire per kete veprim mund te ishte qe zonja Uezli donte t’ua hiqte mendjen nga Mesyshi dhe tmerret e udhetimit te tyre te fundit.Pas dy ditesh pastrimi nonstop te thikave,pirunjve,lugeve e gjera si keto,te zbukurimeve ngjyra-ngjyra,fjongove dhe luleve,te kopshtit te pushtuar nga xhuxhet dhe pasi ndihmuan zonjen Uezli te gatuante nje qerre me kanape,Harri filloi te mendonte se ajo kishte nje arsye tjeter.Te gjitha punet qe u dha ajo atyre e mbanin ate,Ronin dhe Hermionen larg njeri-tjetrit;ai s’pati asnje shans qe t’u fliste atyre te dyve pa njeri tjeter prane qe nga nata e pare,kur u kishte treguar per Fluronvdekjen qe torturoi Olivanderin. -Them se mema mendon se nese ajo ia del t’ju ndaloje ju te treve te rrini bashke dhe te planifikoni,atehere ju do ta anulloni nisjen.-I tha Xhini Harrit nen ze,ndersa po shtronin tavolinen per darke naten e trete te qendrimit te tij. 76

-Dhe cfare mendon ajo se do te ndodhe pastaj?-pershperiti Harri.-Qe dikush tjeter mund te vrase Fluronvdekjen ndersa ajo na mban ketu qe te bejme volavente? Ai foli pa u menduar dhe pa qe fytyra e Xhinit u be e bardhe. -Pra eshte e vertete?-pyeti ajo.-Kete do te perpiqesh te besh ti? -Une…jo…po tallesha.-tha Harri duke u perpjekur ta shmangte. Ata veshtruan njeri-tjetrin dhe te Xhini kishte dicka me shume se tronditje.Papritur Harri u kujtua qe kjo ishte hera e pare qe ai ishte vetem me te qe nga ato oret e vjedhura ne cepat private te kopshteve te Hoguartsit.Ai ishte I sigurt qe ajo po I kujtonte ato gjithashtu.U hodhen te dy perpjete kur dera u hap dhe zoti Uezli,Kingsli dhe Billi hyne brenda. Zakonisht edhe pjesetare te tjere te Urdhrit vinin per darke tani,sepse Strofka kishte zevendesuar Numrin Dymbedhjete,Grimolld Plejs si seli e Shtabit te Pergjithshem.Zoti Uezli u shpjegoi se pas vdekjes se Urtimorit,Ruajtesit te Fshehtesise se tyre,cdo njeri te cilit Urtimori I kishte treguar vendndodhjen e Grimolld Plejsit ishte bere Ruajtes i Fshehtesise. -Dhe meqe jane rreth njezet veta,kjo e zvogelon shume fuqine e Shortise Besnikus.Njezet here si shanse per Hamortet qe ta nxjerrin sekretin nga gjithsecili.S’mund ta mbajme shume gjate. -Por me siguri Pitoni do ua kete treguar adresen Hamorteve tani,jo?pyeti Harri. -Epo,Mesyshi vuri disa shorti kunder Pitonit nese ai kthehej serish.Ne shpresojme se ato do te jene aq te forta sa ta mbajne ate jashte dhe t’ia lidhe gjuhen nese ai perpiqet te flase per vendin,por s’mund te jemi te sigurt per kete.Do te ishte budallek nese do te vazhdonim ta mbanim vendin si seli e Shtabit te Pergjithshem tani qe mbrojtja e saj eshte bere kaq e levizshme. Kuzhina ishte aq e mbushur ate mbremje sa ishte e veshtire te vendosje thikat dhe pirunjte.Harrit iu desh te ngjeshej mbas Xhinit;gjerat e pathena qe kishin kaluar midis tyre e bene qe te shpresonte qe te ishin ndare nga pak me shume njerez. 77

-Asnje lajm per Mesyshin?-pyeti Harri Billin. -Asnje.-iu pergjigj Billi. Ata s’kishin mundur t’I benin nje funeral Mudit,sepse Billi dhe Lupini s’kishin mundur ta gjenin trupin.Ishte e pamundur ta dije se ku mund te kishte rene,megjithe ate erresire dhe rremujen e betejes. -Profeti I Perditshem s’ka thene asnje fjale per vdekjen e tij ose per gjetjen e trupit.-vazhdoi Billi.-Por kjo s’do te thorte shume.Ka qene shume e qete keto dite. -Dhe akoma s’kane thene gje per gjithe ate magji nenmoshe qe perdora per t’u shpetuar Hamorteve?-tha Harri duke iu drejtuar zotit Uezli,I cili tundi koken. -Sepse e dine se s’kisha asnje zgjidhje apo sepse nuk duan qe une t’I tregoj botes qe Fluronvdekja me sulmoi? -E dyta,mendoj.Ulerimsi nuk do qe ta pranoje qe Fluronvdekja eshte aq I fuqishem sa eshte,jo kur ne Azkaban ka patur shume arratisje. -Po,pse t’I thuash te verteten publikut?-tha Harri,duke e shtrenguar kaq fort thiken sa vragat e bezdisshme ne te mbrapmen e dores se djathte u duken,te bardha kundrejt lekures se tij:Nuk duhet te them genjeshtra. -S’ka ndonje ne Ministri qe te jete I gatshem qe ta kundershtoje?pyeti Roni me inat. -Sigurisht Ron,por njerezit jane te tmerruar,-u pergjigj zoti Uezli.-te tmerruar se do te jete radha e tyre qe te zhduken,qe do e kene radhen femijet e tyre qe te sulmohen!Ka shume thashetheme perqark;une per vete s’besoj se profesoresha e Babanacologjise ne Hoguarts dha doreheqjen.Ajo s’eshte pare per jave te tera.Ndersa Ulerimsi qendron I mbyllur ne zyren e tij gjithe diten:shpresoj te jete duke menduar per ndonje plan. Ndaloi per nje moment gjate se cilit zonja Uezli I beri magji siperfaqes se pjatave bosh dhe nxorri torte me molle. -Dyhet te vendosim si do ndryshosh pamjen,’Arri.-tha Fleri,sapo te 78 gjithe filluan te hanin puding.-Per mavtesen.-shtoi ajo,kur ai u hutua.-Sigyrisht,asnji nga te ftyarit tane s’eshte ‘Amort,por s’mynd

te sigyrojme qe atyre mos t’u shpetoje gja nga goja pasi te kene pire shampanjen. Nga kjo,Harri mendoi se ajo akoma dyshonte per Hagridin. -Po,mire e ke.-tha zonja Uezli nga kreu I tavolines,ku ishte ulur,me syzet qe I kishin shkuar ne fund te hundes dhe duke kontrolluar nje liste te gjate te puneve,te cilen e kishte shkruajtur shkel e shko ne nje pergamene.-Tani,Ron,e ke pastruar dhomen? -Pse?-kerceu Roni perpjete,duke goditur lugen ne tavoline dhe duke pare te emen.-Pse duhet te pastrohet dhoma ime?Harri dhe une jemi ne rregull me menyren si eshte! -Do te bejme ketu martesen e vellait tend ne pak dite,djalosh… -Pse do te martohen ne dhomen time?-pyeti Roni I zemeruar.-Jo! Keshtu qe pse ne emer te pjeses se majte te Merlinit… -Mos I fol ashtu memes tende.-tha zoti Uezli prere.-Dhe bej sic te tha. Roni I pa me inat te dy prinderit e tij,pastaj mori lugen dhe hengri pjesen e mbetur te tortes se tij me molle. -Une mund te te ndihmoj,disa nga rremuja e saj eshte faji im.-I tha Harri Ronit,por zonja Uezli e nderpreu. -Jo,Harri,I dashur,do te ishte me mire sikur te ndihmoje Arturin te pastronte glasat e pulave dhe Hermiona,do te isha shume mirenjohese sikur t’I nderroje carcafet per Monsenjor dhe Madame Delakur;ti e di qe ata vijne neser ne njembedhjete te mengjesit. Por ashtu sic doli me vone,kishte shume pak per te bere per pulat. -S’ka nevoje te…hem…t’ia permendesh Molit,-I tha zoti Uezli Harrit duke e ndaluar qe te mos hynte te kasolle.-por,hem,Ted Tonksi me dergoi shumicen e gjerave qe ngeli nga motocikleta e Siriusit dhe,hem,po e fsheh…le te themi,po e mbaj…ate ketu.Gjera fantastike:eshte nje marmite,sic besoj se quhet,bateria me mahnitese,dhe do te ishte nje mundesi e madhe sikur ta zbuloja se si punojne frenat.Do ta provoj dhe do t’I bashkoj te gjitha serish 79 kur Moli te mos jete…dua te them,kur te kem kohe.

Kur u kthyen ne shtepi,zonja Uezli nuk ishte asgjekundi ku mund te shihej,keshtu qe Harri shkoi te dhoma-papafingo e Ronit. -Po e bej,po e bej…!Oh,qenke ti.-tha Roni I lehtesuar,kur Harri hyri ne dhome.Roni u shtri ne krevat,te cilin sapo e kishte rregulluar.Dhoma ishte po aq rremuje sac kishte qene gjithe javen;ndryshimi I vetem ishte qe tani Hermiona ishte ulur ne nje kend te dhomes,me macokun e saj si top me qime portokalli,Kercigrepi, te kembet e saj,dhe me libra magjie,disa prej te cileve Harri I njohu qe ishin te tijat,ne dy grumbuj te medhenj. -Ckemi Harri.-tha ajo,kur ai u ul te shtrati I tij I kampingut. -Si ia dole te ikje? -Oh,mema e Ronit harroi qe me kerkoi mua dhe Xhinit t’I nderronim carcafet dje.-tha Hermiona.Ajo e hodhi librin Numerologjia dhe Gramatika ne njerin prej grumbujve dhe librin Ngritja dhe Renia e Arteve te Erreta ne grumbullin tjeter. -Ne po flisnim per Mesyshin.-I tha Roni Harrit.-Une them se ai mund te kete shpetuar. -Por Billi e pa qe ai u qellua me nje Mallkim Vrases.-tha Harri. -Po,por Billi ishte duke u sulmuar gjithashtu.-tha Roni.-Si mund te ishte I sigurt per ate qe pa? -Edhe nese Mallkimi Vrases s’qelloi ne shenje,Mesyshi ra nga nje lartesi njemije kembe.-tha Hermiona,duke mbajtur librin Skuadrat e Kuidicit ne Britani dhe Irlande ne doren e saj. -Mund te kete perdorur Mburojen Falltore… -Fleri tha qe shkopi I tij I shpertheu ne dore.-tha Harri. -Epo,ne rregull,nese doni qe te jete I vdekur…-tha Roni me inat,duke e vene jastekun ne nje pozicion me te rehatshem. -Sigurisht qe s’duam qe te jete I vdekur!-tha Hermiona,e tronditur.Eshte e tmerrshme qe ka vdekur!Por duhet te jemi realiste! Per here te pare Harri imagjinoi trupin e Mesyshit,te thyer si trupi i Urtimorit,akoma me syrin duke I levizur brenda ne zgavren e tij.Ai ndjeu nje perzierje neverie dhe deshire per te qeshur. 80

-Hamortet ndoshta e kane marre me vete,prandaj s’e ka gjetur njeri.tha Roni me urtesi. -Po.-tha Harri.-Si Barti Krouc,I kthyer ne nje kocke dhe i varrosur ne kopshtin e Hagridit.Ndoshta e kane shnderruar Mudin dhe e kane vendsour… -Mos!-thirri Hermiona.Kur pa qe e trembi,Harri ngriti koken tamam ne kohe per ta pare duke shperthyer ne lot mbi kopjen e saj te librit Alfabeti I Magjistarit. -Oh jo.-tha Harri duke u perpjekur te ngrihej nga shtrati I vjeter I kampingut.-Hermione,s’doja qe te te merzisja… Por me nje zhurme te madhe,Roni u ngrit nga shtrati dhe shkoi I pari.I hodhi nje krah Hermiones,kerkoi ne xhepin e xhinseve dhe nxorri nje shami dore qe kishte nje pamje jashtezakonisht te neveritshme te cilen e perdorte per te fshire soben.Nxorri shpejt shkopin magjik,ia drejtoi shamise dhe tha: -Terus. Shkopi hoqi shumicen e yndyres.Roni u duk me I kenaqur me veten dhe ia dha shamine Hermiones. -Oh…faleminderit,Ron…Me vjen keq…-ajo shfryu hundet me zhurme.-Vetem se eshte kaq e tme-tmerrshme,apo jo?M-menjehere mbas Urtimorit…Une th-thjesht s-s’e imagjinoja dot kurre Mesyshin duke vdekur,dukej kaq I forte! -Po,e di.-tha Roni,duke e perqafuar.-Por ti e di se cfare do te na thoshte ai nese do te ishte ketu? -V-vigjilence e pareshtur.-tha Hermiona,duke fshire syte. -Sakte.-tha Roni,duke pohuar me krye.-Ai do te na thoshte qe te mesonim nga ajo qe i ndodhi atij.Dhe ajo cfare kam mesuar une eshte qe te mos I besoj atij te poshtrit frikacak,Mundungusit. Hermiona qeshi dhe u perkul qe te merrte edhe dy libra.Nje sekonde me vone,Roni levizi me te shpejte krahun nga supet e Hermiones;asaj I ra Libri Perbindeshi I Perbindeshave te kemba e tij.Libri ishte liruar nga rripi qe e shtrengonte dhe u kap egersisht te kavilja e Ronit. 81

-Me fal,me fal!-thirri Hermiona ndersa Harri terhoqi librin nga kemba e Ronit dhe e lidhi serish. -Cfare po ben me gjithe ata libra,gjithsesi?-pyeti Roni duke shkuar perseri te shtrati I tij. -Thjesht po perpiqem te vendos se cilet te marr me vete.-tha Hermiona.-Kur te shikojme per Horkrukset. -Oh,sigurisht.-tha Roni dhe goditi ballin me njeren dore.-Harrova qe do ta ndjekim Fluronvdekjen bashke me nje biblioteke qe transportohet. -Ha,ha.-ia beri Hermiona,duke pare Alfabetin e Magjistareve.Pyes veten…do te na duhet te perkthejme runet e lashta?Ka mundesi…Them se eshte me mire ta marrim,qe te jemi te sigurt. Ajo e hodhi ate ne grumbullin me te madh dhe mori librin Hoguarts,Nje histori. -Degjoni.-tha Harri. Ai u ngrit dhe qendroi drejt.Roni dhe Hermiona e shikuan te nenshtruar,por edhe te pabindur. -E di qe thate se do te vinit me mua pas funeralit te Urtimorit.-ia nisi Harri. -Ja,filloi ky.-I tha Roni Hermiones duke rrotulluar syte. -Sikur ta dinim qe do bente keshtu.-tha ajo dhe iu kthye librave,-E di,mendoj se do ta marr Hoguarts,Nje histori.Edhe nese nuk do te kthehemi perseri atje,nuk mendoj se do te ishte mire sikur mos ta kisha ate me… -Degjoni!-tha Harri serish. -Jo,Harri,ti degjo.-tha Hermiona.-Ne do te vijme me ty.Kjo eshte vendosur muaj me pare…vite,ne fakt. -Por… -Qepe.-e keshilloi Roni. -…jeni te sigurt qe e keni menduar mire?-kembenguli Harri. -Pa te shohim.-tha Hermiona dhe hodhi Marshim me Trollet ne grumbullin tjeter,duke e pare Harrin me inat.-I kam bere gati te 82 gjitha shume me perpara dhe jemi gati te nisemi ne momentin kur

te na lajmerosh,gje ne te cilen,per informacionin tend,jane perfshire disa magji me te vertete te veshtira,pa permendur edhe qe rrembyem shishen me Shurup Shumelengjesh te Mudit mu perpara hundes se memes se Ronit.Kam nderhyre edhe ne kujtesen e prinderve te mi dhe tani ata jane te bindur qe quhen Uendell dhe Monika Uilkins dhe qe ambicia e jetes se tyre eshte qe te shperngulen ne Australi,gje te cilen e kane bere.Kjo do t’ia beje me te veshtire Fluronvdekjens qe t’I gjeje dhe t’I pyese per mua…ose per ty,sepse fatkeqesisht,u kam thene ca gjera per ty.Nese mbetem gjalle nga gjuetia e Horkrukseve,do te gjej memen dhe babain dhe do ua heq shortine.Nese jo…epo,mendoj se u kam bere nje shorti me te vertete te mire qe t’I mbaj te sigurt dhe te lumtur.Uendell dhe Monika Uilkins nuk e dine qe kane nje vajze,sic e shikon. Syte e Hermiones u mbushen serish me lot.Roni u cua serish nga shtrati,I hodhi krahun dhe shikoi plot me pakenaqesi Harrit,sikur te ishte duke e qortuar por pa fjale te ndyra.Harri s’dinte c’te thoshte,sepse ishte e pazakonte per Ronin qe te mos thoshte fjale te ndyra ne te tilla raste. -Une…Hermione,me vjen keq,une nuk… -Nuk e kuptoje qe une dhe Roni e dinim shume mire se cfare mund te na ndodhte nese vinim me ty?Epo,e dime.Ron,tregoji Harrit se cfare ke bere. -Jooo,sapo ka ngrene.-tha Roni. -Hajde tani,ai duhet ta dije! -Oh,ne rregull.Harri,eja ketu. Per here te dyte Roni e hoqi krahun nga Hermiona dhe shkoi te dera. -Hajde pra. -Pse?-pyeti Harri dhe ndoqi Ronin qe doli jashte dhomes dhe shkoi te nje vend i vogel. -Poshtum!-pershperiti Roni duke ia drejtuar shkopin tavanit te ulet.Nje kapanxhe u hap siper kokave te tyre dhe nje shkalle u ul te 83 kembet e tyre.Nje britme e tmerrshme erdhi nga vrima

katrore,bashke me nje ere te pakendshme si ajo e tubacioneve te ujerave te zeza. -Ky eshte lugati juaj,jo?-pyeti Harri,I cili s’e kishte takuar asnjehere krijesen qe ndonjehere prishte qetesine naten. -Po,ky eshte.-tha Roni dhe ngjiti shkallet.-Eja dhe shikoje. Harri ndoqi Ronin dhe u gjend te hapesira e vogel e papafingos.Koka dhe shpatullat e tij u futen ne dhome perpara se te shihte krijesen e mbledhur kruspull disa hapa larg tij,duke fjetur ne gjysmerresire me gojen e tij te madhe hapur. -Por eshte…duket…veshin zakonisht pizhama lugeterit? -Jo.-tha Roni.-Dhe nuk kane as floke te kuqe ose ato pucrat. Harri shikoi ate gjene dhe ndjeu neveri.Ne gjatesi dhe forme te trupit ishte si nje njeri dhe kishte veshur,tani qe syte e Harrit u mesuan me erresiren,ato qe dukeshin qarte qe ishin pizhamat e vjetra te Ronit.Ai kishte qene I sigurt qe lugeterit ishin me te holle dhe pa floke,sesa me floke dhe te mbushur me pucra te shpifura ngjyre vjollce. -Ai eshte une,kupton?-tha Roni. -Jo,-tha Harri.-nuk kuptoj. -Do te ta shpjegoj ne dhome,se po me mbyt era.-tha Roni. Ata zbriten poshte,Roni e ktheu shkallen te papafingoja dhe u bashkuan me Hermionen,e cila vazhdonte te shikonte librat. -Sapo te ikim,lugati do te vije te jetoje te dhoma ime.-tha Roni.Mendoj se ka shume qejf qe te vije ketu…epo,eshte e veshtire ta them,sepse ai di vetem te bertase dhe te jargavitet…por pohon me koke kur ia permend dhomen.Gjithsesi,ai do te shtiret si une,por si I semure me sterpikt.Mire,he? Harri u habit edhe me shume. -Eshte shume mire!-tha Roni,I fyer sepse Harri nuk e kishte kapur sa I shkelqyer ishte plani.-Shiko,kur ne te tre te mos shfaqemi serish ne Hoguarts,te gjithe do te mendojne qe Hermiona dhe une do te jemi me ty,po?Qe do te thote se Hamortet do te kerkojne 84 familjet tona per te pare ne e dine se ku do te jesh ti.

-Por me pak fat,do te duket sikur une kam ikur me memen dhe babain,shume magjistare te lindur babanace thone se do te fshihen per momentin.-tha Hermiona. -Ne s’mund te fshehim te gjithe familjen tone,do te ishte budallek dhe ata s’mund te lene punen e tyre.-tha Roni.-Keshtu qe ne do te perhapim historine se une jam seriozisht I semure me sterpikt dhe prandaj s’mund te iki ne shkolle.Nese vjen ndonjeri qe te hetoje,mema ose babai do t’u tregojne lugatin ne shtratin tim,te mbushur me pucra.Sterpikti eshte me te vertete kollaj per t’ia ngjitur nje tjetri,keshtu qe ata s’do te duan t’I afrohen.Nuk ka per te qene problem edhe nese ai s’flet sepse nuk mundesh kur te ka zene myk njerithi. -Dhe mema dhe babai yt perfshihen te ky plan? -Babai eshte perfshire.Ai ndihmoi Fredin dhe Xhorxhin qe te transformonin lugatin.Mema…ti e ke pare si eshte ajo.Ajo s’do ta pranoje qe ne do te ikim derisa te ikim. Ne dhome ra heshtja dhe thyhej nga zhurma pak te renda ndersa Hermiona vazhdonte te hidhte libra te njeri grumbull ose te tjetri.Roni rrinte duke e shikuar,ndersa Harri veshtronte here njerin e here tjetrin,pa mundur te fliste.Masat qe kishin marre per te mbrojtur familjet e tyre e bene qe te kuptonte,me shume nga cdo gje tjeter qe do te bente,se ata do te shkonin me te vertete me te dhe se e dinin shume mire se sa e rrezikshme do te ishte.Donte t’u tregonte se c’do te thoshte kjo per te,por nuk mundi te gjente fjalet e duhura. Mes heshtjes erdhi britma e zonjes Uezli kater kate me poshte. -Xhini me siguri ka lene nje pike pluhur ne nje unaze per pecetat.tha Roni.-Nuk e marr vesh pse Delakuret duhet te vijne dy dite para marteses. -Motra e Flerit eshte shoqeruesja e nuses,ajo duhet te jete atje per perseritjet dhe eshte shume e re per te ardhur vetem.-tha Hermiona,ndersa po shikonte e pavendosur librin Pushim me nje 85 Banshi. -Epo,te ftuarit s’do e ndihmojne nivelin e stresit te memes.-tha Roni.

-Ajo cfare duhet te vendosim,-tha Hermiona dhe hodhi ne kosh librin Teoria e Magjise Mbrojtese pa pike ngurrimi dhe mori Vleresimi I Edukimit te Magjise ne Europe.-eshte se ku do te shkojme pasi te ikim.E di qe do te doje te shkoje ne Gufallen e Godrikut me perpara,Harri,dhe e kuptoj pse,por…epo…a s’duhet te kemi si perparesi Horkrukset? -Nese do ta dija se ku jane Horkrukset,do te isha dakord me ty.-tha Harri,I cili nuk mendonte se Hermiona e kuptonte deshiren e tij per t’u kthyer te Gufalla e Godrikut.Varret e prinderve te tij ishin vetem nje pjese e terheqjes:Ai kishte nje ndjesi te forte se ai vend kishte pergjigjet per te.Ndoshta ishte keshtu sepse kishte ndodhur atje kur ai I kishte shpetuar Mallkimit Vrases te Fluronvdekjes;tani qe ai po perballej me mundesine qe kjo mund te perseritej,Harri donte te shkonte te vendi ku kishte ndodhur,duke dashur te kuptonte. -A nuk mendon se ka mundesi qe Fluronvdekja po kontrollon Gufallen e Godrikut?-pyeti Hermiona.-Ai mund te jete duke pritur qe te vizitosh varret e prinderve te tu sapo te jesh I lire te shkosh ku te duash? Kjo s’I kishte shkuar ndermend Harrit.Ndersa po mendonte per nje kunderpergjigje,Roni foli,ndoshta duke ndjekur vijen e vet te mendimit. -Ky personi R.A.B.-tha ai.-Ti e di,ai qe vodhi medaljonin e vertete? Hermiona pohoi. -Ne shenimin qe la,ai thoshte qe do e shkaterronte,jo? Harri mori canten e shpines dhe nxorri Horkruksin e rreme ne te cilin vazhdonte te rrinte shenimi I R.A.B. -E rrembeva Horkruksin e vertete dhe kam ndermend ta shkaterroj 86 sa me pare.-lexoi Harri. -Mire,po sikur ai ta kete shkaterruar?-tha Roni. -Ose ajo.-nderhyri Hermiona. -Cilido,-tha Roni.-do te ishte nje gje me pak per ne!

-Po,por akoma duhet te perpiqemi te gjejme medaljonin e vertete, jo?-tha Hermiona.-Per te pare nese eshte apo s’eshte shkaterruar. -Dhe sapo ta kemi ne dore,si do ta shkaterrosh nje Horkruks?-pyeti Roni. -Epo,-tha Hermiona.-kam bere kerkime per kete. -Si?-pyeti Harri.-Mendoja se s’kishte asnje liber per Horkrukset ne biblioteke? -S’kishte.-tha Hermiona,e cila ishte bere ngjyre roze.-Urtimori I hoqi te gjithe,por ai…ai s’I shkaterroi. Roni u cua me syte e hapur. -Ne emer te pantallonave te Merlinit,si ia dole te vije duart mbi ato librat per Horkrukset? -S’ishte…s’ishte vjedhje!-tha Hermiona,duke e kthyer shikimin nga Harri te Roni e deshperuar.-Ishin akoma libra biblioteke,edhe nese Urtimori I levizi nga raftet.Gjithsesi,nese vertet do te donte qe te mos arrinte asnjeri te ata,jam e sigurt qe do ta bente me te veshtire qe… -Dil ne thelb!-tha Roni. -Epo…ishte e thjeshte.-tha Hermiona duke e ulur zerin.-Thjesht bera nje Shorti Thirrjeje.E di…Acjo.Dhe…ata dolen nga dritarja e studios se Urtimorit dhe pastaj shkuan drejt e ne fjetoren e vajzave. -Po kur e bere kete?-pyeti Harri duke e pare Hermionen me irim dhe mosbesim. -Menjehere pas…funeralit…te Urtimorit.-tha Hermiona duke e ulur zerin edhe me shume.-Menjehere pasi rame dakord qe ta linim shkollen dhe te kerkonim Horkrukset.Kur shkova lart qe te merrja gjerat e mia…thjesht me erdhi ne mendje qe sa me shume te dinim rreth tyre,aq me mire do te ishte…dhe isha vetem atje…keshtu qe e provova…dhe funksionoi.Ata u futen permes dritares se hapur dhe 87 une…une I paketova. Ajo u gelltit dhe pastaj tha me nje ton lutes: -S’besoj qe Urtimori te jete nxehur,nuk eshte se po e perdorim informacionin per te bere nje Horkruks,jo?

-Po na degjon gje duke u qare?-tha Roni.-Ku jane keta libra,gjithsesi? Hermiona kerkoi per nje moment pastaj nxorri nga grumbulli nje volum te trashe,I mbeshtjelle me lekure te zeze qe I kishte dale boja.Ajo u duk sikur I erdhi neveri nga libri dhe e mbante ate me shume kujdes,sikur te ishte I vdekur. -Ky eshte ai qe jep udhezime te hollesishme se si behet nje Horkruks.Sekretet e Arteve te Erreta…eshte nje liber I tmerrshem,me te vertete I tmerrshem,plot me magji te liga.Pyes veten se kur e ka hequr Urtimori nga biblioteka…nese s’e ka bere derisa u be drejtor I shkolles,ve bast se Flurovdekja I mori te gjitha udhezimet qe I duheshin nga ky ketu. -Pse e pyeti Brikermillin se si behej nje Horkruks,atehere,kur e kishte lexuar?-pyeti Roni. -Ai vetem sa iu afrua Brikermillit qe te merrte vesh se cfare ndodh nese e ndan shpirtin ne shtate pjese.-tha Harri.-Urtimori ishte I sigurt qe Ridlli e dinte se si behej nje Horkruks kur e pyeti Brikermillin.Mendoj se ke te drejte,Hermione,ky mund te kete qene libri nga ku I mori informacionet. -Dhe sa me shume lexoj per ta,me te tmerrshem me duken dhe me e pakta qe besoj eshte se ai ne fakt beri gjashte.Ky liber te paralajmeron se sa te paqendrueshem e ben pjesen tjeter te shpirtit po e ndave,dhe kjo ndodh po bere qofte edhe nje Horkruks! Harri kujtoi se cfare kishte thene Urtimori per Fluronvdekjen qe levizte perkrah “ligesise se zakonshme”. -S’ka ndonje menyre qe ta bashkosh veten serish?-pyeti Roni. -Po,-tha Hermiona me nje buzeqeshje te rreme.-por mund te jete nje torture plot me dhimbje. -Pse?Si e ben?-pyeti Harri. 88 -Pendimi.-tha Hermiona.-Duhet ta ndjesh me te vertete ate qe ke bere.Ka nje shenim ne fund te faqes.Me sa duket dhimbja e saj mund te te shkaterroje.S’besoj se Fluronvdekja e ka provuar,jo?

-Jo.-tha Roni,perpara se Harri te pergjigjej.-Pra,thote gje si te shkaterrosh nje Horkruks ne ate liber? -Po.-tha Hermiona,tani duke kthyer faqet me aq brishtesi sa thua te ishin organe te brendshme te kalbura.-Sepse I paralajmeron Magjistaret e Erret se sa te forta duhet t’I bejne magjite mbi to.Nga gjithcka qe kam lexuar,ajo qe I beri Harri ditarit te Ridllit ishte nje nga menyrat e sigurta dhe te pakta per te shkaterruar nje Horkruks. -Cfare,ta godasesh me dhemb basilisku?-pyeti Harri. -Oh,mire atehere,jemi me fat qe kemi kaq shume furnizime me catalle basilisku.-tha Roni.-Po pyesja veten se cfare do te benim me to. -Nuk ka pse te jete vetem dhemb basilisku.-tha Hermiona me durim.-Duhet te jete dicka kaq shkaterruese saqe Horkruksi te mos mund ta sheroje vete.Helmi I basiliskut ka vetem nje kunderhelm,dhe eshte jashtezakonisht I rralle… -…lotet e feniksit.-tha Harri duke pohuar me koke. -Pikerisht.-tha Hermiona.-Problemi yne eshte qe ka shume pak substance aq shkaterruese sa helmi I basiliskut,dhe te gjitha jane shume te rrezikshme per t’I mbajtur me vete.Ky eshte nje problem te cilin duhet ta zgjidhim,sepse po ta copetosh,ta perplasesh ose ta shtypesh nje Horkruks s’ka dobi.Duhet te perdoresh magjine. -Por edhe nese shkaterrojme ate gjene qe jeton brenda,-tha Roni.-pse s’mund te dale pjesa e shpirtit nga aty brenda dhe te jetoje diku tjeter? -Sepse nje Horkruks eshte komplet e kunderta e nje njeriu. Kur pa qe Harri dhe Roni u habiten,Hermiona vazhdoi: -Shiko,nese do te merrja nje shpate,Ron,dhe te ta fusja ate mespermes,une nuk do ta demtoja shpirtin tend. -Gje qe do te ishte nje mbeshtetje e madhe per mua,jam I sigurt.-tha Roni.Harri qeshi. 89 -Duhet te jete,ne te vertete!Por thelbi eshte qe cfaredo qe I ndodh trupit tend,shpirti yt mbijeton,I paprekur.-tha Hermiona.-Por me nje Horkruks ndodh e kunderta.Pjesa e shpirtit brenda tij varet nga ajo

qe e mban,nga trupi I tij I magjepsur,qe te mbijetoje.Ai s’mund te ekzistoje pa te. -Ai ditari ne nje fare menyre vdiq kur une e godita.-tha Harri duke kujtuar bojen qe doli si gjak nga fletet e goditura,dhe ulerimat e pjeses se shpirtit te Fluronvdekjes ndersa ai po zhdukej. -Dhe sapo ditari u shkaterrua,pjesa e shpirtit aty brenda nuk mund te ekzistonte me.Xhini u perpoq qe ta hiqte qafe ditarin perpara teje,duke e hedhur,por sigurisht ai erdhi perseri po aq mire sac ishte. -Prit pak.-tha Roni duke rrudhur vetullat.-Ajo pjesa e shpirtit ne ditar e kontrollonte Xhinin,jo?Si funksionon atehere? -Perderisa trupi magjik eshte I pacenuar,pjesa e shpirtit brenda mund te kaloje brenda dhe jashte dikujt qe afrohet shume me objektin.S’po them duke e mbajtur shume gjate,s’ka te beje me duke e prekur,shtoi ajo para se Roni te fliste.-dua te them emocionalisht.Xhini I hapi zemren ditarit,ajo e beri veten jashtezakonisht te lendueshme.Je ne telashe nese je shume I dhene ose nese varesh nga Horkruksi. -Pyes veten si e shkaterroi Urtimori unazen?-tha Harri.-Pse dreqin s’e pyeta.Une asnjehere… Zeri I tij reshti:Ai po mendonte per te gjitha gjerat qe mund ta kishte pyetur Urtimorin,dhe se si,qe kur vdiq drejtori,I dukej Harrit qe kishte humbur kaq shume mundesi kur Urtimori ishte gjalle,qe te gjente me shume…te gjente gjithcka… Heshtja u thye kur dera e dhomes u hap dhe u perplas mbas murit.Hermiona u drodh dhe hodhi Sekretet e Arteve te Erreta;Kercigrepi u struk poshte krevatit,duke mjaullire me zemerim;Roni kerceu nga krevati;rreshqiti mbi nje mbeshtjellese te Cokozhabave dhe perplasi koken ne murin mbrapa;dhe Harri kontrolloi instiktivisht per shkopin magjik perpara se ta kuptonte 90 se po shikonte zonjen Uezli,floket e te ciles ishin te crregullt dhe fytyra e saj ishte shtremberuar me zemerim. -Me falni qe po ju prish kete mbledhje kaq te rehatshme.-tha ajo,me zerin qe I dridhej.-Jam e sigurt qe ju duhet pushim…por ka shume

dhurata martese te bera pirgje ne dhomen time qe duhen grupuar dhe kisha pershtypjen se ju do te ishit dakord qe te me ndihmonit. -Oh po.-tha Hermiona e tmerruar kur u cua ne kembe dhe duke I hedhur librat ne cfaredolloj drejtimi.-Ne do te…na vjen keq… I hodhi nje shikim tere ankth Ronit dhe Harrit dhe vrapoi mbas zonjes Uezli. -Eshte si te jesh nje xhuxh shtepiak,-tha nen ze Roni,akoma duke ferkuar koken ndersa ai dhe Harri e ndoqen.-Vec se s’ke kenaqesi kur ben pune.Sa me shpejt te mbaroje martesa,aq me I lumtur do te jem. -Po.-tha Harri.-Pastaj s’do bejme asgje tjeter vecse do te gjejme Horkrukset…Do te jene si pushime,jo? Roni nisi te qeshte,por kur pa pirgun e madh te dhuratave qe po e priste te dhoma e zonjes Uezli,ndaloi menjehere. Delakuret erdhen mengjesin tjeter ne oren njembedhjete.Harri,Roni,Hermiona dhe Xhini ndjeheshin shume te meritur kundrejt familjes se Flerit kesaj radhe,aq sa Roni shkoi prape lart qe te vishte corape te njellojta dhe Harri u perpoq te shtrinte floket e tij.Sapo te gjithe ata ishin te mendimit se dukeshin shume mire,shkuan te kopshti qe ndricohej nga rrezet e diellit qe te prisnin vizitorin. Harri s’e kishte pare asnjehere vendin kaq te paster.Kazanet e ndryshkur dhe cizmet Uellington qe zakonisht mbushnin rrugen nga dera e mbrapme ishin hequr dhe ishin zevendesuar me dy shkurre Fregellitese qe qendronin ne ane te deres,te futur ne dy vazo te medha;megjithese nuk kishte fllad,gjethet tundeshin papushim,duke dhene nje efekt gurgullites qe te terhiqte.Pulat I kishin larguar,oborri ishte pastruar dhe kopshti aty afer ishte 91 krasitur,barerat e keqija ishin keputur dhe ishte stolisur,megjithese Harri,I cili e pelqente me shume ashtu sic ishte me perpara,mendoi se dukej shume I mjere pa tufen e tij te zakonshme te xhuxheve camarroke.

Ai s’e kishte idene se sa shorti mbrojtese ishin vendosur mbi Strofken nga Urdhri dhe Ministria;gjithcka dinte ai ishte qe tani askush s’mund te udhetonte me ane te magjise drejt e te vendi. Zoti Uezli kishte shkuar qe te takonte Delakuret ne maje te nje kodre aty afer,ku ata do te arrinin me Magjibartes.Tingulli I pare qe lajmeroi ardhjen e tyre ishte nje e qeshur e pazakonte me ze te larte,e cila doli se u shkaktua nga zoti Uezli,I cili u shfaq te dera disa momente me vone,I ngarkuar me valixhe dhe duke I treguar rrugen nje gruaje shume te bukur me floke bjonde dhe qe kishte veshur rroba ngjyre jeshile,e cila mund te ishte mema e Flerit. -Maman!*-thirri Fleri,duke nxituar qe ta perqafonte.-Papa!* Monsenjor Delakur s’I afrohej fare bukurise se gruas se tij;ai ishte me I shkurter,jashtezakonisht barkalec dhe me nje mjeker te zeze majuce.Gjithsesi,dukej babaxhan.Shkoi duke u hedhur perpjete te zonja Uezli (kishte veshur cizme me taka pak te larta) dhe e puthi dy here ne secilen faqe,duke e lene ate te nervozuar. -Ti ke qene shum’ probleme.-tha ai me nje ze te thelle.-Fleri tregon qe ke pynyar shyme. -Oh,s’eshte asgje,asgje!-dredhoi zonja Uezli.-Asnje telash! Roni I tregoi ndjenjat duke I dhene nje grusht te mire nje xhuxhi qe po dilte mbrapa njeres prej shkurreve te reja Fregellitese. -E dashur zonje!-tha Monsenjor Delakur,akoma duke mbajtur doren e zonjes Uezli midis dy duarve te tija te trasha dhe duke buzeqeshur.-Jemi shyme te nderyar per bashkimin e ardhshem te dy familjeve tona!Me lini qe t’jy prezantoj gruan time,Apollinen. Madame Delakur eci perpara dhe ndaloi qe te puthte edhe ajo zonjen Uezli. *Maman,Papa-frengjisht:meme,baba 92 -Mahgjepsese!-tha ajo.-Byrri jyaj na tregoi kaq shyme histori argetyese.

Zoti Uezli qeshi si i marre;zonja Uezli I hodhi nje shikim qe e beri te heshtte menjehere dhe mori nje pamje sikur te ishte ne shtratin e te semurit te nje miku te ngushte. -Dhe,sigyrisht,e keni takyar vojzen time te vogel,Gabrielle!-tha Monsenjor Delakur.Gabriella ishte Fleri ne vend;njembedhjete vjec,me floket ngjyre bjonde gati–gati te argjendte,te gjate deri ne bel,ajo I dha zonjes Uezli nje buzeqeshje verbuese dhe e perqafoi,pastaj I hodhi Harrit nje veshtrim shkelqimtar duke dredhur qerpiket.Xhini pastroi fytin me zhurme. -Epo,ejani brenda!-tha zonja Uezli me gezim dhe I shoqeroi Delakuret ne shtepi,bashke me shume “Jo,ju lutem!” ,“Pas jush!” dhe “Aspak!”. Delakuret,sic doli shume shpejt,ishin mysafire te kendshem dhe shume te dobishem.Ata ishin te kenaqur me cdo gje dhe ndihmonin shume ne pergatitjet e marteses.Monsenjor Delakur shpallte ne te kater anet se sa I kenaqur ishte me cdo gje,qe nga skema e vendeve te te ftuareve e deri te kepucet e shoqerueses se nuses (Sharmon! *) Madame Delakur ishte me e kualifikuar te magjite per mbajtjen e shtepise ne gjendje te paster dhe ia doli te pastronte furren ne cast;Gabriella e ndiqte motren e saj te madhe ngado,duke dashur ta ndihmonte ne cdo menyre dhe derdelliste frengjisht shume shpejt. Per fat te keq,Strofka nuk ishte ndertuar ne menyre qe te mbante shume njerez brenda saj.Zoti dhe zonja Uezli tani flinin ne dhomen e ndenjes,duke mos ua vene veshin protestave te Monsenjor dhe Madame Delakurit dhe kembengulen qe ata te merrnin dhomen e tyre te gjumit.Gabriella flinte me Flerin ne dhomen e vjeter te Persit dhe Billi rrinte me Carlin,shoqeruesin e tij,qekur Carli erdhi nga Rumania.Mundesite per te bere plane bashke u bene edhe me te pakta,dhe ne deshperim Harri,Roni dhe Hermiona dolen *Charmant!-frengjisht:Te mrekullueshme! 93

vullnetare per te ushqyer pulat vetem per t’I shpetuar shtepise te mbushur plot. -Po prape ajo s’do qe te na leje vetem!-hungeriti Roni,kur perpjekja e tyre e dyte per t’u takuar ne kopsht u pengua nga shfaqja e zonjes Uezli duke mbajtur nje kosh te madh me rroba ne krahet e saj. -Oh,mire,I ushqyet pulat.-thirri ajo kur iu afrua atyre.-Me mire t’I mbyllim prape perpara se burrat te vijne neser…qe te vendosin tenden per martesen.-shpjegoi ajo dhe ndaloi per t’u anuar nga koteci.Dukej shume e lodhur.-Tendat Magjike te Millamants…jane shume te mira…Billi do t’I shoqeroje ata…Me mire te qendrosh brenda kur ata te jene ketu,Harri.Duhet te them se e ben me te veshtire organizimin e nje martese duke pasur gjithe ato magji mbrojtese rreth vendit. -Me falni.-tha Harri kokeulur. -Mos u bej budalla,I dashur.-tha zonja Uezli menjehere.-Nuk doja te thosha…epo,sigurimi eshte me I rendesishem!Faktikisht,doja te te pyesja se si do ta festosh ditelindjen,Harri.Shtatembedhjete,pas gjithckaje,eshte nje dite e rendesishme… -Nuk dua buje.-tha Harri me te shpejte,duke e marre me mend lodhjen qe do u sillte kjo te gjitheve.-Me te vertete,zonja Uezli,vetem nje darke normale do te ishte mire…eshte dita para marteses… -Oh,mire,nese je I sigurt,I dashur.Do te ftoj Remusin dhe Tonksin,apo jo?Po Hagridin? -Do te ishte shkelqyeshem.-tha Harri.-Por te lutem,mos u fut ne shume telashe. -Aspak,aspak…s’eshte telash… Ajo e veshtroi ate,nje veshtrim I gjate dhe ekzaminues,pastaj qeshi pak e merzitur,qendroi drejt dhe iku tutje.Harri e pa qe ia drejtoi shkopin telave ku vareshin rrobat dhe rrobat e njoma u ngriten ne ajer qe te vareshin vete dhe papritur ai ndjeu nje vale te madhe pendimi per shqetesimin dhe dhimbjen qe po I shkaktonte asaj. 94 Kapitulli I shtate

Testamenti I Albus Urtimorit Ai po ecte ne nje ruge ne mal,I shoqeruar nga nje drite blu e agimit.Shume me poshte,I mbuluar nga mjegulla,ishte hija e nje qyteti te vogel.A ishte burri qe ai kerkonte atje poshte,burri qe I duhej aq shume saqe s’mendonte per asgje tjeter,burri qe kishte pergjigjen,pergjigjen e problemit te tij…? -Oj,zgjohu! Harri hapi syte.Ishte shtrire serish ne shtratin e kampingut,ne dhomen-papafingo te erret te Ronit.Dielli s’ishte ngritur akoma dhe dhoma ishte akoma ne hije.Gicuixhoni ishte pergjumesh,me koken e futur brenda te krahu I tij.Vraga ne ballin e Harrit po e shponte. -Po flisje neper gjume. -Vertet? -Po.”Gregorovic”.Vazhdoje te thoshe “Gregorovic”. Harri s’po I vinte syzet;fytyra e Ronit dukej turbullt. -Kush eshte Gregorovic? -S’e di,jo?Ti po e permendje. Harri ferkoi ballin,duke menduar.Kishte nje ide te turbullt se e kishte degjuar ate emer me perpara,por s’po e gjente se ku. -Mendoj se Fluronvdekja po e kerkon. -I shkreti.-tha Roni me zjarr. Harri u ngrit,duke ferkuar vragen dhe akoma I pergjumur.U perpoq te mbante mend se cfare kishte pare ne enderr,por gjithcka qe iu kujtua ishte pamja e nje mali dhe konturi I nje fshati te vendosur ne nje lugine te thelle. -Mendoj se eshte jashte vendit. -Kush,Gregorovic? -Fluronvdekja.Mendoj se eshte diku jashte vendit,duke kerkuar 95 Gregorovicin.S’dukej sikur ishte ne Britani. -Mendon se ke pare brenda mendjes se tij serish?

Roni dukej I shqetesuar. -Me bej nje nder dhe mos I thuaj Hermiones.-tha Harri.-Megjithese ajo pret qe une te ndaloj se pari gjera ne gjume… Ai veshtroi kafazin e Gicuixhonit,duke menduar…Pse ishte kaq I njohur emri “Gregorovic”? -Mendoj,-tha ai ngadale.-se ai ka te beje me Kuidicin.Ka nje lidhje,por une s’mund…une s’mund ta kujtoj se c’eshte. -Kuidic?-tha Roni.-Sigurt qe s’po mendoje per Gorgovic? -Kush? -Dragomir Gorgovic,Gjuajtes,I transferuar te Artileria e Cadlit per nje pagese rekord dy vjet me pare.Mbajtes rekordi per me shume pritje Plufi brenda nje sezoni. -Jo.-tha Harri.-Jam I sigurt qe nuk po mendoj per Gorgovicin. -As une s’dua te mendoj.-tha Roni.-Epo,gezuar ditelindjen. -Uau…ke te drejte,harrova!Jam shtatembedhjete! Harri mori shkopin qe ishte anash shtratit te tij,ia drejtoi tavolines rremuje ku kishte lene syzet dhe tha: -Acjo syzet! Megjithese ishin vetem nje kembe larg,ishte dicka qe te jepte kenaqesi kur I shikoje ato te zmadhoheshin sa me shume qe afroheshin,te pakten derisa iu vendosen ne sy. -Shkelqyeshem.-gerthiti Roni. Per shkak te gezimit se iu hoq Shenja,Harri I beri gjerat e Ronti te leviznin neper dhome,aq sa Gicuixhoni u zgjua dhe nisi te vertitej gjithe qejf neper kafaz.Harri gjithashtu provoi te lidhte lidheset e atleteve te tij me magji (rezultati ishte qe nyjes iu deshen disa minuta qe te zgjidhej me dore) dhe,per t’u argetuar paksa,I beri blu rrobat ngjyre portokalli te Artilerise se Cadlit ne posterat e Ronit. -Do e qepja me dore te caren,meqe ra fjala.-e keshilloi Roni,duke qeshur mbyturazi kur Harri e kontrolloi menjehere.-Ja ku e ke dhuraten.Hape ketu,nuk eshte per syrin e memes sime. 96 -Nje liber?-tha Harri kur mori pakon drejtkendeshe.-Pak jashte tradites,jo?

-Ky s’eshte liber mesatar.-tha Roni.-Eshte liber flori:Dymbedhjete menyra qe nuk deshtojne per te magjepsur shtrigat.Shpjegon gjithcka qe duhet te dish per vajzat.Nese do ta kisha vitin e kaluar,do te dija si ta hiqja qafe Livanda Braunin dhe do ta dija se si te shkoja mire me…Epo,Fredi dhe Xhorxhi me dhane nje kopje,dhe kam mesuar plot gjera.Do te cuditeshe,nuk ka te beje vetem me pune shkopinjsh. Kur shkuan ne kuzhine gjeten nje pirg me dhurata qe po prisnin ne tavoline.Billi dhe Monsenjor Delakur po mbaronin mengjesin,ndersa zonja Uezli po bisedonte me ta mbi tiganin ku po skuqej dicka. -Arturi me tha qe te uroja gezuar te shtatembedhjetat,Harri.-tha zonja Uezli,duke I buzeqeshur.-Duhej te nisej heret per pune,por do te kthehet per darke.Ajo ne krye eshte dhurata jone. Harri u ul,mori pakon rrethore qe I tregoi ajo dhe e hapi.Brenda saj ishte nje ore shume e ngjashme me ate qe I dhane zoti dhe zonja Uezli Ronit per te shtatembedhjetat;ishte e arte,me yje qe rrotulloheshin ne fushe ne vend te akrepave. -Eshte tradicionale qe t’I japesh nje ore magjistarit qe vjen ne moshe.-tha zonja Uezli duke e pare me ankth ne krah te sobes.-Kam frike se s’eshte e re si e Ronit,ishte e vellait tim,Fabianit,dhe ai s’ishte shume I kujdesshem me gjerat e tij,eshte pak e demtuar mbrapa,por… Pjesa tjeter e fjalise humbi;Harri ishte cuar dhe e perqafoi.Ai u perpoq qe te tregonte shume gjera te pathena me perqafimin e tij dhe ndoshta ajo e kuptoi,sepse e perkedheli ne faqe kur ai e leshoi,pastaj e tundi doren papritur,duke e bere gjysmen e pakos se proshutes te dilte jashte tiganit ku po skuqej. -Gezuar ditelindjen,Harri!-tha Hermiona dhe nxitoi te futej ne kuzhine qe te vinte dhuraten e saj ne krye te pirgut.-S’eshte shume,por shpresoj te te pelqeje.Cfare I bleve?-shtoi ajo duke iu 97 drejtuar Ronit,I cili s’e degjoi. -Hajde,Harri,hap ate te Hermiones!-tha Roni.

Ajo I kishte blere nje Fuksoskop te ri.Pakot e tjera permbanin nje brisk rroje te magjepsur nga Billi dhe Fleri (Ah,po,kjo do te te japhe rryajtjen me te lemyar qe do te besh ndonjehere.-e siguroi Monsenjor Delakur.-por dyhet ta thyash qarte se cfar’ do te… perndryshe do te kesh me pak qime se c’do ti…),cokollata nga Delakuret dhe nje kuti te madhe me me te fundit Rrengje Magjike Uezli nga Fredi dhe Xhorxhi. Harri,Roni dhe Hermiona nuk qendruan ne tavoline,sepse ardhja e Madame Delakurit,Flerit dhe Gabrielles e mbushi plot kuzhinen. -Do t’I paketoj keto per ty,Harri.-tha Hermiona me gezim dhe mori dhuratat nga krahet e tij kur ata te tre po ngjiteshin prape lart.-Jam duke mbaruar,vetem sapo pres pjesen tjeter te mbathjeve te tua qe te dalin nga larja,Ron… Belbezimet e Ronit u nderprene nga hapja e nje dere ne kat te pare. -Harri,a mund te vish nje moment? Ishte Xhini.Roni ndaloi papritur,por Hermiona e kapi nga berryli dhe e mori lart.Duke u ndjere nervoz,Harri e ndoqi Xhinin ne dhomen e saj. Ai nuk kishte qene asnjehere brenda saj.Ishte e vogel,por e ndritshme.Ne nje faqe te murit ishte nje poster gjigand I bandes se magjistareve Motrat Veird dhe ne nje tjeter nje foto e Guinog Xhons,kapitenia e Skuadres se Kuidicit Harpite Kokeshenjta,ku te gjithe pjesetaret ishin shtriga.Nje tryeze ishte perballe dritares,nga ku shikohej kopshti ku kishin luajtur nje here Kuidic me dypjesetare skuadra,ai dhe Xhini kunder Ronit dhe Hermiones dhe ku tani ngrihej nje tende e bardhe dhe e madhe.Flamuri I arte ne krye e arrinte dritaren e Xhinit. Xhini shikoi Harrin,mori fryme thelle dhe tha: -Gezuar te shtatembedhjetat. -Po…’nderit. Ajo po e shikonte ngultazi;ai,megjithate,e kishte te veshtire ta 98 shikonte;ishte sikur te shikonte nje drite shume vezulluese. -Pamje e kendshme.-tha ai me ze te mekur,duke treguar dritaren.

Ajo nuk ia vari kesaj.Ai s’mund t’I vinte faj. -Nuk dija cfare te te blija.-tha ajo. -Nuk kishe pse te me blije asgje. Ajo e mosperfilli edhe kete. -S’dija se cfare mund te ishte e dobishme.Asgje shume e madhe,sepse s’mund ta merrje me vete. Harri e shikoi.Ajo s’po qante;kjo ishte nje nga gjerat e mrekullueshme te Xhinit,rralle qante.Ai ndonjehere mendonte se duke pasur gjashte vellezer,ajo ishte bere e forte. Ajo iu afrua nje hap me shume. -Keshtu qe mendova,do te doja te kishe dicka qe te me kujtoje nese,ti e di,nese takon disa Veela kur te largohesh per te bere ate qe do te besh. -Mendoj se shanset per nje takim jane shume shume te pakta,per te qene I sinqerte. -Ja ku eshte astari I argjendte qe kam kerkuar.-pershperiti ajo,dhe pastaj ajo po e puthte sic nuk e kishte puthur asnjehere me pare,edhe Harri po e puthte dhe ishte nje harrese e lumtur,me e mire se Zjarruiski;ajo ishte gjeja e vetme e vertete ne bote,Xhini,ta ndjeje ate,nje dore te kurrizi I saj dhe nje te floket e saj te gjate me nje arome te kendshme… Dera u hap papritur mbrapa tyre dhe ata u ndane. -Oh.-tha Roni me ironi.-Me falni. -Ron!-Hermiona ishte mbrapa tij,pa fryme. Ishte nje heshtje qe te shtrengonte,pastaj Xhini tha me nje ze monoton: -Epo,gezuar ditelindjen,gjithsesi,Harri. Veshet e Ronit ishin bere flake te kuq;Hermiona dukej nervoze.Harri donte t’ua perplaste deren ne fytyre,por dukej skur nje rryme ajri e ftohte kishte hyre ne dhome kur dera e u hap dhe momenti I tij I lumtur kishte plasur si flluske sapuni.Te gjitha 99

arsyet pse I kishte dhene fund marredhenies se tij me Xhinin,qe te qendronte larg saj,dukeshin sikur kishin hyre brenda me Ronin dhe gjithe harresa e lumtur kishte ikur. Ai shikoi Xhinin,duke dashur te thoshte dicka,megjithese s’dinte se cfare,por ajo I kishte kthyer kurrizin.Ai mendoi se ajo mund t’u ishte dorezuar,per here te vetme,loteve.S’mund ta ngushellonte para Ronit. -Takohemi me vone.-tha ai,dhe ndoqi dy te tjeret jashte dhomes. Roni shkoi poshte,permes kuzhines se mbushur plot dhe ne kopsht,Harri mbajti te njejtin hap me te gjate gjithe rruges dhe Hermiona mbrapa tyre,e trembur. Sapo arriti ne lendinen e kositur,Roni iu kthye Harrit. -Ti e hoqe qafe.Cfare po ben tani,po e sjell rrotull? -Nuk po e sjell rrotull.-tha Harri kur Hermiona iu bashkua atyre. -Ron… Por Roni ngriti nje dore qe ta bente te heshtte. -Ajo ishte shume e merzitur kur ti I dhe fund… -Ashtu isha dhe une.Ti e di pse I dhashe fund,dhe nuk ishte sepse doja une. -Po,por tani ti po e perkedhel dhe ajo do te shpresoje serish… -Ajo s’eshte idiote,ajo e di qe kjo s’eshte e mundur,ajo s’pret qe ne te…perfundojme te martuar apo… Kur ai e tha kete,nje vizatim I gjalle I Xhinit te veshur ne nje fustan te bardhe u formua ne mendjen e Harrit,duke u martuar me nje te huaj pa fytyre,I pa kendshem dhe I gjate.Per nje moment u duk sikur kjo gje e goditi:E ardhmja e saj ishte e lire dhe e panjohur,ndersa e tija…ai s’shihte gje tjeter pervec Fluronvdekjes perpara tij. -Nese vazhdon keshtu ne cdo shans qe do te kesh… -S’ka per te ndodhur me.-tha Harri me vrazhdesi.Qielli ishte pa re,por atij I dukej sikur dielli kishte ikur.-Ne rregull? Roni dukej gjysme I nxehur dhe gjysme I turperuar;ai eci lart e poshte per nje moment dhe pastaj tha: 100 -Mire atehere,epo,eshte…po.

Xhini s’kerkoi me takim intim me Harrin per pjesen tjeter te dites dhe nuk tregoi as me shikim dhe as me sjellje qe kishin pasur me shume se nje bisede te sjellshme ne dhomen e saj.Pa dyshim,ardhja e Carlit ishte si nje clirim per Harrin.Siguronte nje hutim,duke shikuar zonjen Uezli,e cila detyroi Carlin te ulej ne karrige,ngriti shkopin magjik ne nje menyre te rrezikshme dhe shpalli se atij I duhej nje qethje e pershtatshme. Meqenese darka e ditelindjes se Harrit do e tejkalonte kuzhinen e Strofkes edhe pa arritur Carli,Lupini,Tonksi dhe Hagridi,shume tryeza ishin vendosur ngjitur e ngjitur ne kopsht.Fredi dhe Xhorxhi u kishin bere magji disa fenereve ngjyre vjollce me numrin 17 mbi ta,qe te qendronin ne ajer,siper te ftuarve.Fale perkujdesjeve te zonjes Uezli,plaga e Xhorxhit ishte e paster,por Harri s’ishte mesuar akoma me ate vrimen e zeze ne anen e kokes se tij,megjithese binjaket benin shaka me te. Hermiona beri qe te dilnin shirita te arte dhe lejla nga shkopi I saj magjik dhe I vuri per bukuri siper pemeve dhe shkurreve. -Bukur.-tha Roni,kur Hermiona,me nje tundje te fundit te shkopit magjik,I beri te arta gjethet e pemes se molleve te egra.-Je shume e mire per keto gjera. -Faleminderit,Ron!-tha Hermiona e cila dukej e kenaqur dhe pak e hutuar.Harri u kthye tutje,duke buzeqeshur me vete.Kishte nje fare ndjenje se do te gjente nje kapitull per komplimentet kur te kishte kohe te lexonte kopjen e librit Dymbedhjete menyra qe nuk deshtojne per te magjepsur shtrigat;I kapi syri Xhinin dhe I buzeqeshi perpara se te kujtonte premtimin qe I beri Ronit dhe iu bashkua me nxitim nje bisede me Monsenjor Delakur. -Largohuni,largohuni!-thirri zonja Uezli,duke hyre permes portes bashke me ate qe dukej si nje Topth I Arte gjigand,me madhesine e nje topi plazhi,I cili po fluturonte siper saj.Sekonda me vone Harri kuptoi se ishte torta e tij e ditelindjes,te cilen zonja Uezli po e mbante me shkopin e saj,per te shmangur rrezikun qe do t’I 101

kanosej po ta mbante vete duke kaluar permes kopshtit gropagropa.Kur torta u ul me ne fund ne mes te tavolines,Harri tha: -Eshte e mrekullueshme,zonja Uezli. -Oh,s’ishte asgje,asgje,I dashur.-tha ajo e gezuar.Siper supit te saj,Roni ia beri Harrit me shenje dhe tha duke levizur buzet: -E mire kjo. Nga ora shtate,te gjithe te ftuarit kishin ardhur,te drejtuar per ne shtepi nga Fredi dhe Xhorxhi,te cilet po I prisnin ne fund te rruges.Hagridi,duke dashur ta nderonte ne kete rast,kishte veshur kostumin e tij me te mire dhe me te tmerrshem,leshator dhe ngjyre kafe.Megjithese Lupini buzeqeshi kur I shtrengoi doren Harrit,Harri mendoi se ai dukej I palumtur.Ishte shume e cuditshme;Tonksi,ne krah te tij,dukej shume e lumtur. -Gezuar ditelindjen,Harri!-tha ajo dhe e perqafoi fort. -Shtatembedhjete,eh!-tha Hagridi duke marre nje gote sa nje kove,te mbushur me vere,nga Fredi.-Gjashte vjet qe nga dita kur u takuam,Harri,e mban mend? -Pak te turbullt.-tha Harri duke I buzeqeshur.-A nuk e hodhe poshte deren,I dhe Dadlit nje bisht derrkuci dhe me the qe isha magjistar? -I kam harruar detajet.-tha Hagridi.-Ne rregull,Roni dhe Hermiona? -Jemi shume mire.-tha Hermiona.-Si je ti? -Ee,jo keq.Pak I zene,kemi disa unikorne te sapolindur,do t’jua tregoj kur te ktheheni…-Harri I shmangu veshtrimet e Ronit dhe Hermiones kur Hagridi po kontrollonte xhepat.-Ketu Harri…s’dija cfare te te blija,por pastaj m’u kujtua kjo.-Ai nxorri nje kulete te vogel dhe me push,e cila kishte nje fije te gjate,qe dukej qarte se duhej per t’u vene rreth qafes.-Gezopara.Fshih aty cdo gje dhe askush pervec pronarit s’mund t’I nxjerre.Jane te rralle keta. -Hagrid,faleminderit! -S’eshte gje.-tha Hagridi duke tundur doren sa kapaku I nje koshi.Dhe ja ku eshte Carli!Gjithmone e kam pelqyer…Hej!Carli! 102

Carli u afrua,duke ferkuar floket e prera shkurt fare me keqardhje.Ai ishte me I shkurter se Roni,me I trashe,me shume te djegura dhe te cjerra mbi krahet e tij gjithe muskuj. -C’kemi,Hagrid,si je? -Jam menduar qe te te shkruaj vite me pare.Si eshte Noberti? -Noberti?-Carli qeshi.-Kurrizrrudhuri Norvegjez?Ne e quajme Noberta tani. -Cfa…Noberti eshte vajze? -Oh,po.-tha Carli. -Si e kupton?-pyeti Hermiona. -Jane me agresive.-iu pergjigj Carli.Ai shikoi lart dhe uli zerin.-Do te doja qe babai te nxitonte dhe te vinte ketu.Mema po behet nervoze. Te gjithe shikuan zonjen Uezli.Ajo po perpiqej te fliste me Madame Delakur dhe shikonte shpesh nga dera. -Mendoj se eshte me mire te fillojme pa Arturin.-thirri ajo pas nje kohe te gjate.-Duhet te jete vonuar te…oh! Te gjithe e pane ne te njejten kohe:Nje vije drite qe erdhi duke fluturuar pergjate kopshtit dhe mbi tavoline,ku u kthye ne nje nuselale te argjendte,qe qendroi mbi kembet e pasme dhe foli me zerin e zotit Uezli: -Ministri I Magjise eshte duke ardhur me mua. Patronusi u shperbe ne ajer,duke e lene familjen e Flerit te shokuar dhe te habitur ne vendin ku ai ishte zhdukur. -Nuk duhet te jemi ketu.-tha menjehere Lupini.-Harri…me fal…do te ta shpjegoj here tjeter… E kapi Tonksin nga kyci I dores dhe e terhoqi;arriten te gardhi,e kaluan dhe u zhduken nga shikimi.Zonja Uezli dukej e trullosur. -Ministri…po pse?S’e kuptoj… Por nuk kishte kohe ta diskutonin problemin;nje sekonde me vone,zoti Uezli u shfaq te porta,I shoqeruar nga Rufus Ulerimsi,I cili u njoh nga tufa e flokeve te tij ngjyre gri. Dy te sapoardhurit kaluan permes kopshtit te tavolina e ndricuar 103

nga feneret,ku gjithsecili ishte ulur ne heshtje,duke I pare teksa po afroheshin.Kur Ulermisi iu afrua drites se fenerit,Harri pa qe ai dukej me I vjeter se heren e fundit qe ishin takuar,I dobet dhe I thinjur. -Me falni qe nderhyra.-tha Ulerimsi,ndersa calonte dhe ndaloi te nje vend perpara tavolines.-Sidomos kur e shikoj qe jam duke shkaterruar nje feste. Syte e tij u ngulen per nje moment mbi torten gjigande ne formen e Topthit te Arte. -Shume urime. -Faleminderit.-u pergjigj Harri. -Dua te te them nja dy fjale,ne menyre private.-vazhdoi Ulerimsi.Gjithashtu edhe me zotin Ronald Uezli dhe zonjushen Hermiona Granxher. -Ne?-pyeti Roni,I habitur.-Pse ne? -Do t’jua them sapo te jemi ne nje vend me privat.-tha Ulerimsi.-Ka nje vend te tille?-pyeti zotin Uezli. -Po,sigurisht.-tha zoti Uezli,nervoz.-Hem…dhoma e ndenjes,pse s’perdorni ate? -Mund te na e tregosh ti rrugen.-I tha Ulerimsi Ronit.-Nuk ka nevoje qe te na shoqerosh,Artur. Harri pa qe zoti Uezli shkembeu nje veshtrim te shqetesuar me zonjen Uezli,ndersa ai,Roni dhe Hermiona u ngriten.Teksa po ktheheshin ne shtepi ne qete-qete,Harri e dinte qe dy te tjeret po mendonin te njejten gje si ai:Ulerimsi,me siguri,do ta kishte mesuar qe ata te tre po planifikonin qe te largoheshin nga Hoguartsi. Ulerimsi nuk foli ndersa ata hyne ne kuzhinen rremuje dhe pastaj te dhoma e ndenjes se Strofkes.Megjithese kopshti ishte plot me drita mbremjeje te arta,aty brenda ishte pothuajse erresire;Harri ia drejtoi shkopin llambave me vaj kur hyne dhe ato ndricuan dhomen e vjeter por te rehatshme.Ulerimsi u ul ne kolltukun qe lekundej ku zakonisht rrinte zoti Uezli,duke e lene Harrin,Ronin 104 dhe Hermionen te ngjesheshin ne sofa.Sapo u ulen,Ulerimsi foli:

-Kam disa pyetje per ju te tre,dhe mendoj se do te ishte me mire po ta benim vec e vec.Nese ju te dy,-ai tregoi Harrin dhe Hermionen.do te prisni lart,une do te filloj me Ronaldin. -Ne nuk do te shkojme asgjekundi.-tha Harri dhe Hermiona pohoi me vrull.-Na fol te treve se bashku,ose mos fol fare. Ulerimsi I hodhi Harrit nje shikim te ftohte dhe percmues.Harri kishte pershtypjen se Ministri po pyeste veten ne do te bente mire nese do te hapte armiqesi kaq heret. -Shume mire atehere,bashke.-tha ai duke mbledhur supet.Qeroi fytin.-Jam ketu,sic jam I sigurt se e dini,per shkak te testamentit te Albus Urtimorit. Harri,Roni dhe Hermiona pane njeri-tjetrin. -Nje surprize,mesa duket!Nuk e dinit qe Urtimori ju kishte lene dicka? -T-te gjitheve?-pyeti Roni.-Mua dhe Hermiones gjithashtu? -Po te gjith… Por Harri e nderpreu. -Urtimori vdiq nje muaj me pare.Pse u desh kaq shume qe ten a jepnit ate qe na la? -S’eshte e dukshme?-tha Hermiona,para se Ulerimsi te pergjigjej.Ata donin te ekzaminonin ate qe ai na la.S’kishit te drejte ta benit!tha ajo,dhe zeri I saj u drodh pak. -Kam cdo te drejte.-tha Ulerimsi indiferent.-Dekreti per Konfiskimin e Perligjshem I jep Ministrise fuqine qe te konfiskoje permbajtjen e nje testamenti… -Ai ligj eshte krijuar per te ndaluar magjistaret qe te kalonin mjete te Erreta.-tha Hermiona.-Dhe Ministria supozohet qe te kete prova te fuqishme qe gjerat e trasheguara jane ilegale perpara se t’I konfiskoje ato!Po na thua qe ti mendove se Urtimori po perpiqej te na kalonte dicka te mallkuar? -Po planifikon qe te besh karriere ne Ligjin E Magjise,zonjusha Granxher?-pyeti Ulerimsi. 105 -Jo.-ia ktheu Hermiona.-Shpresoj se do te bej gjera te mira ne bote!

Roni qeshi.Syte e Ulerimsit u ngulen mbi te dhe u larguan kur Harri foli. -Pra,pse po vendosni te na I jepni gjerat tona tani?S’mendoni dot nje pretekst qe t’I mbani? -Jo,kjo ndodh sepse 31 ditet mbaruan.-tha menjehere Hermiona.S’mund t’I mbajne me gjate objektet vetem nese vertetojne qe jane te rrezikshme.Sakte? -A mund te thoshe se ishe I afert me Urtimorin,Ronald?-pyeti Ulerimsi,duke mos ia varur Hermiones.Roni dukej I trembur. -Une?Ne te vertete jo…jo…ishte Harri ai qe… Roni shikoi Harrin dhe Hermionen,dhe pa qe Hermiona po I hidhte nje shikim mjaft-fole-tani!,por demi ishte bere:Ulerimsi dukej sikur kishte degjuar pikerisht ate qe priste dhe donte.U perkul si nje zog qe ishte pre menjehere pas pergjigjes se Ronit. -Nese nuk ishe I afert me Urtimorin,si e kupton faktin qe ai te permendi ty ne testamentin e tij?Ka bere shume pak trashegimi personale.Shumica e gjerave…biblioteka private,instrumentet magjike,dhe gjera te tjera personale…iu lane Hoguartsit.Pse mendon se ti ishe vecuar? -Une…s’e di…-tha Roni.-Une…kur them qe s’ishim te afert… mendoj,mendoj se ai me pelqente… -Po tregohesh shume modest,Ron.-tha Hermiona.-Urtimori te kishte me sy te mire. Kjo gje po e shtremberonte te verteten sa nuk mbante me kupa;per aq sa dinte Harri,Roni dhe Urtimori s’kishin ndejtur asnjehere te dy bashke,vetem,dhe kontakti direkt mes tyre kishte qene I parendesishem.Megjithate,Ulerimsi nuk dukej sikur po degjonte.Ai e futi doren brenda mantelit te tij dhe nxorri nje kulete me push,shume me te madhe se ajo qe I dha Hagridi Harrit.Nga ajo,ai nxorri nje rrotull pergamene te cilen e c’rrotulloi dhe lexoi me ze te larte. -‘Deshira e Fundit dhe Testamenti I Albus Persivall Ullfrik Brajan 106

Urtimor’ …Po ketu jemi…’Ronald Billius Uezlit,I jap Fikesin tim,dhe shpresoj qe te me kujtoje sa here qe ta perdore’. Ulerimsi nxorri nga kuleta nje objekt qe Harri e kishte pare edhe me perpara:Dukej si nje cakmak argjendi,por ai e dinte qe ky objekt kishte fuqine t’I hiqte te gjitha dritat nje vendi dhe t’Ia jepte prape vetem me nje klik te thjeshte.Ulerimsi u perkul para dhe ia dha Fikesin Ronit,I cili e mori dhe e rrotulloi neper gishta,I tronditur. -Ai eshte nje objekt shume I cmueshem.-tha Ulerimsi,duke pare Ronin.-Mund te jete unik.Patjeter,mund te jete shpikje e vete Urtimorit.Pse do te ta kete lene ty nje objekt kaq te rralle? Roni tundi koken,I hutuar. -Urtimori duhet t’I kete dhene mesim mijera nxenesve.-kembenguli Ulerimsi.-Por,prape,te vetmit qe permendi ne testamentin e tij jeni ju te tre.Pse?Per cfare mendonte ai se do ta perdorje ti Fikesin,zoti Uezli? -Te fikja dritat,besoj.-u pergjigj Roni.-Cfare mund te bej tjeter me te? Me sa dukej,Ulerimsi s’kishte sugjerime.Pasi e shikoi Ronin per nje ose dy momente,iu kthye prape testamentit te Urtimorit. -‘Zonjushes Hermione Xhejn Granxher,I jap kopjen time te librit “Perrallat e Bidell Rapsodit”,duke shpresuar qe t’I duket interesant dhe udhezues.’ Ulerimsi nxorri nga kuleta nje liber te vogel qe dukej po aq I vjeter sa kopja e “Sekretet e Arteve te Erreta” lart.Lidhja e tij ishte tere njolla dhe e rrjepur ne disa vende.Hermiona e mori nga Ulerimsi pa thene asnje fjale.E vendosi librin ne preher dhe e pa me vemendje.Harri pa qe titulli ishte ne gjuhen rune;s’kishte mesuar asnjehere si t’I lexonte.Ndersa po I shikonte,nje lot sperkati simbolet e stampuara. -Pse mendoni se jua la Urtimori ate liber,zonjusha Granxher?-pyeti Ulerimsi. -Ai…ai e dinte qe me pelqejne librat.-tha Hermiona me ze te 107 trashe,duke fshire syte me menge.

-Po pse kete lloj libri? -Nuk e di.Ndoshta ka menduar se do te me pelqente. -Keni diskutuar ndonjehere ne kode,ose ne ndonje menyre tjeter per te kaluar mesazhe sekrete,me Urtimorin? -Jo.-tha Hermiona akoma duke fshire syte.-Dhe nese Ministria s’ka gjetur ndonje kod te fshehur ne kete liber ne 31 dite,dyshoj se do gjej une. Ajo e mbajti nje renkim.Ishin ngjeshur aq shume saqe Roni e pati te veshtire te nxirrte krahun qe t’ia vendoste Hermiones ne supe.Ulerimsi iu kthye testamentit. -‘Per Harri Xhejms Poterin,-lexoi ai dhe Harri ndjeu se u tkurr brenda me nje kenaqesi te papritur.-I jap Topthin e Arte qe kapi ne ndeshjen e tij te pare te Kuidicit,ne Hoguarts,si nje kujtim per shperblimin e kembenguljes dhe aftesive.’ Kur Ulerimsi nxorri nje topth te vogel te arte,sa nje kokerr arre,krahet e tij te argjendte u valeviten pakez fare dhe Harri u zhgenjye. -Pse ta la ty Urtimori kete Topth te Arte?-pyeti Ulerimsi. -S’e kam idene.-tha Harri.-Per arsyen qe sapo lexuat,mendoj…per te me kujtuar se cfare mund te marr nese…kembengul dhe cfare ishte. -Ti mendon se eshte thjesht nje dhurate per kujtim? -Mendoj.-tha Harri.-C’mund te jete tjeter? -I bej une pyetjet.-tha Ulerimsi,duke e zhvendosur karrigen e tij me prane divanit.Muzgu po binte me te vertete aty jashte;tenda pertej dritareve ngrihej si nje fantazem permbi gardh. -Po shoh qe torta jote e ditelindjes eshte ne formen e nje Topthi.-I tha Ulerimsi Harrit.-Pse keshtu? Hermiona qeshi me tallje. -Oh,patjeter qe s’ka te beje me faktin qe Harri eshte nje Kerkues shume I zoti,kjo duket qarte.-tha ajo.-Te kremi I embelsires me siguri ndodhet nje mesazh I fshehur nga Urtimori! 108

-Nuk mendoj se ndodhet ndonje gje e fshehur te kremi.-tha Ulerimsi.-Por Topthi I Arte eshte nje vend shume I mire per te fshehur nje objekt te vogel.Me siguri e dini pse,apo jo? Harri ngriti supet.Hermiona,gjithsesi,u pergjigj: -Sepse Topthat e Arte kane memorje trupore.-tha ajo. -Cfare?-tha Harri dhe Roni ne te njejten kohe;qe te dy I konsideronin njohurite e Hermiones mbi Kuidicin te parendesishme. -Sakte.-tha Ulerimsi.-Nje Topth I Arte nuk eshte prekur nga lekure e zbuluar perpara se te leshohet,as nga ai qe e ka bere,I cili vesh dorashka.Ai permban nje magji nga e cila mund te identifikoje njeriun e pare qe ka vene dore mbi te,ne rastin e nje kapjeje te dyshimte.Ky Topth I Arte,-ai ngriti lart topthin e vogel dhe te arte.do ta mbaje mend prekjen tende,Poter.Mendoj se Urtimori,I cili zoteronte magji te mrekullueshme,megjithese kishte faje te tjera,mund ta kete magjepsur kete Topth te Arte qe ai te hapet vetem per ty. Zemra e Harrit po rrihte teper shpejt.Ai ishte I sigurt qe Ulerimsi kishte te drejte.Si mund ta shmangte prekjen e Topthit te Arte me dore te zbuluar,perpara Ministrit? -S’po thua gje.-tha Ulerimsi.-Mbase ti e di se cfare permban Topthi I Arte? -Jo.-tha Harri,akoma duke menduar se si mund ta kapte Topthin e Arte por,ne te vertete,pa e bere kete.Sikur vetem te dinte te bente Leximagjine,sikur ta dinte me te vertete,dhe te mund te lexonte mendjen e Hermiones;ai do te mund te degjonte mendjen e saj tek gumezhinte prane tij. -Merre.-tha Ulerimsi qetesisht. Harri veshtroi syte e verdhe te Ministrit dhe e dinte qe s’kishte zgjidhje tjeter vecse te bindej.Zgjati doren;Ulerimsi u perkul perpara serish dhe vendosi ngadale e me kujdes Topthin e Arte ne pellemben e Harrit. S’ndodhi asgje.Harri mbylli gishtat perreth Topthit te Arte dhe 109

krahet e tij te lodhur u shkunden dhe ishin akoma.Ulerimsi,Roni dhe Hermiona vazhdonin ta shikonin si te lakmuar topthin paksa te fshehur,akoma duke shpresuar se do te transformohej ne ndonje menyre. -Kjo ishte dramatike.-tha Harri ftohtazi.Roni dhe Hermiona qeshen. -Kaq ka,apo jo?-pyeti Hermiona,duke u bere gati per t’u ngritur nga divani. -Jo tamam.-tha Ulerimsi,I cili dukej pak I vrazhde tani.-Urtimori te la nje trashegimi te dyte,Poter. -Cfare eshte?-pyeti Harr,duke e ndjere perseri veten te emocionuar. Ulerimsi nuk lexoi nga testamenti kete radhe. -Shpaten e Godrik Grifartit.-tha ai. Hermiona dhe Roni ngrine.Harri pa rrotull per ndonje shenje te dorezes te zbukuruar me rubin,por Ulerimsi nuk e nxori shpaten nga kuleta me push,e cila dukej shume e vogel per ta mbajtur ate. -Ku eshte pra?-pyeti Harri me dyshim. -Fatkeqesisht,-tha Ulerimsi.-ajo shpate nuk ishte e Urtimorit qe te jepej.Shpata e Godrik Grifartit eshte nje objekt I rendesishem historik,prandaj,I perket… -I perket Harrit!-shpertheu Hermiona.-Ajo zgjodhi ate,ai e gjeti,ajo doli vetem per te nga Kapelja qe Flet… -Sipas burimeve historike,shpata mund t’I shfaqet cdo Grifarti qe vlen.-tha Ulerimsi.-Por kjo s’e ben prone te zotit Poter,cfaredo gjeje qe te kete vendosur Urtimori.-Ulerimsi gerrici faqen e tij te rruajtur keq,duke pare me vemendje Harrin.-Cfare mendon…? -…Urtimori donte qe te me jepte shpaten?-tha Harri,duke u perpjekur te dukej I qete.-Mbase mendoi se do te dukej bukur ne murin tim. -Kjo s’eshte nje shaka,Poter!-bertiti Ulerimsi.-Ndoshta sepse Urtimori besonte se vetem shpata e Godrik Grifartit do ta mundte trashegimtarin e Gjarperblertit?Deshironte te ta jepte ate shpate,Poter,sepse besonte,ashtu si shume te tjere,qe ti je I 110 zgjedhuri per ta shkaterruar Ate-Qe-Nuk-Duhet-Permendur?

-Teori interesante.-tha Harri.-Ka provuar ndonjeri t’I ngule nje shpate Fluronvdekjes?Ndoshta Ministria duhet te caktoje disa njerez qe ta bejne kete,ne menyre qe te mos humbase kohe duke perlare Fikesa ose duke mbuluar arrastisjet nga Azkabani.Pra kete ke bere,Minister,I mbyllur ne zyren tende,duke u perpjekur te hapesh nje Topth te Arte?Njerez po vdesin…une gati sa nuk u bera nje prej tyre…Fluronvdekja me ndoqi neper tre qarqe,ai vrau Mesysh Mudin,por nuk ka fjale per keto nga Ministria,apo jo?Dhe ti pret akoma qe ne te bashkepunojme me ty! -E kalove cakun!-bertiti Ulerimsi,duke u ngritur;edhe Harri ashtu beri.Ulerimsi iu afrua Harrit dhe e goditi fort ne gjoks me majen e shkopit te tij magjik;ai beri nje vrime ne bluzen e Harrit si nje cigare e ndezur. -Oj.-tha Roni,duke u ngritur ne kembe dhe nxorri shkopin e vet,por Harri tha: -Jo!Do qe t’I japesh nje justifikim per te na arrestuar? -U kujtove qe s’je ne shkolle,apo jo?-tha Ulerimsi,duke marre fryme me zor ne fytyren e Harrit.-U kujtove qe une s’jam Urtimori,I cili e falte pafytyresine dhe mosbindjen tende?Ti mund ta mbash ate vrage per nje kurore,Poter,por nuk eshte pune e nje djaloshi shtatembedhjete vjecar qe te me thote se cfare te bej!Ka ardhur koha te kesh respekt! -Ka ardhur koha qe te fitosh respekt.-ia ktheu Harri. Dyshemeja u drodh,u degjua nje zhurme hapash qe vraponin,pastaj dera e dhomes se ndenjes u hap me force dhe zoti e zonja Uezli hyne brenda. -Ne…ne menduam se degjuam…-filloi zoti Uezli,I cili veshtroi I alarmuar nga ana e Harrit dhe Ministrit te cilit gati-gati po takonin hundet. -…zera te larte.-perfundoi zonja Uezli. Ulerimsi hodhi disa hapa larg Harrit,duke pare vrimen qe beri te bluzja e tij.Mesa dukej ishte penduar qe e humbi kontrollin. 111

-S’ishte…s’ishte gje.-tha ai.-Une…me vjen keq per qendrimin tend.-tha ai,duke e pare Harrin ne fytyre edhe nje here.-Mesa duket ti mendon qe Ministri nuk deshiron ate qe ti…ate qe Urtimori… deshironte.Ne duhet te punojme bashke. -Une s’I pelqej metodat e tua,Minister.-tha Harri.-E mbani mend? Per here te dyte,ai ngriti doren e djathte qe t’I tregonte Ulerimsit shenjat qe vazhdonin te ishin te bardha ne kurrizin e dores se tij,duke thene “Une nuk duhet te them genjeshtra”.Shprehja e Ulerimsit u veshtiresua me shume.Ai u kthye pa thene fjale tjeter dhe doli nga dhoma.Zonja Uezli vrapoi pas tij;Harri e degjoi qe ndaloi te dera e pasme.Pas nje minute ajo thirri: -Ai iku! -Cfare donte?-pyeti zoti Uezli,duke pare Harrin,Ronin dhe Hermionen ndersa zonja Uezli erdhi me vrap tek ata. -Donte te na jepte ato qe na la Urtimori.-tha Harri.-Ata sapo e shpallen permbajtjen e testamentit te tij. Jashte,ne kopsht,mbi tavolinat e ngrenies,tre objektet qe u kishte dhene Ulerimsi kaluan dore me dore.Cdo njeri thirri me kenaqesi per Fikesin dhe “Perrallat e Bidell Rapsodit” dhe u deshperuan per faktin qe Ulerimsi kishte refuzuar te dorezonte shpaten,por asnjeri prej tyre nuk bente dot ndonje sugjerim pse Urtimori I kishte lene Harrit nje Topth te Arte te vjeter.Ndersa zoti Uezli po ekzaminonte Fikesin per te treten ose te katerten here,zonja Uezli tha: -Harri,shpirt,te gjithe po vdesin per te ngrene,nuk donim qe te fillonim pa ty…Ta sherbej tani dreken? Te gjithe hengren shpejt e shpejt dhe pastaj,pas nje kori te nxituar me “Gezuar ditelindjen” dhe gelltitje torte,festa u mbyll.Hagridi,I cili ishte I ftuar ne martesen qe do te zhvillohej diten tjeter,por qe ishte shume I madh qe te flinte ne Strofken e tejzgjatur,iku qe te ndertonte nje tende per vete ne nje fushe te afert. -Na tako lart.-I tha Harri Hermiones,ndersa po ndihmonin zonjen Uezli qe te vendoste kopshtin ne gjendjen normale.-Kur te gjithe te jene ne shtrat. 112

Lart ne dhomen-papafingo,Roni po ekzaminonte Fikesin e tij dhe Harri mbushi kuleten me push te Hagridit,jo me flori,por me ato gjera qe ai I vleresonte me shume,megjithese disa ishin pa vlere:Harta e Pretarit,copeza e pasqyres magjike te Siriusit,medaljonin e R.A.B. Ai e lidhi fort spangon dhe e vuri kuleten ne qafe,pastaj u ul duke mbajtur Topthin e Arte te vjeter dhe duke pare krahet e tij teksa po I rrihte pa shume force.Me ne fund,Hermiona trokiti ne dere dhe hyri u fut brenda ne maje te gishtave. -Taposum!-pershperiti ajo,duke e tundur shkopin ne drejtim te shkalleve. -Mendoja se nuk e miratoje kete shorti?-tha Roni. -Koherat ndryshojne.-tha Hermiona.-Tani,na e trego Fikesin. Roni e beri menjehere.Duke e mbajtur perpara vetes,ai e shtypi.Abazhuri qe ndriconte u fik menjehere. -Puna eshte se,-pershperiti Hermiona ne erresire.-ne mund ta kishim bere ate edhe me ane te Pudres Me Efekt Erresimi Te Menjehershem Peruviane. U degjua nje klik I vogel dhe topi I drites nga abazhuri shkoi perseri ne tavan dhe I ndricoi te gjithe. -Prape se prape,eshte I hatashem.-tha Roni,duke e mbrojtur pak veten.-Dhe nga ajo cfare thane,Urtimori e krijoi vete! -E di,por me siguri ai s’do te te kete permendur ne testamentin e tij vetem qe te na ndihmoje te fiknim dritat! -Mendon se ai e dinte qe Ministria do ta konfiskonte testamentin e tij dhe qe do te ekzaminonin cdo gje qe na la? -Patjeter.-tha Hermiona.-Ai s’mund te na thoshte ne testament pse na I la keto gjera,por kjo prape se prape s‘e shpjegon pse… -Pse s’na kishte dhene nje pike referimi kur ishte gjalle?-pyeti Roni. -Epo,pikerisht.-tha Hermiona,duke kaluar shpejt e shpejt faqet e “Perrallat e Bidell Rapsodit”.-Nese keto gjera jane aq te rendesishme sa t’I kalosh poshte hundes se Ministrit,do te 113

mendohej se na kishte lajmeruar pse…vetem nese mendoi se ishte e dukshme? -Mendoi gabim,atehere,apo jo?-tha Roni.-Kam thene gjithmone qe eshte psikik.I mrekullueshem dhe gjithcka,por I krisur.I le Harrit nje Topth te Arte te vjeter…per cfare dreqin eshte? -S’e kam idene.-tha Hermiona.-Kur Ulerimsi te detyroi ta merrje,Harri,isha e sigurt qe dicka do te ndodhte! -Epo,-tha Harri dhe pulsi I tij u be me I shpejte kur e ngriti Topthin e Arte.-Une s’do te provoja shume here para Ulerimsit,apo jo? -Cfare do te thuash?-pyeti Hermiona. -Topthi I Arte qe kapa ne ndeshjen time te pare?-tha Harri.-S’e mban mend? Hermiona dukej konfuze.Gjithsesi,Roni,hapi gojen,duke u drejtuar nga Harri te Topthi I Arte dhe pastaj perseri derisa iu kthye zeri. -Po kjo eshte ajo qe per pak e gelltite! -Pikerisht.-tha Harri,dhe me zemren qe I rrihte shpejt,e futi Topthin e Arte ne goje. Nuk u hap.Irritimi dhe zhgenjimi u rrit brenda tij:Ai e uli sferen e arte,por pastaj Hermiona thirri: -Shkrim!Dicka eshte e shkruar aty,shpejt,shikoje! Ai gati sa s’e leshoi Topthin e Arte nga habia dhe emocioni I madh.Hermiona kishte te drejte.E shkruar mbi siperfaqen e arte dhe te lemuar,ku disa sekonda me pare s’kishte asgje,ishin pese fjale te shkruara ne shkrimin e holle dhe te lakuar qe Harri e njohu se ishte I Urtimorit: Une hapem kur te perfundoje. Ai mezi I kishte lexuar fjalet kur ato u zhduken serish. -Une hapem kur te perfundoje…Cfare do te thote? Hermiona dhe Roni tunden kokat,te bardhe ne fytyre. -Une hapem kur te perfundoje…kur te perfundoje …Une hapem kur te perfundoje… 114

Por s’kishte rendesi se sa here I perseriten fjalet,ne shume lakime,ata s’munden te nxirrnin kuptime te tjera nga ato. -Edhe shpata,-tha me ne fund Roni,kur u dorezuan se perpjekuri qe te kuptonin fjaline mbi Topthin E Arte.-Pse Urtimori donte qe Harri ta merrte shpaten? -Dhe pse s’mundi thjesht te ma thoshte?-tha Harri.-Ajo ishte atje,ishte ne murin e zyres se tij gjate gjithe seancave tona vitin e kaluar!Nese donte qe ta merrja une,pse s’ma dha qe atehere? Ai e ndjeu trurin e lodhur dhe qe nuk I pergjigjej me,meqenese kishin perpara nje pyetje te ciles,detyrimisht,duhet t’I pergjigjeshin.Mos valle kishte humbur dicka ne bisedat e gjata me Urtimorin vitin e kaluar?Mos duhej te dinte se cfare donte te thoshte e gjithe kjo?Mos valle Urtimori kishte pritur qe ai te kuptonte gjithcka? -Dhe ky liber,-tha Hermiona.-“Perrallat e Bidell Rapsodit”…Nuk kam degjuar kurre per to! -Nuk ke degjuar kurre per “Perrallat e Bidell Rapsodit”?-pyeti Roni me dyshim.-Po tallesh gje? -Jo,nuk po tallem!-tha Hermiona e habitur.-Pse,ti I njeh? -Sigurisht qe I njoh! Harri e shikoi.Mundesite qe Roni te kishte lexuar nje liber te cilen Hermiona nuk e kishte lexuar ishin te pamundura. Roni,sidoqofte,dukej shume I cuditur nga habia qe treguan dy shoket e tij. -Oh,hajde tani!Te gjitha perrallat per femije supozohen te jene krijuar nga Bidelli,apo jo?”Shatervani I Fatit te Mire”…”Magjistari dhe Poci I Zene”…”Borgjezia e vogel lepurushe dhe Cungu I saj Llomotites”… -Me fal.-tha Hermiona duke u gajasur.-Si ishte kjo e fundit? -Hajde tani!-tha Roni duke pare me dyshim Harrin dhe Hermionen.Duhet te keni degjuar per Borgjezen e vogel lepurushe… -Ron,ti e di shume mire qe une dhe Harri jemi rritur nga 115

babanace!-tha Hermiona.-Ne nuk kemi degjuar perralla te tilla kur kemi qene te vegjel,ne kemi degjuar “Borebardha dhe shtate xhuxhat” dhe “Hirushja”… -Cfare eshte kjo e fundit,semundje?-pyeti Roni. -Pra,keto jane thjesht perralla per femije?-pyeti Hermiona dhe iu kthye serish runeve. -Po.-tha Roni I habitur.-Dua te them,vetem per keto degjon,dua te them,qe keto perralla jane krijuar nga Bidelli.Nuk e di si jane ne versionin original. -Por pyes veten pse Urtimori mendoi se duhet t’I lexoja? Dicka kerciti ne katin me poshte. -Ndoshta eshte Carli,meqe mema tani po fle gjume,po perpiqet t’I rrise edhe nje here floket e tij.-tha Roni,pak I nervozuar. -Megjithate,duhet te shkojme ne shtrat.-pershperiti Hermiona.-Nuk do te ishte mire nese do te flinim me shume se jashtezakonisht neser. -Jo.-e mbeshteti Roni.-Nje vrasje e shemtuar treshe e shkaktuar nga mema e dhendrit mund ta brengoste pak martesen.Do t’I shuaj une dritat. Dhe ai e shtypi edhe nje here Fikesin kur Hermiona u largua nga dhoma.

116

Kapitulli I tete

Martesa Ora tre e mbasdites qe erdhi e gjeti Harrin,Ronin,Fredin dhe Xhorxhin duke qendruar jashte tendes se bardhe dhe te mrekullueshme ne kopsht,duke pritur per te ftuarit ne martese.Harri kishte pire nje doze shume te madhe Shurupi Shumelengjesh dhe tani ishte binjaku I nje djali flokekuq babanac nga fshati me afert,Oteri Shen Keçpoll,te cilit Fredi I kishte marre disa fije floku duke perdorur Shortine e thirrjes.Plani ishte qe Harri te paraqitej si “kusheriri Barni” dhe t’u besohej numrit te madh te kusherinjve te Uezlive ne menyre qe ai te maskohej. Qe te katert po vendosnin planet e uljes,keshtu qe te mund t’I ndihmonin njerezit qe te uleshin ne vendet e duhura.Nje ekip I tere kamarieresh te veshur ne te bardha kishin arritur nje ore me pare,se bashku me nje bande muzikore,pjesetaret e te ciles kishin veshur xhaketa ngjyre ari dhe ishin ulur ne nje distance te vogel nga njeritjetri,poshte nje peme;Harri mund te shikonte nje perde tymi ngjyre blu qe dilte nga llulla dhe qe largohej nga vendi ku ishin ulur.